------------------------------------------------------------------------------------------------------------
O niezwykłych wydarzeniach, niezwykłych ludziach,
oparte na faktach lub tylko nimi inspirowane...
Pamiętajcie, że możecie czytać książki nie tylko z naszej "listy"
Zobacz więcej
Czy można wstawić recenzję książki, którą już wybrało się, przy poprzednim haśle?
OdpowiedzUsuńTak, ale książka musi być na nowo zinterpretowana i opisana. Wpis nie może być identyczny.
OdpowiedzUsuń“Chłopiec duch “ ~ Martin Pistorius/ Megan Lloyd Davies
OdpowiedzUsuńCzasami budzimy się w nocy i czujemy, że jesteśmy sparaliżowani przez nasz mózg. Gdy to się dzieje jesteśmy przerażeni, lecz jest to nic w porównaniu z historią Martina, inteligentnego człowieka, który został przez chorobę uwięziony we własnym ciele zachowując sprawny umysł. Po wielu latach bólu i upokorzeń zdołał się wyrwać z klatki swego ciała, a za namową miłości jego życia, postanowił opowiedzieć swoją historię. Opowiada nam o strachu, frustracji, wierze oraz niegasnącej nadziei w tak przejmujący sposób, że nieraz sam stawałem się uwięziony chłopcem i jedyną szansą na oswobodzenie była nieznana treść następnych kartek.
Przed przeczytaniem tej książki nie zastanawiałem się nad tym co czują ludzie pokroju Martina, nie widziałem w nich prawdziwych ludzi, a teraz nie umiem przestać się zdumiewać nad głębią życia toczącego się w ich głowach i czuję wstyd pochodzący z mojej ignorancji.
Książka ta wpłynęła na moje poglądy, a więc wykonała swoje zadanie.
Sekrety Geniuszu
OdpowiedzUsuńJest to interesująca i wciągająca biografia sławnych wynalazców, geniuszy świata. Możemy tutaj spotkać opowieść o Marii Składowskiej-Curie jak i Roberta Hooke'a. Można się dowiedzieć jak powstał ich geniusz, jakim rzeczom dali życie ale też znajdziemy tu informację jak umarli, jak ludzie ich postrzegali przed jak i po śmierci. Dowiemy się też rzeczy nie zawsze nam znanych: kto z kim współpracował, kto kogo doprowadził do ruiny, kto komu zabrał patent. Możemy też się dowiedzieć co udoskonalili i w jaki sposób to zrobili.
Książka Barbary Mujica o Fridze Kahlo nie jest najlepsza, ba, nawet trudno mi określić ją jako dobrą pozycję. Całą historię poznajemy z perspektywy siostry Fridy, która przez całą powieść mówi, że jest zmęczona, że żyje w cieniu swojej siostry, że jest stara i kochała Diega. Nic nie wnosi do opowieści, oprócz ograniczenia w przedstawianiu dziejów malarki.
OdpowiedzUsuńWszystkie postaci są spłycone do bólu; łatwo jest przewidzieć, w którym momencie Rivera znajdzie nową kobietę, zaś ekscesy Fridy zostały przedstawione w tak obojętny sposób, że trudno mi było żywić jakiekolwiek emocje w trakcie czytania. Po przeczytaniu „Fridy” nie dowiedziałam się niczego nowego, choć nigdy nie interesowałam się losami Kahlo. Już wiem dlaczego wcześniej nie przeczytałam jakiejkolwiek fabularyzowanej biografii – przez cały czas irytowała mnie niewiedza, co jest prawdą, a co wymysłem autorki.
o Fridzie Kahlo*
UsuńVicki Myron- ,,Dewey- wielki kot w małym mieście"
OdpowiedzUsuńKiedy autorka tej powieści (a zarazem bibliotekarka) znalazła małego zziębniętego kotka, nikt nie sądził, że zajmie on tak ważne miejsce w sercach mieszkańców amerykańskiego stanu. Vicki Myron opisuje całe życie Deweya-rudego kotka, którego przygarnęła i, którego pokochali wszyscy. Między pełnymi humoru rozdziałami, autorka dzieli się z nami swoimi przeżyciami. Opowiada o mężu-alkoholiku, samotnym wychowywaniu jedynej córki, o lekarzu, przez którego straciła możliwość powiększenia rodziny oraz o nowotworze piersi.
Książka mimo problemów autorki pełna jest ciepła radości. Mały rudy kocur zawraca w głowie każdemu. Jest niezwykle inteligentny i między nim, a autorką rodzi się więź. Rozumieją się bez słów. Jednak życie to nie bajka i pewnego dnia Vicky zauważa dziwne zachowanie u swojego ulubieńca. Wyrok weterynarza załamuje kobietę. Guz żołądka. Autorka musi pożegnać się z cudownym zwierzęciem.
Gorąco polecam lekturę tej książki. Vicky w świetny sposób pokazała co tak naprawdę liczy się w życiu.
Vicki Myron, Bret Witter ,,Dziewięć wcieleń kota Deweya"
OdpowiedzUsuńJest to kontynuacja bestsellerowej historii o bibliotecznym kocie. Autorka wspomina tytułowego Deweya i opisuje 8 innych zwierząt oraz ich opiekunów.
Kolejny raz porusza serca czytelników.
Szczerze mówiąc nigdy nie przepadałam za kotami. Być może to przez stereotypy...
Jednak po przeczytaniu tej książki zmieniłam nastawienie do tych niezwykle mądrych i na swój sposób uroczych stworzonek. Każdy z nas ma uczucia. Jak więc nas, wrażliwych, może nie poruszyć los małego kotka, który stracił łapki w starciu z pługiem?
Vicki Myron kolejny raz przedstawiła ludzkie problemy, które rozwiązać pomogły właśnie koty.
Niepełnosprawna dziewczynka uśmiechnęła się... Pierwszy raz... Tuląc małego kotka odnalazła radość życia...
Książka bardzo mi się podobała. Polecam ją nie tylko tym, którzy kochają koty...
Czego mogłam się spodziewać po kolejnej książce człowieka, który uwielbia rutynę, dzień zaczyna od słuchania radia, zawsze wstaje o szóstej, a na bazarku kupuje jabłka lobo i malinowe pomidory. „Nie wierzę w życie pozaradiowe” Marka Niedźwieckiego sprawia wrażenie popłuczyn, skróconej i bełkotliwej wersji „Radioty”, choć, o dziwo, została wydana wcześniej. Cóż, kochany Niedźwiedź nie posługuje się piórem sprawnie, wszystko jest pomieszane i wrzucone do jednego worka. Z dzieciństwa przeskakuje do doświadczeń radiowych, potem do podróży, a na końcu do wspominek, lecz robi to dość nieumiejętnie; przez całą lekturę miałam wrażenie, że coś mi ucieka, gubiłam się w chaosie. Może gdybym wcześniej nie czytała „Radioty”, to wrażenia z lektury byłyby pozytywniejsze, jednak teraz mogę napisać tylko jedno – po odłożeniu na półkę krótkiej historii życia Niedźwieckiego czuję się, jakbym w ogóle nic nie przeczytała.
OdpowiedzUsuńUprowadzone
OdpowiedzUsuńStrasznie długo się zastanawiałam czy przeczytać tę książke czy nie.Ponieważ sam tytuł kojarzy mi się źle.Kojarzy się z niefajnymi doświadczeniami , które niestety ludzie musieli przeżyć na własnej skórze.Byłam z koleżanką w księgarni i Ona namówiła mnie do zakupu , więc kupiłam i zaczełam czytać. I miałam rację książka mówi o niefajnych doświadczeniach , które przeżyły 2 dziewczynki , które idąc do szkoły zostały porwane przez na prawde nienormalnego człowieka , który męczył je psychicznie , oraz gwałcił i torturował , niestety dziewczynki nie potrafiły się bronić , nie podejmowały próby ucieczki.Gdyby nie to , że odnalazły się przypadkiem pewnie nie żyły by.Gdy dziewczyny dorosły postanowiły opowiedzieć swoją historie światu.Czytając te książke można pomyśleć co gdyby One się nie odnalazły. Jeżeli jesteście ciekawi co się stało z facetem , który im to zrobił to przeczytajcie tę kiążke , bardzo polecam...
W PUSTYNI I W PUSZCZY
OdpowiedzUsuńKsiążka , która jest lekturą szkolną w podstawówce , przynajmniej za moich czasów była.Świetna książka dla ludzi , którzy lubią przygody.Opowiada Ona o dwójce młodych ludzi , którzy są rodzeństwem.Dziewczynka o imieniu Nel i chłopak o imieniu Staś.Pewnego razu dzieci zostały porwane , ale nie poddają się , dzięki sprytowi chłopca udaje im się uciec. Lecz czy to koniec niebezpieczeństw ? Czy Staś ochroni Nel ? Bardzo zachęcam wszystkich do przeczytania tej książki.Jeżeli książka nie jet u was w szkole już lekturą szkolną to może poproscie nauczycie o to ;) Książka idealna do czytania w taką pogode , którą mamy teraz za naszymi oknami ;)
Przypominamy, że hasło brzmi: "Przeczytaj książkę, której treść została oparta na faktach":-)
UsuńPAMIĘTNIK NARKOMANKI
OdpowiedzUsuńKsiążka opisująca życie zwykłego codziennego człowieka , który chodzi do szkoły , uczy sie , spotyka ze znajomymi.W książce zamieszczone są prawdziwe notatki z życia pewnej dziewczyny , która jest uzależniona.Ma nałóg , którym sa narkotyki.Książka daje bardzo wiele do myślenia , szczególnie ludziom , którzy myślą o tym czy spróbować tego zła , którym są narkotyki.Można samemu przeczytać i przekonać się jakim paskudztwem są narkotyki.Niestety dla niektórych ludzi w tych czasach narkotyki są przyjemnością :(
"Kot Bob i ja- jak człowiek i kocur znaleźli szczęście na ulicy" autorstwa Jamesa Bowena to książka o życiu na ulicy i przyjaźni kota z mężczyzną.
OdpowiedzUsuńKsiążka ta przybliża nam losy rudego kocura Boba i ulicznego grajka Jamesa (autora). James wraz z Bobem zarabia na ulicy. Gdy Bob po raz pierwszy "poszedł do pracy", od razu zdobył grupę wielbicieli.
Książka ta bardzo mi się podobała. Jest to piękna historia z elementami poważnymi, nie pomijając zabawnych scen i dramatycznych sytuacji. Najlepsza powieść o kocie jaką kiedykolwiek czytałam.
„Dotyk nieba”- Ema McKinley, Cheryl Ricker
OdpowiedzUsuń„Dotyk nieba” to książka oparta na niezwykłych przeżyciach Emy McKinley. Czytanie jej powoduje wielkie emocje, a każda kartka na nowo przypomina o nieustającym bólu bohaterki. Zaczynając ją czytać myślałam tylko o tym, żeby skończyć, ale kiedy doszłam do końca, wiedziałam, że do niej wrócę.
Ema w książce opisuje m.in. swój tragiczny wypadek w pracy, osoby, które znalazły ją nieprzytomną przedstawiają obraz jak z horroru. Niestety sam wypadek nie jest jedynym problemem Emy. Parę miesięcy później przechodzi rozstanie, następnie firma ubezpieczeniowa przestaje płacić rachunki za leczenie, ale bohaterka nie załamuje się i zawsze zwraca się do Boga. Nawet, gdy rodzi się jej niepełnosprawny wnuk, ona wierzy, że tak ma być. Z pogarszającą się ciągle chorobą żyje przez osiemnaście lat. W wigilię dwa tysiące jedenastego roku zostaje cudownie uzdrowiona.
Piękna historia Emy doprowadza do łez, a jej wiara budzi uczucie szacunku. To niesamowite jak została wyleczona.
Jana Frey, „Odlot na samo dno”
OdpowiedzUsuńJuż pierwsze słowa tej książki sprawiły, że nie mogłam przestać jej czytać. Czułam wtedy, jakbym była główną bohaterką (Marie). Razem z nią odczuwałam wszystkie emocje.
Myślę, że książka Jany Frey jest wciągająca i ciekawie opisana. Autorka ukazała w niej smutną rzeczywistość. Ta opowieść mówi o nastolatce w moim wieku, która uzależniła się od narkotyków. Dziewczyna otarła się o śmierć. Myślę, że ta książka jest przestrogą dla innych młodych ludzi, nieświadomych zagrożeń związanych z narkotykami.
Bardzo lubię czytać historie oparte na faktach. Są moim zdaniem bardziej interesujące, ponieważ są realistyczne i wiemy, że wydarzyły się naprawdę. Historia młodej, naiwnej, Marie podobała mi się, jednak jestem zawiedziona zakończeniem. Liczyłam na to, że nastolatka pogodzi się ze swoją przyjaciółką oraz, że ona i jej przyjaciel Leon zostaną parą. Byłam zaskoczona, kiedy na ostatnich stronach przeczytałam, że on kocha inną.
Podsumowując, myślę, że książka jest świetna i warta przeczytania.
milka1
,,Drugi oddech" Philippe Pozzo di Borgo
OdpowiedzUsuńCóż... Prawdę mówiąc, czytając tę książkę, wzruszyłam się. Nawet bardzo.
Philippe opisał swoją historię. W pewnym sensie smutną. Smutną, ale prawdziwą...
Kiedy jego piękna, młoda żona Beatrice po raz trzeci rodzi nieżywe dziecko, zamożny mężczyzna myśli, że gorzej już być nie może. Wkrótce jednak dowiaduje się jak bardzo się mylił...
Małżeństwo adoptuje małą dziewczynkę. Są szczęśliwi do czasu choroby Beatrice i wypadku Philippa. Kobieta umiera, a tetraplegik znajduje się w bardzo ciężkiej sytuacji...
Powieść ,,Drugi oddech" jest jedną z niewielu biografii/autobiografii, które mi się podobały.
Polecam przeczytać ją każdemu kto czasem lubi pomyśleć nad życiem...
,,Kwiat Pustyni" Waris Dirie, Cathleen Miller
OdpowiedzUsuńWaris (w języku nomadów ,,Kwiat Pustyni" - stąd tytuł) urodziła się w plemieniu pustynnych wędrowców, w Somalii-państwie w północno-wschodniej części Afryki. Jak to w krajach afrykańskich bywa, od dzieciństwa musiała pracować. Wychowywała się w otoczeniu dzikiej przyrody, wśród kóz, wielbłądów i bydła.
W wieku trzynastu lat jej ojciec postanawia wydać ją za mąż(tak właściwie wymienić za pięć wielbłądów...). Waris ma zostać żoną mężczyzny o wiele lat starszego od niej. Nie wyobraża sobie życia u jego boku i postanawia uciec.
Nie zważając na nic wyrusza. Co się stanie z kilkunastoletnią dziewczyną? Dokąd pójdzie i czy spełni się jej marzenie o byciu modelką?
Zachęcam do przeczytania.
"Wieża spadochronowa" Kazimierza Gołby to patriotyczna powieść historyczna. Dowiadujemy się z niej o losach harcerzy katowickich broniących tytułowej Wieży Spadochronowej przed zdobyciem przez Niemców. Młodzi ludzie, którzy zginęli tam, byśmy my mogli być wolni, powinni być wzorem do naśladowania dla wielu młodych Polaków. Wieża mieści się w Parku im. Tadeusza Kościuszki, jej obrona nastąpiła 4 września 1939 roku. Książka kończy się w sposób niepotwierdzony historycznie. Nie ma bowiem pewności, czy hitlerowcy rzeczywiście zrzucali ciała poległych Polaków.
OdpowiedzUsuńBiografia jednej z najbardziej rozpoznawalnych osób kina ostatnich lat. Kojarzony przede wszystkim z przyjmowania niekonwencjonalnych ról, Johnny Depp bez wątpienia należy do grona najlepszych aktorów swojego pokolenia. Nigel Goodall w książce "Johnny Depp. Sekretne życie" zawarł mniej lub bardziej znane informacje z życia gwiazdy. Wzbogacona w cytaty pozwala czytelnikowi odebrać emocje towarzyszące Johnny'emu podczas poszczególnych etapów jego pracy. Ukazana została historia kariery Depp'a, jego związków z m.in. Winoną Ryder, Kate Moss i Vanessą Paradis oraz przyjaźni z Hunterem Thompsonem czy Timem Burtonem. Publikacja, która wciągnęła mnie od pierwszych stron, pozwoliła mi lepiej zrozumieć podejmowane przez Johnny'ego decyzje. Napisana prostym językiem, zawierająca zdjęcia, pełną filmografię i ciekawostki o Deppie biografia autorstwa Goodall'a to idealna pozycja dla miłośników aktora.
OdpowiedzUsuńWiększość zna Włada Palownika. A jeśli nie Włada Palownika, to na pewno Draculę. Vlad jest inspiracją, pierwowzorem sławnego księcia wampirów, znanego z powieści Brama Stokera. W książce „Wład Palownik. Prawdziwa historia Draculi”, w oryginale „Vlad: The Last Confession”, C.C. Humphreys przedstawia życie krwawego wojewody jako człowieka, który zmaga się z potężnym wrogiem, zakochuje się i planuje, jak przeżyć.
OdpowiedzUsuńNie wiedziałam, że taka książka istnieje, i tę informację zawdzięczam przyjaciółce o wręcz identycznych gustach literackich do moich.. Mało tego- dowiedziałam się, bo przyniosła ją do szkoły. Tego samego dnia „przywłaszczyłam” sobie powieść, ale na zaledwie tydzień- tyle mi wystarczyło, by ją przeczytać. Zdążyłam nawet przerobić cała historię jeszcze raz, znając fakty, których na początku nie znałam.
Postać Włada Palownika, legendarnego krwawego władcy, mnie zauroczyła. Przedstawienie go jako zwykłego człowieka o ludzkich problemach było genialnym pomysłem i chociaż nie jest to całkowicie na faktach, sądzę, że jest niesamowitą książką.
~Alicja Winnicka
"My, dzieci z dworca ZOO" Christiane F. to książka o uzależnieniu od narkotyków.
OdpowiedzUsuńKilkuletnia Christiane po przeprowadzce do Berlina zaczyna być bita przez swojego ojca.
I tak było przez kilka lat, dopóki razem ze swoją matką i młodszą siostra się nie przeniosły.
Christiane, żeby przynależeć do imponującej jej grupy zaczęła brać narkotyki.
Okłamywała matkę. Kradła, tylko po to, żeby mieć pieniądze na środki odurzające.
W książce opowiedziana jest nie tylko historia Christiane, ale też jej znajomych, także uzależnionych. W treści zapisane są także słowa matki nastoletniej narkomanki. Pozwalają nam one zrozumieć uczucia bliskich osoby uzależnionej.
Chyba każdy, tak jak ja, po przeczytaniu tej książki czuje niechęć do narkotyków. Opisuje ona bowiem wrak człowieka uzależnionego.Daje dużo do myślenia.
Myślę, że warto ją przeczytać.
Życie pisane na piasku Reginy Calcatery to wzruszająca i chwytająca za serce historia o piątce rodzeństwa: Cherie, Camille, Reginie, Normanie oraz Rosie. Regina razem z rodzeństwem spędziła swoje dzieciństwo na ulicy i w rodzinach zastępczych. Spali w najróżniejszych miejscach, jedli to, co kupili za własnoręcznie zarobione pieniądze lub kradli, doświadczyli przemocy ze strony matki. Regina cierpiała najbardziej ze względu na jej ojca, którego nie znała. Poznaje go dopiero w sklepie, w którym pracowała. W późniejszych latach w sądzie walczyła z nim o zrobienie testów DNA, by sprawdzić czy naprawdę to jest jej ojciec. W wieku czternastu lat uniezależnia się od matki, a potem kończy college oraz studia prawnicze i rozpoczyna karierę w administracji stanowej. W tej książce autorka opisuje, jak pomagając sobie wzajemnie, wraz z trzema siostrami i bratem przetrwała bezdomność, zaniedbanie, przemoc matki oraz koszmar domów zastępczych.
OdpowiedzUsuń,,Pamiętniki Narkomanki" Barbara Rosiek
OdpowiedzUsuńKsiążka opowiada o historii młodej kobiety, która jako 15-latka zaczęła brać narkotyki. Przez kilka lat spisuje na kartki swojego pamiętnika myśli, ból, i przemyślenia. Pokazuje jak szybko dobra uczennica może zmienić się nie do poznania. Pokazuje również, że zawsze będą ludzie którzy wierzą w swoich najbliższych. Cała książka ukazana w formie pamiętnika, pokazuje jak dobra, niewinna zabawa może zmienić się w niebezpieczną droge życia. Polecam każdemu nastolatkowi, jak i dorosłemu. Zostawia w psychice ślad, który na zawsze z człowiekiem zostanie.
Książka Reginy Brett „Jesteś cudem. 50 lekcji jak uczynić niemożliwe możliwym” wywarła na mnie niesamowity efekt. Można by pomyśleć, że to kolejna pozycja z amerykańskich półek głosząca „uśmiechaj się , myśl pozytywnie, nie daj się, życie jest piękne” itd… jednak mnie osobiście mile zaskoczyła.
OdpowiedzUsuńPisarka opisała autentyczne historie i w każdej z nich daje nam do przemyślenia jakiś aspekt naszego życiu lub sprawia, że patrzymy na codzienne problemy z innej perspektywy.
Według mnie tą książkę może przeczytać każdy bez względu na upodobania czytelnicze bo ma w sobie bardzo uniwersalne wartości odnoszące się do każdego z nas.
"NIEBO BEZ PTAKÓW" - Danuta Brzosko-Mędryk
OdpowiedzUsuńKsiążka Danuty Brzosko-Mędryk jest niewątpliwie trudną powieścią - pamiętnikiem. Spisane są w niej wspomnienia dotyczące obozu koncentracyjnego, do którego trafiła za młodu. Opowiada ona o ciężkich, można by nawet powiedzieć makabrycznych wydarzeniach – warunkach bytowania, wyniszczającej pracy czy prześladowaniach. Paradoksalnie jest ona jednak pieśnią wiary i zwycięstwa najlepszych i najszlachetniejszych wartości. Ukazuje wewnętrzną organizację kobiet, pomoc bliźniemu, a nawet próby (te udane i nie) kontaktu z ludźmi zza drutów kolczastych.
Nie potrafię wyrazić szacunku do autorki i współwięźniarek, które z niemal nieprawdopodobną miłością do siebie nawzajem potrafiły przeżyć w obozie wypełnionym po brzegi śmiercią, stęchlizną palonych ciał i widokiem swoich martwych koleżanek, które jeszcze chwilę wcześniej razem z nimi próbowały walczyć o wolność. Jak nie poddawały się, w każdej trudnej sytuacji próbując znaleźć pozytywy, wspierane przez siebie nawzajem. Jak pomimo cierpienia, nie zatraciły człowieczeństwa i potrafiły dostrzec ból drugiej osoby, pochylając się i próbując pomóc z największą czułością.
Myślę, że ta powieść jest świadectwem tego, jak nadzieja potrafi umocnić człowieka i spowodować osobiste zwycięstwo każdego z nas. Polecam każdemu bez wyjątku.
"Niebo istnieje... Naprawdę!" Todd Burpo, Lynn Vincent
OdpowiedzUsuńW życiu każdego człowieka przychodzi moment zawahania i zastanowienia czy Bóg naprawdę istnieje. Tak właśnie również stało się w rodzicie małego Coltona kiedy to chłopiec trafia do szpitala. Okazuje się, że maluch ma pęknięty wyrostek, przez co jego życie jest zagrożone.
Mimo wielu komplikacji chłopczyk przeżył i mówić o rzeczach jakich zwykłe dziecko w jego wieku by nie powiedziało, ani nawet nie wymyśliło. Opowiada on o niebie, aniołach i Jezusie.
Książka jest prześliczna, pokazuje ludzką siłę oraz to jakie życie może być nieprzewidywalne. Trzeba przyznać że wszystko jest bardzo ciekawie opisane, czyta się ją szybko, jednym tchem. Cudowna, wzruszająca historia która daje do myślenia. Uważam, że nie jest to lektura tylko dla wierzących, bo nie jednemu niewrzącemu może ona przywrócić wiarę i nadzieję. Bardzo gorąco polecam!
‘’Wszystko za życie’’ Historia Chrisa McCandlessa, która wydarzyła się naprawdę. Młody , zdolny, bardzo inteligentny chłopak postanawia rzucić wszystko i wyruszyć na Alaskę. Bez telefonu, kompasu, mapy czy nawet porządnego zapasu prowiantu. Wszystko to po to, by udowodnić innym, ale przede wszystkim sobie, że życie bez śladu cywilizacji jest możliwe. Ale czy było warto ?
OdpowiedzUsuńChris jest moim całkowitym przeciwieństwem. Uparty, pamiętliwy, zamknięty w sobie, nie potrafi długo usiedzieć w jednym miejscu. Może dlatego nie rozumiem jego decyzji o podjęciu się tak lekkomyślnej i tragicznej przygody. Szczerza mówiąc spodziewałam się czegoś innego. Liczyłam na niespodziewany zwrot akcji lub spektakularny powód śmierci bohatera. Czekałam, aż akcja się rozwinie.. ,ale nie doczekałam się.
Punkt widzenia Chrisa i jego historia jest naprawdę niewiarygodna, ale nie do końca zrozumiała . Nie jestem fanką książek pisanych na faktach. Moim zdaniem są przewidywalne. Nie wciągają.
heroska:
OdpowiedzUsuńWiesław Szpilman "Pianista"
Książka opowiada o losach Żyda-wspaniałego pianisty podczas II wojny światowej. Wiesław Szpilman jest doskonałym pianistą który przez wojnę musi zakończyć swą dobrze zapowiadająca się karierę. Pewnego dnia życie ratuje mu jego dawny przyjaciel, następnie trafia do warszawskiego getta. Rozpoczyna się walka o przetrwanie. Autor dość szczegółowo opisuje nam wydarzenie z jego życia. Polecam tę książkę każdemu kto nie wstydzi się popłakać nad naprawdę dobrą ksiązka
Monika Kowaleczko-Szumowska
OdpowiedzUsuń„Galop ‘44”
Mikołaj i Wojtek to bracia, którzy nie mają ze sobą nic wspólnego. Podczas
przymusowych obchodów Powstania Warszawskiego młodszy z nich Mikołaj
gubiąc się w kanałach przenosi wprost w rok 1944. Wojtek orientując się co
się stało podąża za swoim bratem by sprowadzić go z powrotem. Okazuje się,
ze nie jest to wcale takie proste, tym bardziej, że Mikołaj nie chce wracać
do rzeczywistości. Początkowo bracia ostrożnie podchodzili do uczestnictwa
w powstaniu lecz po poznaniu mieszkańców, zaczęli się angażować. Wojtek
wybiera sobie pseudonim i aktywnie uczestniczy w akcjach powstania.
Pojawia się również wątek miłości Wojtka do poznanej tam dziewczyny.
opowieść o ty co w życiu liczy się najbardziej – przyjaźń, miłość, męstwo,
patriotyzm. Ta książka pozwoli przenieść się do świata, który był
rzeczywistością dla naszych dziadków. Warta przeczytania w każdym wieku.
Postać Adolfa Hitlera jest tematem tabu. Odcinamy się od niego, nie uznajemy za jednego z nas, wypychamy ze społeczeństwa, piętnujemy. Podejście z jednej strony słuszne, z drugiej za bardzo uproszczone. Éric-Emmanuel Schmitt w „Przypadek Adolfa H.” ukazuje nam, że jeden z największych zbrodniarzy XX w. był zwyczajnym człowiekiem, którego wybory i pycha sprowadziły na ścieżkę zła.
OdpowiedzUsuńHistoria jest prowadzona dwutorowo, równocześnie poznajemy Hitlera, który nie dostał się na Akademię Sztuk Pięknych i Adolfa H., znanego malarza. Autor ukazuje jak okoliczności wpływają na człowieka, a jedna chwila może zaważyć na całym życiu.
Bardzo spodobało mi się, że Schmitt nie skupił się wyłącznie na jednej postaci , lecz także zwrócił uwagę na historię świata – w alternatywnej rzeczywistości, w której Adolf jest artystą, paradoksalnie jednym z najbogatszych krajów są Niemcy, których inteligencja nie musiała emigrować z powodu wojny.
„Przypadek Adolfa H.” zmusza do refleksji nad człowieczeństwem, śmiało można nazwać ją małym dziełem literackim.
"Chce się żyć" Macieja Pieprzycy to książka opowiadająca o Mateuszu- chłopcu który urodził się niepełnosprawny. Książka opowiada o jego życiu od samych narodzin. Mateusz umysłowo zachowuje się dokładnie tak jak rówieśnicy w jego wieku. Jest ciekawy świata, myśli o dziewczynach, kocha i nienawidzi. Lecz niestety nikt go nie rozumie, nie potrafi mówić. Opowieść jest śmieszna i wzruszająca, ale nie smutna. Jest również pouczająca. Powieść pt. "Chce się żyć" naprawdę gorąco polecam, choć na początku sama nie byłam do niej przekonana.
OdpowiedzUsuńVolta
OdpowiedzUsuń“Kot Bob i ja. Jak kocur i człowiek znaleźli szczęście na ulicy” -James Bowen
Czego potrzeba, aby odbić się od dna? Co jest w stanie przywrócić nadzieję, gdy człowiek nie ma już siły? Pomoc psychoterapeutów? Interwencja boska? Okazuje się, że wystarczy bezdomny kot.
Gdy James, uliczny muzyk po depresji, walczący z uzależnieniem od narkotyków, postanowił przygarnąć rudego kocura do swego mieszkania, nie sądził, że jego życie się zmieni. Nie miał nadziei, pracy, ani nikogo naprawdę bliskiego jednak przybłęda imieniem Bob, nieodwracalnie wprowadziła jego życie na nowe tory.
Jest to historia o nowej szansie i o tym, że w dowolnym momencie możemy się zmienić i ruszyć naprzód, oczywiście nie bez potknięć, a jest nam przekazywana w formie retrospekcyjnych opowieści z przełomowych lub ważnych momentów w życiu Jamesa. Pozwala nam “zajrzeć” do umysłu osoby, która zmarnowała życie zdaniem wszystkich, nawet według niej samej, a później możemy obserwować jak staje na nogi dzięki kotu, który stał się sensem jej życia.
Książka ta daje nadzieję, niezaprzeczalnie i bezapelacyjnie.
Medaliony - Zofia Nałkowska
OdpowiedzUsuńLiteratura wojenna, obozowa. Zbiór kilku opowiadań o dziejach ludzi, nad którymi znęcali się naziści. Ogólnie bardzo ciekawe. Podoba mi się to że nie występuje tam postawa heroizmu, wszystko dla ojczyzny choćby jak w Kamieniach na szaniec, co mnie jakoś bardzo irytuje. Świadkowie / uczestnicy zdarzeń mówią tak prosto, normalnie, bez emocji jak było. Jak dla mnie bardzo wciągające, nie ma żadnego przynudzania jak często się zdarza w książkach z tego okresu. Relacje krótkie, zwięzłe i na temat, z których można się dowiedzieć prawdy smutnej i okrutnej. Mnie się podobało.
„Stokrotka" Jan Paweł Krasnodębski.
OdpowiedzUsuńRok z życia narkomanki.
Rok, który potrafił zmienić tak wiele. Mały nałóg rozrastał się z każdym problemem. Narkotyki były ucieczką. Ucieczką, może i na drugą stronę.
Tak pouczającej książki nie spotkałam nigdzie. W dzisiejszych czasach, gdy nawet młodzież sięga po używki jest to tak potrzebne. Książka uświadamia nam, że narkomania to coś niezwykle poważnego. Coś, co odmienia życie milionów młodych ludzi. Niestety, niie tędy droga.
Tytułowej Stokrotce nie zarzucam tchórzostwa. Wiem, że każdy sposób na zamienienie bólu psychicznego na fizyczny jest ukajający. Stokrotka była silną kobietą. Lecz „zamieniacze" wygrały walkę.
Ta książka nauczyła mnie, iż są lepsze sposoby na rozwiązanie problemów.
Narkotyki zabierają życie. Zabrały je również Stokrotce.
I milionom innych ludzi.
Niezwykła książka.
Czy nie jest to fikcja literacka? Prosimy o wskazanie, gdzie znajduje się informacja o tym, że książka jest oparta na faktach.
Usuń
OdpowiedzUsuń“Kot Bob i ja. Jak kocur i człowiek znaleźli szczęście na ulicy” -James Bowen
Czego potrzeba, aby odbić się od dna? Co jest w stanie przywrócić nadzieję, gdy człowiek nie ma już siły? Pomoc psychoterapeutów? Interwencja boska? Okazuje się, że wystarczy bezdomny kot.
Gdy James, uliczny muzyk po depresji, walczący z uzależnieniem od narkotyków, postanowił przygarnąć rudego kocura do swego mieszkania, nie sądził, że jego życie się zmieni. Nie miał nadziei, pracy, ani nikogo naprawdę bliskiego jednak przybłęda imieniem Bob, nieodwracalnie wprowadziła jego życie na nowe tory.
Jest to historia o nowej szansie i o tym, że w dowolnym momencie możemy się zmienić i ruszyć naprzód, oczywiście nie bez potknięć, a jest nam przekazywana w formie retrospekcyjnych opowieści z przełomowych lub ważnych momentów w życiu Jamesa. Pozwala nam “zajrzeć” do umysłu osoby, która zmarnowała życie zdaniem wszystkich, nawet według niej samej, a później możemy obserwować jak staje na nogi dzięki kotu, który stał się sensem jej życia.
Książka ta daje nadzieję, niezaprzeczalnie i bezapelacyjnie.
Jako uczennica przyznam się do tego szczerze – nie przepadam za lekturami szkolnymi. Jednak no cóż, obowiązek to obowiązek. Za czytanie „Kamieni na Szaniec” Aleksandra Kamińskiego wzięłam się niechętnie. Na początku powieść nużyła, ale nastąpił moment, kiedy nie potrafiłam się od niej oderwać.
OdpowiedzUsuńPrzygody Alka, Rudego i Zośki wywarły na mnie ogromne wrażenie. Imponowała mi ich siła psychiczna oraz fizyczna. Podziwiam również to, że pomimo młodego wieku odważyli się bronić ojczyzny i nie bali się śmierci.
Jednak najważniejszy jest fakt, iż nie zapomnieli o przyjaźni – o sobie nawzajem. Po aresztowaniu Rudego nic nie liczyło się bardziej, niż jego odbicie. Chłopcy dokładnie obmyślili plan, żeby odzyskać przyjaciela. Nie wiem, czy ktoś z nas zdobyłby się na cos takiego. Na ryzykowanie życia dla drugiego człowieka.
„Kamienie na Szaniec” to jedna z niewielu lektur szkolnych, które polubiłam. Polecam ją każdemu, kto chce zobaczyć prawdziwą przyjaźń w czasie II wojny światowej.
"Ostatni z żywych - opowieści z Fabryki Snów" już na blogu :) (proszę o ocenę tylko opinii)
OdpowiedzUsuńhttp://zanimdorosne.blogspot.com/2015/12/bede-miec-pozytywne-nastawienie-jak.html
W tym miesiącu przeczytałam książkę Clary Kramer oraz Stephena Glantza pt.”Wojna Klary”. Opowiada ona o losach tytułowej bohaterki, która podczas II wojny światowej wraz z siedemnastoma innymi osobami musi ukrywać się w maleńkim schronie. A to tylko przez to, że jest żydówką. Książka bardzo mnie poruszyła. Pozwoliła mi zrozumieć życie nastolatki, której najpiękniejszy okres w życiu zniknął. Trudno było mi wyobrazić sobie jaki koszmar musiała przeżywać z dnia na dzień, nie wiedziąc co się stanie jutro. Książka trzyma nas w ciągłym napięciu, dzięki temu nie można się nudzić. Niewykluczone, że dlatego przeczytałam ją jednym tchem. Nie umiałam się od niej oderwać, pomimo że nie przepadam za taką tematyką książek. Polecam ją każdemu, kto chce przeczytać coś więcej, niż tylko książkę o Holokauście.
OdpowiedzUsuńKasiag_83
Melissa Hawach ,,Oddajcie mi dzieci''
OdpowiedzUsuńOpowieść matki, która przeszła niełatwą walką o odzyskanie swoich porwanych córeczek. Porywaczem nie była obca osoba, ale ich własny ojciec. Co sprawiło, że tak postąpił? Czy wszystko się posypało ze względu na różnice kulturowe czy może po prostu ze względu na błąd młodości, zbyt szybką decyzję? Mąż bohaterki na pewno nie działał racjonalnie. Jak się później okazało- każdy krok, każdy czyn miał doskonale przemyślany. Młoda kobieta podjęła walkę. Skupiła wokół siebie wielu ludzi, którzy okazali jej wiele pomocy. Nie osiadła na laurach. Pokazała, że nie warto się poddawać. Ale należy iść, biec, pędzić szybciej niż czas, przeszukać każdy skrawek ziemi i nieba, aby tylko odnaleźć swój najdroższy skarb- dzieci. Przez swoje postępowanie nauczyła mnie, ale i zapewne wielu innych, żeby nie tracić energii na drobne utarczki ani nie martwić się prostymi sprawami. Trzeba cieszyć się życiem i tymi, którzy nas otaczają. Nigdy nie wiadomo, czy kiedyś nie przewróci się nam ono do góry nogami. I to oto przesłanie ślę wam...
Klaudia Korlacka
Każdy ma jakieś marzenia, prawie każdy dąży do spełnienia ich, niestety nie wielu udaje się to zrobić. Przeczytana przeze mnie książka napisana na faktach to autobiografia mojego idola, jednej z najważniejszych osób w moim życiu. Książkę o sobie napisał Justin Bieber, jej tytuł to „Dopiero się rozkręcam”. Opowiada ona o tym, jak Justin dotarł na „szczyt” i jakie było to trudne. Książki powinny przede wszystkim uczyć, nie tylko słownictwa i ortografii, lecz także życia. Sądzę, że w moim przypadku ta autobiografia zrobiła to najlepiej. Justin zaczynał od wstawiania filmików jak śpiewa do serwisu YouTube, a teraz jest jedną z największych sław. Pokazuje mi jak spełniać najważniejsze marzenia, moje jest z Nim związane i dążę do tego, abym pewnego dnia mogła to zrobić. Polecam tę książkę przede wszystkim fankom i fanom tego artysty, lecz także osobom, które sądzą, że Justin nie zasłużył na sławę i zawdzięcza ją swoim znanym przyjaciołom. „Never say never” (nigdy nie mów nigdy).
OdpowiedzUsuńJulia Michalak
"Ołówek" Katarzyna Rosicka-Jaczyńska
OdpowiedzUsuńAutorka opisuje w książce własne życie. Na podstawie własnego przykładu "mówi" jaki los może spotkać każdego z nas w najmniej spodziewanym momencie. Pokazuje jak kruche jest życie, które może rozpaść się na kawałki jak domek z kart. Gdy Autorka osiągnęła w życiu wszystko czego pragnęła na jej drodze do szczęścia staje diagnoza, że jest nieuleczalnie chora. Pisarka opowiada w jakim stanie jest teraz, a także wspomina czasy, gdy była zdrowa. Uważam, że przede wszystkim Jasicka starała się powiedzieć zdrowym czytelnikom aby traktowali chorych na równi z sobą. Chorego czytelnika pociesza i "mówi" Mu, aby się nie załamywał i nie czuł gorszy. Moim zdaniem książka powinna trafić do każdego czytelnika. Książka pozostawia nas z refleksją nad życiem, a także co by było gdybyśmy następnego dnia obudzili się i nie mogli samodzielnie funkcjonować? Polecam "Ołówek" wszystkim ponieważ jest bardzo pouczająca i każdego z nas może spotkać podobny los.
"Odlot na samo dno" - Jana Frey.
OdpowiedzUsuńWiele osób takich jak Marie bagatelizuje zagrożenie związane z zażywaniem tzw. Party drugs. Autorka, opisując prawdziwą historię dziewczyny zmagającej się z uzależnieniem od narkotyków, bardzo sugestywnie opisała mechanizm nieświadomego popadania w nałogi.
Książka bardzo mi się spodobała, ponieważ opisuje ona prawdziwy świat, w którym każdy człowiek może popaść w jakikolwiek nałóg przez swoją głupotę
"Dziewięć wcieleń kota Deweya" jest luźnym nawiązaniem do bestsellerowej powieści "Dewey. Wielki kot w małym mieście". O ile wcześniejsza część skupiała się na tytułowym Deweyu - kocurze porzuconym przez właścicieli, odnalezionym w bibliotece i w niej wychowanym, przynoszącym ludziom na nowo nadzieję, tak opisywany przeze mnie dzisiaj tytuł jest zbiorem różnych historii o kotach, które odmieniły ludzkie życie. Czytelnicy rozkochani w pierwszym tomie podsyłali autorce powieści listy z opisami swojego życia, a przede wszystkim - życia ich kotów. Opowiadały one o miłości do tych zwierząt, o tym, ile jedno zwierzę potrafi zrobić dla człowieka, jak wielki wpływ może mieć na przebieg naszej historii. W książce znajdziemy dziewięć różnych historii kociarzy, którzy postanowili odsłonić chociaż część swojego życia aby czytelnicy mogli zapoznać się z historią ich wspaniałych kotów. Uważam, że każdy miłośnik zwierząt (i nie tylko!) powinien zapoznać się z tym tytułem i uświadomić sobie, jakie nasze pupile mogą być wspaniałe.
OdpowiedzUsuńAlicja Żuchowicz (Kopernik)
"Przeklinam cię, ciało" to książka oparta na faktach, która opowiada o problemach bohaterki - anorektyczki i bulimiczki. Prowadzi nas ona przez nastoletnie życie dziewczyny, która za sprawą trudnego dzieciństwa (rozwód rodziców, problemy w szkole) zaczyna się głodzić i wpadać w nałogi (papierosy, narkotyki, alkohol). Bohaterka szczegółowo opisuje swoje problemy: uczucie niezrozumienia ze strony skłóconych ze sobą rodziców, trudności z zaliczeniem przedmiotów w szkole, a przede wszystkim niechęć i nienawiść do własnego ciała. Lektura tej książki zdecydowanie nie była łatwa; mimo tego, że powieść podzielona jest na bardzo krótkie rozdziały, czasami trudno przez nie przebrnąć ze względu na tematykę, którą poruszają. Zdecydowanie nie jest to książka dla wszystkich, ale powinna być przestrogą dla nastolatek, które popierają kult szczupłego ciała: może to być naprawdę niebezpieczne i nawet kiedy po pewnym czasie chce się zawrócić, okazuje się, że już nie można...
OdpowiedzUsuńAlicja Żuchowicz (Kopernik)
"Kwiat Śniegu i sekretny wachlarz" to książka autorstwa Lisy See opowiadająca o życiu i roli kobiet w Chinach. Ich życie na wschodzie zdecydowanie różni się od życia europejek - w swoim kraju nazywane są "bezużytecznymi gałązkami", co nawiązuje do tego, że mężczyźni pełnią ważniejszą rolę - mogą przedłużyć ród. Jedynym zadaniem kobiety jest dobrze wyjść za mąż, ustatkować się, zadowalać swojego męża i teściów, zachowując przy tym odpowiednią powściągliwość. Przy tym autorka szczegółowo opisuje tradycje chińskie, takie jak krępowanie młodym dziewczętom stóp, uświadamiając czytelnika o trudności życia tamtejszych kobiet, a także bólu, przez jaki nieraz muszą przejść. Lisa See umiejętnie potrafi opisać chińską kulturę i co ważne, zaciekawić nią czytelnika. Opisywana przeze mnie książka zdecydowanie jest specyficzna i nie wszystkim przypadnie do gustu - mnie jednak bardzo się podobała. Fani wschodnich klimatów również znajdą tutaj coś dla siebie - gorąco polecam!
OdpowiedzUsuńAlicja Żuchowicz (Kopernik)
"Dobre dziecko" jest książką Romy Ligockiej - bohaterki "Dziewczynki w czerwonym płaszczyku". Jest ona częścią biografii kobiety, bardzo ważną częścią, której odkrycie przed czytelnikami i opisanie musiało kosztować autorkę wiele trudu. Jak opisuje pani Ligocka, potrzebowała wielu lat, by dojść do momentu, w którym może pisać o tej części swojego życia. Książka pisana jest z perspektywy rosnącej dziewczyny; opisuje trudy, a nieraz cierpienia związane z dojrzewaniem, skupia się także na trudnych relacjach matki z córką. Książka wzbogacona jest wieloma ilustracjami, przedstawiającymi autorkę na różnych etapach jej życia w różnych sytuacjach i miejscach, co bardzo pomaga czytelnikowi wczuć się w historię. Powieść porusza takie tematy jak getto, wojna i prześladowanie Żydów, co niewątpliwie miało wielki wpływ na niegdyś dziewczynkę, teraz dorosłą już kobietę. Książkę polecam wszystkim, którzy mieli już styczność z twórczością Romy Ligockiej; lepiej zrozumieją jej dzieło. Jednak nie znający tej autorki wcześniej też będą zadowoleni z jej lektury.
OdpowiedzUsuńAlicja Żuchowicz (Kopernik)
"Kamienie na szaniec" to książka, którą każdy uczeń w naszym wieku powinien znać. Opisuje ona losy trzech dzielnych chłopców: Zośki, Rudego i Alka, którzy w czasie wojny dokładali wszelkich starań, aby zachować polską tradycję, zwyczaje i poczucie bycia Polakiem. Widząc niszczycielskie działania zaborców, postanowili za wszelką cenę się postawić. Podejmowali konspiracyjne akcje, z całych sił pomagali rodakom i starali się obudzić w nich patriotyzm. Dla dzisiejszej młodzieży dziwnym może wydawać się fakt, że kiedyś trójka tych chłopców faktycznie stąpała po ziemi: do dzisiaj w Warszawie pozostały po nich znaki, a straszne przeżycia opisane w książce zdarzyły się naprawdę. Bohaterowie świadomi swojej decyzji postanowili nawet oddać życie za ojczyznę, z ręką na sercu można więc nazwać ich prawdziwymi patriotami. Dzisiaj "Kamienie na szaniec" jako lektura szkolna są niedoceniane, jednak uważam, że są wartościową lekturą dla obecnej młodzieży, aby miała wyobrażenie o czasach, kiedy ich przodkowie walczyli o wolność Polski.
OdpowiedzUsuńAlicja Żuchowicz (Kopernik)
"Dziewczyny z Powstania"-Anna Herbich
OdpowiedzUsuńNie przepadam za książkami o tematyce wojennej, bo wprowadzają mnie w melancholijny nastrój. Do teraz nie mam pojęcia czemu akurat ta mnie zaciekawiła. Jednak dobrze, że tak się stało. "Dziewczyny z powstania" to zbiór 11 historii, których akcja dzieje się podczas Powstania Warszawskiego w Warszawie. Autorka oddaje głos kobietom, które żyły w tych czasach. Jedne jako sanitariuszki ratowały życie żołnierzom, a inne opiekowały się rodziną. Każda z historii rusza za serca, ale uważam, że największe piekło musiała przejść Jadwiga, ponieważ gdy wybuchła wojna miała zaledwie 3 lata...
We mnie ta książka wzbudziła miłość. Miłość do ojczyzny, miłość do ludzi, miłość do ziemi, na której stoję.
Z miłości do córki Sarah Taylor to wstrząsająca historia o matce, której odebrano
OdpowiedzUsuńjedyne dziecko. Sarah, która w dzieciństwie chorowała na białaczkę oraz raka
tarczycy, wyszła za mąż za Fawziego. Początkowo zachowywał się normalnie,
jednakże po nieoczekiwanej ciąży, która była dla Sarah cudem, Libijczyk się zmienił. Był
agresywny, szybko wpadał w złość, mało czasu spędzał w domu. Po imprezie urodzinowej, Fawzi porywa Nadię i wywozi do Libii. Sarah i jej rodzina byli zrozpaczeni, gdyż Nadia była ich całym światem. Sarah postanowiła, że zrobi wszystko, by sprowadzić ukochaną córeczkę do domu. Udzielała mnóstwa wywiadów, spotykała się z ważnymi ludźmi, lecz nie przynosiło to pożądanych efektów. Wyjechała więc do Libii, gdzie spędziła trzy lata, próbując wyrwać Nadię z rąk Fawziego i jego rodziny. Przeżyła niewyobrażalny koszmar jakiego może doświadczyć matka. Sarah jako jedyna sprowadziła swoją córkę z powrotem i pokazała światu, że bez względu na cenę wszystko jest możliwe.
,,Lata chude, lata tłuste. Moja autobiografia'' autorstwa Wan Goka to pierwsza książka biograficzna jaką przeczytałam. Zaskoczyła mnie ona, oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu, gdyż nie spodziewałam się, by jakakolwiek biografia może zawierać tak dużą dawkę humoru. Jest ona napisana tak, żeby mogła również służyć jako poradnik. Autor książki próbując umilić nam czytanie umieścił pomiędzy rozdziałami przepisy kulinarne, które są dość nietypowe.
OdpowiedzUsuńBardzo podziwiam Wan Goka, ponieważ potrafił i nadal potrafi cieszyć się ze wszystkiego oraz widzi pozytywne strony nawet w swoim niepowodzeniu. Mimo, że swoją inność zrozumiał dość wcześnie, to nie wpłynęła ona na niego negatywnie, tylko sprawiła, że stał się silniejszy.
Czas spędzony z tą książką był cudowny i na pewno zmienił on moje podejście do książek biograficznych. Mam nadzieję, że nie zawiodę się na kolejnych.
Kasienia888
,,Pamiętnik narkomanki’’ autorstwa Barbary Rosiek. Przeciętnej nastolatki, która uciekając przed problemami zaczęła się narkotyzować. Wiele razy leczyła się, lecz za każdym razem wracała do nałogu. Jest to poruszająca historia despotycznych czynów. Myślę, że po jakimś czasie powodem jej narkomanii była nie tylko chęć ucieczki od problemów codziennego życia, lecz po prostu nawyk. Samo przypominający się nawyk. W niektórych fragmentach autorka wspomina, że podczas spotkań z innymi znajomymi narkomanami była przez nich ostrzegana. Kazali jej uciekać, bo ona ma jeszcze szansę. Autorka wiedząc co się z nią stanie jeśli nie przestanie się narkotyzować kontynuuje to działanie. Na podstawie tej opowieści można wywnioskować , iż dla narkomana nie jest najgorsze życie bez narkotyku tylko prawdziwa świadomość co się ze sobą zrobiło.
OdpowiedzUsuń"Radykalni". Coś w rodzaju wywiadu. Wywiadu, dzięki któremu dzieją się cuda. Cuda nawrócenia...
OdpowiedzUsuńI jest to o tyle fascynująca lektura, że zamiast przedstawiać wyimaginowany świat pełen spokoju...przedstawia go w jego prawdziwej skali kolorów. Kolorów w odcieniach szarości. Sama byłam bardzo zdziwiona, jak bardzo "rzeczywiste" było życie ludzi dających świadectwa. Aż trudno uwierzyć, że obok mnie mieszkać mogą ludzie żyjący w nędzy i borykający się z problemami dzisiejszego świata. A najgorsze jest to, że niebezpieczeństwa te są tak blisko, że nie trudno jest ich zaczerpnąć. Czy jest jakaś Ochrona? Jedyną Ochroną jest osoba, która daje nie tylko ją, ale również miłość i pokój. Wiesz kto to? Można się zdziwić, ale dzięki książce, będącej przestrogą przed "życiem", nawet umarły mógłby się nawrócić. Osobiście nie mam zwyczaju czytać tego typu książek , jednak po ich przeczytaniu, kiełkuje coś nowego w moim sercu. I mam nadzieję, że to uczucie, zakiełkuje również w was.
// Książniczka
Magdalena Waluś
OdpowiedzUsuń,,Pamiętnik narkomanki” Barbara Rosiek
,,Pamiętnik narkomanki” to piękna historia młodej dziewczyny, która w wieku piętnastu lat popada w nałóg narkomanii. Przeżywa ona kilka odwyków, pobyt w szpitalu psychiatrycznym, śmierci bliskich jej ćpunów, a nawet krótki pobyt w więzieniu za kradzież morfiny. Na koniec pierwszej części książki Basia decyduję się na tzw. ,,złoty strzał”, ale udaje się ją uratować.
Druga część pamiętnika opisuje jej powrót do życia. Zaczyna ona studiować. Próbuje ona wrócić do normalnego życia bez ćpania. Gdy kończy naukę na Uniwersytecie Śląskim na wydziale psychologii zaczyna pracować w swoim zawodzie, choć bardzo się boi. Jej pierwszą pracą jest szpital w Lublińcu. Basia przez cały okres studiów stara się ustatkować, szuka miłości i prawdziwych przyjaźni.
,,Pamiętnik narkomanki” to wspaniale opisane zdarzenia dziewczyny w naszym wieku. Dzięki temu pamiętnikowi można zrozumieć jak strasznym nałogiem jest narkomania. Polecam gorąco.
Magdalena Waluś
OdpowiedzUsuń,,Dzienniczek” s. M. Faustyna Kowalska
Oto kolejna książka oparta na prawdziwych wydarzeniach, ale tym razem św. Faustyny Kowalskiej. Jej historię zna każdy. Młoda Helena wstępuje do zakonu dzięki objawieniu się jej Pana Jezusa. Pomysł z pisaniem ,,Dzienniczka” podsuwa jej ks. Michał Sopoćko jej duchowy przewodnik. W książce siostra opisuje swoje spotkania z Jezusem. Z tego pięknego dzieła dowiadujemy się jak ogromne jest miłosierdzie Boże. Podczas lektury tej książki można dowiedzieć się wielu rzeczy przydatnych do życia każdemu chrześcijanowi. Wszystkich zachęcam do przeczytania historii s. Faustyny, ponieważ opowieść ta może wnieść wiele zmian do naszego życia.
Magdalena Waluś
OdpowiedzUsuń,,Drugi oddech” Philippe Pozzo di Borgo
Opowieść ta ukazuje historię Philippa, który po nieszczęśliwym wypadku na paralotni zostaje przykuty do wózka. Wcześniej traci on ukochaną żonę Béatrice gdyż ta umiera na raka. Philippe zatrudnia do opieki Abdela. Na początku nie lubią się, gdyż Algierczyk nie jest zbyt sumienny w swoich obowiązkach, ale po pewnym czasie to się zmienia. Chłopak przekonuje się, że Philippe nie jest wcale oschłym i złym człowiekiem, ale smutnymi zrozpaczonym po stracie żony. Abdel staje się dla niego najlepszym przyjacielem.
Zachęcam każdego do przeczytania tej książki, gdyż ukazuje ona nie tylko ból po stracie najbliższej osoby, ale przyjaźń, która potrafi odnaleźć ludzi w zupełnie innych klas społeczeństwa.
Magdalena Waluś
OdpowiedzUsuń,,Niebo istnieje... Naprawdę!” Todd Burpo, Lynn Vincent
Wspaniała historia małego dziecka o imieniu Colton, który został cudownie uzdrowiony po operacji. Gdy chłopiec po zabiegu rozmawia z ojcem, który jest pastorem, opowiada mu jak opuścił swoje ciało i widział całą swoją rodzinę, a nawet samego Boga. Mówi o swoich bliskich zmarł, których widział jest to m. in. jego zmarła siostra, której nigdy w życiu nie widział. Chłopiec przywoływał w myślach obraz Akiane Kramarik, która doświadczyła tego samego co Colton.
Polecam każdemu przeczytanie tej książki, gdyż można przekonać się, że niebo istnieje naprawdę. Wystarczy tylko uwierzyć i spróbować sobie wyobrazić niebo tak jak zostało ono pięknie opisane w tej książce.
Trudno się czyta książki mówiące o tym, co jest po śmierci. Nawet gdy wierzymy w Boga, podchodzimy do tego z dystansem. Jest to spowodowane prawdopodobnie tym, że przekracza to co znamy. Próbę napisania tej trudnej książki podjął amerykański neurochirurg Eben Alexander. W ciekawy sposób opisuje on w książce pt. Dowód doświadczenia duchowe po przeżyciu śpiączki spowodowanej zapaleniem opon mózgowych.
OdpowiedzUsuńGłównym wątkiem książki jest to, co Eben zobaczył w innym wymiarze. Opisuje on ten świat jako pełen dobra i akceptacji. Eben wraca do życia z ważnym przekazem: że Bóg nas kocha, akceptuje i chce dla nas jak najlepiej. Mówi nam również o tym, że można wygrać z każdą chorobą. Wystarczy po prostu w to wierzyć.
Dowód bardzo mi się podobał. Ciężko mi było uwierzyć w to, co było tam napisane, lecz cenię książkę za wartościowe lekcje życiowe. Mówi ona o pozytywnym zaakceptowaniu siebie i innych oraz tego co nas otacza.
Robert T. Kiyosaki jest autorem książki Bogaty ojciec, Biedny ojciec, która jest uważana za poradnik finansowy wszech czasów. Mówi ona o tym, czego bogaci uczą swoje dzieci na temat pieniędzy i o czym nie wiedzą biedni i klasa średnia.
OdpowiedzUsuńRobert T. Kiyosaki opisuje w swojej książce własną drogę do osiągniecia finansowego sukcesu. Na swoim przykładzie pokazuje, ze nie trzeba pochodzić z zamożnej rodziny, by stać się bogatym. Mówi, że wszystko jest możliwe. Uważa, że głównym powodem naszych kłopotów finansowych jest to, że mimo długich lat nauki, nie nabywamy w szkole wiedzy o pieniądzach. Robert stara się przekazać rodzicom wskazówki dotyczące dobrego wychowywania dzieci, by już teraz kształtowały swoją finansową przyszłość.
Uważam, że nie ma ograniczenia wiekowego jeśli chodzi o tą książkę. Im wcześniej się ją przeczyta, tym lepiej. Myślę, że nigdy nie jest za wcześnie na naukę o pieniądzach.
Demi Lovato jest piosenkarką, autorką tekstów i aktorką, która popadła w depresję. W swojej książce pt. Bądź swoją siłą przez 365 dni w roku mówi o anoreksji, bulimii, samookaleczaniu, prześladowaniu w szkole.
OdpowiedzUsuńKsiążka jest podzielona na miesiące i dni. Demi daje rady na walkę w problemami, jednocześnie opisując własne przeżycia i doświadczenia. Sama osiągnęła sukces w tej walce, dlatego chce się podzielić z innymi swoimi sposobami na pozytywne myślenie. Motywuje do znalezienia w sobie siły do walki. Swoim zachowaniem inspiruje wielu ludzi borykających się z podobnymi problemami. Mówi, żebyśmy byli wdzięczni za swoją podróż, ponieważ jest to nasza własna.
Plusem tej książki jest także to, że nie musimy przeczytać jej od razu całej. Możemy do niej sięgać gdy tylko mamy ochotę. Nie musimy jej także czytać od początku do końca. Mnie ta książka towarzyszy w gorszych chwilach. Motywuje i daje do myślenia. Polecam ją każdemu.
„5 Seconds of Summer. Hej załóżmy zespół.”
OdpowiedzUsuńMimo że jest to tylko biografia czytając ją myślałam że jest ciekawsza od niejednej z powieści stojących na półkach księgarni. Ale możliwe też że jako fanka zespołu 5 Seconds of Summer nie byłam obiektywna wobec tej książki. Chłopcy (Luke, Calum, Ashton i Michael) osobno opisują ich wspólną historię. Opowiadają o tym, jak mały zespół z Sydney może wznieść się na takie wyżyny jak trasa z One Direction. Oprócz opowieści o drodze jaką pokonali i przeszkodach jakie musieli przezwyciężyć biografia zawiera ciekawe i zabawne fakty o chłopakach, oraz sporo zdjęć. Jeden, końcowy rozdział w całości poświęcony jest fanom. Luke, Calum, Ashton i Michael dziękują w nim wszystkim fanom i opowiadają jak ważni są oni w ich życiu. Polecam te książkę nie tylko osobą które lubią 5SOS ale każdemu. Każdemu kto potrzebuje motywacji w dążeniu do celu.
Celia
„O psie, który jeździł koleją” Roman Pisarski
OdpowiedzUsuńKsiążka jest opartą na faktach historią o wspaniałym psie, którego oddanie dla właścicieli jest pełne podziwu. Choć w niektórych momentach autor dopowiadał wiele rzeczy, myślę, że powieść dokładnie odzwierciedla lojalność Lampa wobec swojego pana.
Na początku poznajemy go jako przyjaznego psiaka, który zaprzyjaźnia się z pewnym kolejarzem, a ten pozwala mu jeździć pociągami. Ich relacja rozkwita do tego stopnia, że kundel po całym dniu jazdy, śpi wygodnie w jego domu. Potem jednak trafia na drugi koniec Włoch, lecz pomimo wycieńczenia, głodu i niepowodzeń trafia do swojej rodziny, gdzie przyjmują go z otwartymi ramionami, jako dawno niewidzianego przyjaciela.
Historia chwyta za serce szczególnie na ostatnich kartkach książki. Myślę, że w wielu oczach zakręciła się niejedna łza.
Moim zdaniem książka jest absolutnie fenomenalna, bo to nie historia wyssana z palca, ale prawdziwa opowieść o lojalności i poświęceniu.
ŻagwiK
W drodze na Hokkaido - Will Ferguson
OdpowiedzUsuńKsiążka o tym jak Amerykanin (tak na prawdę Kanadyjczyk ale Japończycy wiedzą lepiej) przemierza autostopem wzdłuż Japonię. Od południowego przylądka do północnego. W ciągu sakury,czyli czasu kwitnienia wiśni. Autor pisze o ludziach którzy go zaprosili do auta a później do domu (bo „Japonia jest niebezpieczna. Nie, bezpieczna”. Gdzie tu logika?) , ich życiu, domach, wychowywaniu dzieci, pracach, rozrywkach, zwyczajach, wierzeniach. O wszystkim. O kuchni, czyli kalmarach na patyku. O sinto, czyli lwopsach. Szkołach i nauczycielach. O tym jak ważne dla Japończyków jest sake. Skupia się na opisaniu życia w małych miastach, jak to jest mieszkać prawie na wulkanie. Na prawdę wciągająca, bardzo interesująca, niebanalna. Polecam każdemu, bo czyta się świetnie i można się dowiedzieć wielu ciekawych rzeczy o Japonii pełnej przeciwieństw i kontrastów. Chociażby jak wielki pomnik penisa obok świątyni. :)
Jana Frey - „W ślepym zaułku wolności”.
OdpowiedzUsuńNiedawno przeczytałam niezwykłą książkę - mianowicie "W ślepym zaułku wolności". To historia pewnej nastoletniej dziewczyny - Sofii, która jest niekochana przez rodziców oraz bita przez swojego ojczyma. Opiekunowie postanawiają oddać dziewczynę do schronisk dla nieletnich, skąd nasza bohaterka ciągle ucieka. Następnie Sofia popada w narkomanię i zaczyna żyć na ulicy. Aby przetrwać, kradnie, śpi w parku oraz poznaje dzieci, które również są uciekinierami ze schronisk. Książka ta jest naprawdę niezwykła. Pokazuje z jakimi trudnościami muszą borykać się dzieci, które rodzice postanowili porzucić. Są one samotne, nikt nie chce wyciągnąć do nich pomocnej dłoni, ponieważ wszyscy myślą, że zarobione pieniądze wydają na alkohol i narkotyki. Tak m.in. robi nasza bohaterka. Mimo to, nie poddaje się i z pomocą przyjaciół udaje jej się znaleźć nowy dom i lepsze życie. Książka ta pokazuje, że życie nie jest łatwe i zmusza do przemyśleń.
Czy na pewno nie jest to tylko fikcja literacka? Prosimy o podanie gdzie znajduje się informacja, że książka jest oparta na faktach. Na odpowiedź czekamy do 7 stycznia.
UsuńFilm „Bogowie” Łukasza Palkowskiego skłonił mnie do przeczytania książki pt. „Religa. Człowiek z sercem w dłoni”. Książka ta jest wywiadem Zbigniewa Religi - polskiego kardiochirurga z Janem Osickim.
OdpowiedzUsuńZbigniew Religa to człowiek szalenie odważny. Szedł za swoimi marzeniami, nie poddawał się, a także bardzo wierzył w siebie i swoje możliwości, co pozwoliło mu stworzyć najbardziej znaną w kraju Klinikę Kardiochirurgiczną w Zabrzu. Mimo iż przez lata bardzo dużo pił, a także był nałogowym palaczem, potrafił nieść dobro drugiemu człowiekowi. Chciał zrobić bardzo dużo dla rozwoju polskiej medycyny. Jednak z tym nie było tak łatwo. Za mało środków materialnych na różne przyrządy, które były bardzo potrzebne do operacji, a także wiele osób stających mu na przeszkodzie w osiągnięciu swojego celu były przyczyną trudów, z którymi Religa musiał się zmierzyć. To jednak nie zniechęciło go do przeprowadzenia pierwszej transplantacji serca. Jak mówi w książce:” Wiedziałem, że jeśli ja tego nie zrobię, za pięć lat zrobi to ktoś inny”.
Religa miał swoje zasady. Jedną z nich była np. rozmowa z rodzicem bądź krewnym dawcy przed operacją. Nie chciał przystąpić do przeszczepu bez zgody, mimo iż prawo tego nie wymagało.
Jak wspominał był zwolennikiem agresji, krzyków, wyzwisk wobec drugiego, a tym bardziej w swoim zespole. Nie ukrywał jednak, że nie zdarzało mu się przeklinać w trakcie operowania, te słowa jednak były wypowiadane przez niego w powietrze, a nie do drugiej osoby. Starał się podchodzić do wszystkiego z opanowaniem.
Profesor Religa zaskoczył mnie w tej książce swoim spokojem, opanowaniem a także szacunkiem dla drugiego człowieka. Jest wzorem do naśladowania i wspaniałym przykładem pracowitości. A co jeśli stworzyłby także sztuczne płuco? Czy to dałoby mu szansę na przedłużenie życia?
Weronika_mrzyk
“Hiroszima 1945” tom 1- Keiji Nakazawa
OdpowiedzUsuńGdy słyszymy “Hiroshima” w naszych głowach zwykle pojawia się bomba atomowa. Myślimy o wojnie, śmierci na wielką skalę, a czasem nawet o liczbie ofiar. Ale kto z nas myśli o konkretnych osobach? Czy jesteśmy świadomi, że każdy z zabitych nie był tylko trzecioplanowym bohaterem wojny, ale również najważnieją częścią swojej historii, która trwała przed i po zrzuceniu bomby?
“Hiroshima 1945” jest fragmętem mangowej epopei pt. “Bosonogi Gen” i opowiada nie tylko o samym momencie ataku, ale o życiu przeciętnego japończyka w czasie wojny, która prowadziła tylko do śmierci. Autor ukazuje nam siłę propagandy, której był świadkiem, pokazuje nam nienawiść, ból, głód i cierpienie w Japonii, która do końca chciała pozostać nieugięta.
Manga ta nie jest piękna. Rysunki są surowe, a treść nieraz infantylna, ale to nie przeszkadza nieść jej przesłanie o tym, że każda wojna jest zła. Udowadnia również, że manga może być wartościowym dziełem literacki, mówiącym o tematach niełatwych.
Pisanie pamiętnika to niezwykle osobista sprawa. Ile odwagi potrzeba by podzielić się tą najbardziej intymną częścią swojego umysłu? "Pamiętnik narkomanki" to debiut, oraz jedyna książka autorstwa Barbary Rosiek, która została oparta na własnych doświadczeniach z nałogiem. Jest to dziennik, który pisała będąc pod wpływem uzależnienia co daje nam, jak mi się wydaje, rzetelny i realistyczny obraz osoby zmagającej się z tego typu chorobą. Książkę mimo dość pesymistycznego tematu czyta się niezwykle szybko, choć mnie osobiście w pewnych momentach lekko nudziła. Nie zmienia to faktu, iż polecam przeczytać tę książkę, choćby ze względu na historię, którą opowiada.
OdpowiedzUsuńSuzanna Keysen to autorka oraz główna bohaterka książki pod tytułem "Przerwana lekcja muzyki". Opowieść, która jest oparta na wspomnieniach z dwuletniego pobytu w szpitalu psychiatrycznym, rozsławiona została przez ekranizację z 1999r., w której główne role odegrały Winona Ryder i Angelina Jolie. Pisarka poddaje krytyce egoizm ludzi i ukazuje swoje stanowisko w sporze o to, gdzie kończy się norma akceptowana przez społeczeństwo, a zaczyna choroba psychiczna. Książka pełna jest zaskakujących metafor i odniesień, choćby do obrazu autorstwa Jana Vermeera, od którego wziął się polski tytuł dzieła. Po powieść sięgnęłam po obejrzeniu wspomnianego już filmu, który zachwyca kreacjami głównych bohaterów stworzonymi przez wspaniałych aktorów.
OdpowiedzUsuńCałkiem przypadkiem natknęłam się na książkę Joego Simpsona "Dotknięcie pustki". Nie miałam pojęcia o czym jest ta lektura, jednak już po kilku stronach wiedziałam, że czeka mnie dużo emocji i wielkie wyzwanie. Nie pomyliłam się.
OdpowiedzUsuńAkcja, wydarzenia, sceneria, nastrój...wszystko było takie niesamowicie groźne i posępne. Otaczająca samotność w górach takich jak Andy może być przerażająca. Dobrze, gdy ma się przy sobie kogoś bliskiego, jednak tak jak w książce, gdy zostaje się samym z sobą w obliczu śmierci, nie ma szans by nad sobą panować. Jest "pustka". Tylko ona. Żadnej motywacji, by pójść dalej. Przepaść. I można by pomyśleć, że wszystko się kończy. Zostaje śmierć. Ale zadziwiająca była postawa głównego bohatera, jego przeżycia. Wewnętrzny głos doprowadził go do celu, mimo tego, że ledwo żył.
Uważam, że książkę trzeba przeczytać, a niewiarygodne może się okazać to, że historia miała miejsce i zdarzyła się naprawdę. //Książniczka
„Pamiętnik z powstania warszawskiego” –Miron Białoszewski
OdpowiedzUsuńAkcja utworu rozpoczyna się 1 sierpnia 1944r. w dzień powstania warszawskiego. Autor opisuje przebieg walk do kapitulacji , 2 października 1944r. Miejscem zdarzeń jest Warszawa. Wybuch powstania zastaje bohatera na ulicy.
Autor nie skupia się na bohaterskich czynach walczących, ale przedstawia codzienne życie mieszkańców stolicy. W centrum zainteresowania znajduje się przerażony człowiek, który próbuje przeżyć . Białoszewski opisuje jak od pierwszego dnia powstania pogarszały się warunki życia mieszkańców. Początkowo ludzie chronili się w swoich mieszkaniach. Kiedy na miasto zaczęły spadać bomby, uciekali do schronów . Jak wspomina Białoszewski „ mieszkało się jeszcze na górze, na trzecim piętrze. Ale już siedziało się w przedpokoju, najwyżej w kuchni, w jak najśrodkowszych ścianach”.Ludzie schodzili coraz niżej pod ziemię. Książka wywarła na mnie ogromne wrażenie, pomaga docenić to, że żyjemy w kraju bez wojny . Zachęcam was do przeczytania książki, aby wczuć się w choćby jeden dzień powstania warszawskiego , z perspektywy mieszańca.
Już widzę wielkie zdziwienie, gdy ktoś zobaczy jaką książkę chcę zrecenzować. Otóż, "Przeminęło z wiatrem" Margaret Mitchell mogę oficjalnie uznać za opartą na faktach. Dowód? Zadam pytanie...co dzieje się w tle romantycznej miłości, szalonej młodości i zwariowanej rzeczywistości? Wojna secesyjna! Czyż ona nigdy nie miała miejsca? Czy nie było wielkiego cierpienia spowodowanego przez ciągłe walki? Przypominała ona "piekło na ziemi", jak każde życie w niepokoju, trosce i ciągłym rozmyślaniu co będzie dalej. I choć główny wątek dotyczy życia Scarlett, nie możemy pomijać tego, co przeżywali ludzie, co musieli robić, z czym się zmagać w tamtych czasach. A i autorka nie pominęła tego, jak traktowani byli niewolnicy przez sfery "wyższe". Uważam, że są to fakty, których nie możemy odrzucać. Jedynie przyjąć i wciągnąć się w zawirowany świat kobiet i mężczyzn, którzy również mieli problemy nie małego stopnia. //Książniczka
OdpowiedzUsuń"Cuda się zdarzają". Jest to nieodparty fakt w dziejach ludzkości. I jednym z większych niesamowitych cudów o których słyszałam, jest "Świadectwo Glorii Marii - rzecz o nadziei", napisana przez małżeństwo, Joannę i Jacka Wrona.
OdpowiedzUsuńPoczątkowo nie byłam w stanie uwierzyć w to co czytam. Rzadko mi się to zdarza, że czytam coś i tego nie rozumiem. Ta poruszająca do głębi opowieść o początkach i rozwoju życia małej dziewczynki, nie tylko u mnie wywołała potok łez wzruszenia. Każda kolejna strona tej krótkiej, lecz bardzo treściwej książki, była jak zasysanie czegoś nieosiągalnego. Nieosiągalnego, a jednocześnie dziwnie pięknego. Bardzo pięknego. Jeśli ktoś chciałby kiedykolwiek po tą lekturę sięgnąć, radziłabym się dobrze przygotować i trzymać mocno fotela. Nigdy nie wiadomo jakie wrażenie może zrobić taka, wydawałaby się zwykła, książka. Na mnie zrobiła ona wielkie. Wielkie i niesamowite. Wystarczy włączyć odpowiedni nastrój i już. A kto działa takie cuda? :)
//Książniczka
"Niebo istnieje...Naprawdę!" Todd Burpo,Lynn Vincent
OdpowiedzUsuńTo piękna i wzruszająca historia chłopca, który podczas operacji opuścił swoje ciało i zobaczył niebo. Książka jest opowieścią o tematyce religijnej, porusza m.in. kwestię życia po śmierci. Zaskakujący jest opis nieba przez małego Coltona. Chłopiec mówił o rzeczach idealnie pasujących do tego, co podaje Biblia, a przecież nie mógł ich stamtąd znać, ponieważ nie potrafił jeszcze czytać. Ciekawe jest również zachowanie jego ojca, który mimo że był pastorem, początkowo zmagał się z tym czy opowieści syna są prawdziwe i czy warto w nie wierzyć. Książka jest wspaniała i choć osobiście nie przepadam za takim typem książek, to gorąco zachęcam do jej przeczytania.
„ Dywizjon 303” – Arkady Fiedler
OdpowiedzUsuńTo trzymający w napięciu reportaż z pola bitwy. Jest on świadectwem męstwa , odwagi młodych, odważnych mężczyzn, którzy zadziwili cały świat swoimi zwycięstwami i ilością zestrzelonych maszyn przeciwnika. Ich celem była obrona państwa, ale także wolności i niezależności.
O zasługach lotników broniących angielskiego nieba Churchill powiedział: "Jeszcze nigdy tak wielu nie zawdzięczało tak wiele tak nielicznym" .I z tymi słowami w pełni się zgadzam. Gdyby nie Ci wszyscy odważni, młodzi ludzie, być może nie żylibyśmy teraz w wolnym kraju, może w ogóle by nas nie było... Zawdzięczamy im naprawdę dużo i sądzę, że czasami można poświęcić godzinę, pół, nawet 5-10 minut na rozmyślania związane z II wojną światową. Warto też zadać sobie pytanie ilu z nas w dzisiejszych czasach byłoby wstanie poświęcić swoje życie dla innych?
Mama kazała mi chorować - Julie Gregory
OdpowiedzUsuńTo autobiograficzna książka, dziś już dorosłej kobiety, o swoich tragicznych przeżyciach z dzieciństwa. Julie z dzieciństwa pamięta tylko , że była chuda , ciągle słaba, nie miała koleżanek . Matka sugerowała lekarzom choroby córki , wymuszała na nich zlecanie badań oraz przeprowadzanie operacji. Przez długi czas żaden z lekarzy nie potrafił postawić diagnozy , określić co dolega Julie. Dzieciństwo Julie to koszmarne wspomnienia. Trwało to 16 lat , dopiero wtedy dziewczynka trafiła do rodziny zastępczej , a jej matka przed sąd. Okazało się , że jej matka cierpi na zastępczy zespół Münchhausena. Julie Gregory dopiero w wieku 24 lat poznała prawdę o swojej biologicznej matce. Dowiedziała się dlaczego jej mama zachowywała się w taki sposób .Postanowiła opisać to co czuła , jej relacja jest bolesną wędrówką w poszukiwaniu prawdy o utraconym dzieciństwie.
Cud w Andach – NandoParrado
OdpowiedzUsuńWstrząsająca opowieść o katastrofie lotniczej, w wyniku której drużyna graczy rugby z Urugwaju została uwięziona w wysokich Andach. Trwającą 72 dni gehennę przeżyło 16 osób - kilka zginęło na miejscu, większość zmarła wkrótce wskutek odniesionych ran i wycieńczenia, a także pod lawiną śnieżną, która zasypała szczątki samolotu. Miejsce tragedii było tak niedostępne, że ekipy ratownicze po bezskutecznych próbach wkrótce zaprzestały poszukiwań. Żywności zabrakło po kilku dniach. Aż niewiarygodne, że w takich warunkach, przez tak długi okres czasu, zdołał tam ktokolwiek przeżyć. Ocalali musieli podjąć się jednak drastycznych środków by przetrwać. Nie mając w zasięgu ręki nawet grama pożywienia, zmusili się do jedzenia zmarłych.
Książka ta daje czytelnikowi do zrozumienia, że nigdy nie ma sensu się załamywać, że nadzieja umiera ostatnia. Choćby sytuacja wydawała się skrajnie przygnębiająca to warto walczyć do końca.
„Spalona żywcem” – Souad
OdpowiedzUsuńKsiążka jest bardzo oryginalna pod względem stylu. Souad nie ujawnia się. Dlatego właśnie cała powieść owiana jest intrygującą tajemnicą. Genialnie wyodrębnione uczucia bohaterki ukazują ją w świetle małej, bezbronnej dziewczynki. Dzięki tak doskonałemu, refleksyjnemu opisowi, coraz bardziej zagłębiamy się w książkę, która sprawia, że czujemy się jak przyjaciele, z uwagą wysłuchujący zwierzeń bliskiej nam osoby. Autorka także dobrze nadaje kształt swojej wierze muzułmańskiej, która wyjaśnia wiele spraw
W książce najbardziej podobał mi się sposób w jaki dziewczyna opowiada w jaki sposób traktuje się kobiety w Islamie. W książce są także trafne spostrzeżenia i przemyślenia autorki na temat „normalnego świata” oraz różnice pomiędzy Europejczykami i kobietami żyjącymi w jej wiosce. Polecam zwrócić szczególną uwagę właśnie na takie momenty.
Ogółem uważam książkę „Spalona żywcem” za godną przeczytania, bo historii takich jak ta jest bardzo wiele. Sądzę, że opowieść Souad nada nam wystarczające wyobrażenie o problemie wschodnich państw.
Nick Vujicic: ,,Bez rąk, bez nóg, bez 0granicze!"
OdpowiedzUsuńMogłoby się wydawać, że osoba nieposiadająca rąk i nóg nie jest w stanie ,,normalnie" funkcjonować, a tym bardziej napisać książki. A jednak! Nick łamie wszelkie stereotypy i pomimo swojej niepełnosprawności żyje pełnią życia. W swojej powieści opisuje trudności w akceptacji siebie, jakie przechodził w młodości oraz wskazówki, jak odzyskać nadzieję nawet w najtrudniejszych chwilach życia. Autor jest niesamowicie radosną i pozytywną osobą, która mimo trudności się nie poddaje. Pokazuje, że osoby z niepełnosprawnością nie muszą być ograniczone ani być na marginesie społeczeństwa, ale mogą prowadzić ciekawe życie i stawać się cudem dla innych. Nick uczy także, jak przemieniać swoje słabości w dobro. Polecam tą pozycję każdemu, niezależnie od tego, w jakiej sytuacji się obecnie znajduje.
Natalia Szopa
,,Pamiętnik narkomanki” jest to pamiętnik napisany przez Barbarę Rosiek. Piszę ona w nim o swoich przeżyciach związanych z nałogiem.
OdpowiedzUsuńWedług mnie książka ta jest łatwa do przyjęcia przez osoby w naszym wieku, ponieważ została przez taką osobę napisana. Przestrzega nas nawet przed ,,spróbowaniem”, bo właśnie od tego zaczęło się jej uzależnienie, lecz jednocześnie daję nadzieje uzależnionym na wyjście z uzależnienia, jeżeli tylko bardzo będą tego chcieli.
Sięgniecie po narkotyki , to nie jest wyjście ,aby pozbyć się problemów, właśnie przez narkomanie i inne uzależnienia będziemy mieli tych problemów więcej niż wcześniej.
marzenka583:
OdpowiedzUsuń„Pianista” Władysława Szpilmana to opowieść z całą pewnością nietuzinkowa. I choć jest to książka historyczna, podczas jej czytania „nie wieje nudą”. Jest „skarbnicą wiedzy” na temat getta warszawskiego jak i samego autora, jego rodziny, przyjaciół… Mogłoby się wydawać, że jest to kolejna historia, którą wszyscy znamy już na pamięć: „facet” był bogaty, miał rodzinę, przyjaciół, pracę, a po wojnie stracił wszystko… i koniec. Jednak wbrew pozorom tak nie jest. Szpilman w niezwykły sposób pokazał ogromną tragedię człowieka, jaką była II Wojna Światowa. On nie użalał się nad sobą, ani najbliższymi, prawie nie okazywał uczuć i wydaje mi się, że właśnie dlatego ta książka tak mną wstrząsnęła. Uświadomiłam sobie, w jak dobrych czasach żyjemy i jak wtedy ludziom musiało być ciężko, a dawali radę, nie poddawali się, walczyli o wolność, prawo do godnego życia… Dzięki „Pianiście” wojna stała się dla mnie nie tylko konfliktem zbrojnym, ale przede wszystkim ogromnym ludzkim dramatem.
Czarna Blogerka:
OdpowiedzUsuńAleksander Kamiński "Kamienie na Szaniec"
Przyjaciele - Jan Bytnar (Rudy), Aleksy Dawidowski (Alek) i Tadeusz Zawadzki (Zośka) kończą warszawskie liceum im. S. Batorego. Zdali maturę - chcą zrealizować życiowe plany. Wszyscy należą do 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej - "Buki". Jesienią wybucha wojna. W październiku 1939 chłopcy przystępują do Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej (PLAN). Zajmują się propagandą uliczną. W grudniu gazują lokal „Adrię”. Z PLAN-u odeszli miesiąc przed jej rozbiciem. W czasie szukania swojego miejsca, chwytają się różnych zadań oraz pracują zarobkowo. Początkowo wytwarzają szkło, potem każdy robi coś innego. Chłopcy nawiązują współpracę z "Komórką Andrzeja" - dostarczają grypsy wojenne. Organizują dyskusje i codziennie przerabiają część materiału. W marcu 1941 związują się z organizacją małego sabotażu „Wawer”. Półtora roku później przechodzą do Grup Szturmowych. Gestapo aresztuje „Rudego”. 26 marca 1943 „Zośka” organizuje akcję odbicia pod Arsenałem. 30 marca 1943 umierają "Rudy" wskutek obrażeń po torturach oraz "Alek" postrzelony podczas akcji. „Zośka” ginie w akcji w Sieczychach 20 sierpnia 1943.
"Niebo istnieje... Naprawdę!" Todd Burpo, Lynn Vincent
OdpowiedzUsuńKsiążka ta opowiada o małym chłopcu, Coltonie, synu pastora. W pewnym momencie trafia do szpitala, jego życie jest zagrożone, jest poddany operacji, w trakcie której były komplikacje.
Po operacji, opowiada o niebie, o aniołach , o zmarłych osobach, oraz o samym Bogu, mówi że niebo istnieje.
Według mnie (osoby nie wierzącej w istnienie nieba) książka jest warta polecenia, bardzo przyjemnie się ją czytało, jednak nie uważam , że jest to prawda. Uważam , że Colton , ponieważ był osobą wierzącą , przez swoją wiarę , przez to że myśli że tak jest , uparcie w to wieży , jest to dla niego coś zwyczajnego, jego mózg mógł sobie wyobrazić obraz nieba , lecz nie trafił tam naprawdę.
OdpowiedzUsuń,,Kamienie na szaniec”- Aleksander Kamiński
Książka ta porusza problem udziału młodych ludzi w walce o niepodległość ojczyzny oraz prawdziwej przyjaźni.
Uważam, że wojna jeszcze bardziej zbliżyła przyjaciół do siebie. Zmusiła ich , aby stali się odpowiedzialni za siebie oraz za swoich najbliższych, dbali o siebie nawzajem.
Książka ta bardzo mi się podobała , ponieważ po części mogłam się ,,utożsamić „ z bohaterami , ponieważ ja również sądzę , że przyjaciele , że najbliższe nam osoby są najważniejsze w naszym życie , nie ma nic cenniejszego , dlatego właśnie dla tych PRAWDZIWYCH przyjaciół można zrobić wszystko , nawet , poświęcić własne życie.
,,Ćpunka” Barbara Rosiek
OdpowiedzUsuńKsiążka ta opowiada o 16letniej dziewczynie, która zostaje zgwałcona, uciekła z domu , zaczęła ćpać, pić oraz zachorowała na HIV i HCV.
Jak widać książka ta ma wiele problemów, według mnie właśnie przez jej wieloproblemowość, tak łatwo się ją czyta, mimo, że jest pełno książek o podobnych problemach , nie jest ona nudna.
Książka ta uczy nas , że nie należy rozwiązywać problemów przez pozostawienie ich , zamazanie ich np. przez ćpanie, ale należy stawić im czoła i nie poddawać się .
,,O psie, który jeździł koleją” Roman Pisarski
OdpowiedzUsuńKsiążka ta opowiada o wzajemnym przywiązaniu, miłości i przyjaźni, psa i człowieka.
Ludzie ze stacji bardzo przywiązali się do Lampa, zawsze wiedzieli, którym pociągiem przyjedzie i o której godzinie.
W trakcie czytania książki bardzo się wzruszyłam. Gdy Lampo poświęcił swoje życie , aby uratować córkę zawiadowcy stacji poleciały mi łzy oczu (chyba jak większości czytających tę książkę). Ludzie ze stacji tak się do niego przywiązali, że po jego śmierci postawili pomnik Lampo, aby uczcić bohaterską postawę psa.
„Pamiętnik narkomanki” jest wstrząsającą opowieścią o dziewczynie, która uzależniła się od narkotyków.
OdpowiedzUsuńNa początku myślałem, że książka będzie nudna, ale już po kilku stronach zmieniłem zdanie. Do przeczytania utworu skłoniło mnie to, iż zawsze dziwiłem się, co skłania ludzi do brania narkotyków.
Bohaterką książki jest czternastoletnia dziewczyna. Pewnego razu postanowiła nie iść do szkoły i właśnie w ten dzień wszystko się zaczęło. Spotkała Filipa. Chłopak dał jej narkotyk, o czym dowiedziała się później. I tak to się wszystko zaczęło. Wiele razy wmawiała sobie, że już nie będzie ich brać, ale i tak to nie pomagało. Wysłano ją do ośrodka dla narkomanów, ale i to nie przyniosło oczekiwanych efektów. Pewnego razu okradła aptekę, przez co poszła do więzienia. Po wyjściu z niego okazało się, że wszyscy jej przyjaciele zginęli. Aż w końcu przestała brać narkotyki. Zaczęła żyć normalnie.
Dlatego tę książkę polecam każdemu nastolatkowi, aby wiedział, jakie będą konsekwencje brania narkotyków.
-Matiariz
"Pamiętnik narkomank" to wstrząsająca historia Basi Rosiek opowiadająca o tym, jak narkotyki wdarły się do jej życia, całkiem je niszcząc. Bohaterkę poznajemy jako zwykłą dziewczynę ze zwykłymi problemami. Po raz pierwszy próbuje narkotyków na wagarach, dla zabawy - chce zaimponować innym. Jednak po pewnym czasie nie potrafi już bez nich żyć, myśli, że dzięki strzykawce jej rosnące z dnia na dzień problemy znikną. Nie spodziewa się, że każdego dnia będzie ich coraz więcej. Dziewczyna zachowuje się jak nigdy wcześniej: wszystkich oszukuje, kradnie, traci zaufanie bliskich, lecz wciąż do niej nie dociera, że jest uzależniona. Dopiero po długim czasie to sobie uświadamia, gdy sama już siebie nie poznaje. Jest to pierwszy krok do wyleczenia, ale czy nie jest za późno? Czy na swojej drodze spotka kogoś, kto będzie mógł jej pomóc?
OdpowiedzUsuńZapiski Basi otworzyły mi oczy na świat narkomanów. Dziewczyna opowiada, że nie tak łatwo jest wyjść z nałogu - wspomina o swoich przyjaciołach, którym się to nie udało. Dzięki jej historii dowiadujemy się jak wiele trzeba wycierpieć, walcząc o każdą chwilę bez narkotyku. Według mnie każdy powinien przeczytać tę książkę - może uświadomi komuś, jak niebezpieczny jest każdy nałóg i jak łatwo wpaść w jego sidła.
Julia Kownacka
Czy zastanawialiście się kiedyś nad tym, dlaczego żyjecie w świecie takim, a nie innym? Niezależnie od odpowiedzi, warto zajrzeć do tej historii. Zawiera ona słowa pisane przed wielu laty z chęcią ukazania ludziom prawdy o najważniejszym wydarzeniu w dziejach. To nie jest łatwa lektura, to przewodnik po życiu. Wiele osób może poddawać w wątpliwość prawdziwość ukazanych wydarzeń, lecz to nie zmienia mocy ich przesłania. Jest to opowieść o człowieku, który nie miał łatwego życia. Urodził się w ubogiej rodzinie, a w dorosłości spotykał się z gniewem i nienawiścią wśród ludzi. Mimo to, zjednał sobie rzeszę sympatyków, z którymi podróżował, głosząc wolę swojego Ojca. Jego nauki do dziś podnoszą na duchu miliony samotnych serc dając im nadzieję szczęśliwego życia w Niebie. Jest to jedna z niezwykłych książek, których nie trzeba przeczytać w całości. Wystarczy otworzyć, by poznać odpowiedzi na nurtujące pytania. W „Nowym Testamencie” poznacie historię Jezusa, człowieka, który zbawił świat.
OdpowiedzUsuń//ZP
EatYourHeart XX
OdpowiedzUsuń,,Wszystko za życie" to dzieło autorstwa Jona Krakauera oparte na historii życia młodego Amerykanina- Chrisa McCandless. Opowiada ono historię jego wielomiesięcznej wędrówki po Ameryce Północnej. Chris był typem samotnika, a także człowiekiem sympatycznym, inteligentnym, odważnym. Do wędrówki skłoniły go powieści pisarza Jacka Londona,z których czerpał inspiracje. Porzucił swoje dotychczasowe życie, zerwał wszelkie więzi, rozdał pieniądze i wyruszył aby szukać jego prawdziwego marzenia- WOLNOŚCI. Chris poznaje świat wokół siebie, poznaje smak wolności ciała i duszy. Jednak wynikiem zbyt słabego przygotowania do tak niebezpiecznej podróży- Chrisa spotyka śmierć głodowa na Alasce. Do owej książki nie można podjeść obojętnie. Aby wczuć się w fabułę ( opartą na listach i dziennikach Chrisa, zeznaniach świadków i jego przyjaciół) i zrozumieć fakt iż wszystko co zostało opisane w książce zdarzyło się naprawdę, należy w 100% skupiać się i wyobrażać każde przeczytane słowo- przekładać je na obrazy w swojej głowie. Jak każda książka która oparta jest na faktach tak i ta uświadamia człowiekowi, iż to co czytamy nie jest fikcją, fantazją autora- a historią prawdziwego człowieka. Uważam, że powinno się czytać o wiele więcej książek tego typu, aby zrozumieć, że nie każda książka musi być bajką i fikcją.
Sophie Hayes „Sprzedana”
OdpowiedzUsuńWyzwiska. Bicie. Zmuszanie do prostytucji.
Sophie nie tak wyobrażała sobie pobyt we Włoszech ze swoim najlepszym przyjacielem Kasem. Zresztą kto spodziewałby się takiego scenariusza?
Przystojny Albańczyk troszczył się o nią, wspierał w trudnych chwilach, tylko do czasu. Później pokazał swoją prawdziwą twarz, każąc pracować Sophie na ulicy.
Historia ta brzmi nieprawdopodobnie. Czytałam ją z niedowierzaniem. W jednej chwili Kas zapewniał o swojej miłości, w drugiej poniżał i katował.
Najgorsze jednak jest to, że nie jest to odosobniony przypadek, tylko jeden z wielu.
Ta książka niewątpliwie zmienia spojrzenie na różne sprawy. Przede wszystkim na kobiety trudniące się prostytucją. Gdy je widzimy raczej nie zastanawiamy się nad ich losem. A może przeżywają one takie piekło jak Sophie Hayes?
Polecam
KASSIC
,, Okrutna miłość " - Reyes Monforte
OdpowiedzUsuńDługo się zastanawiałam, którą książkę wybrać. W końcu zdecydowałam się na tą. ,, Okrutna miłość " opowiada o kobiecie, która znalazła sobie męża dzięki portalowi randkowemu. Na początku wydawało się, że jest to miłość od pierwszego wejrzenia, jednak po paru dniach po ślubie okazało się, że nic nie jest takie kolorowe. Jej całe życie zamieniło się w istne piekło. Czytając tą książkę, zdałam sobie sprawę z tego, że należy uważać na to, co robimy w internecie. Nie można wierzyć dosłownie we wszystko, co ludzie o sobie piszą. Mężczyzna, w którym zakochała się bohaterka, opisał siebie jako: miły i opiekuńczy. Dla podkreślenia tego, wrzucił zdjęcie z misiem.
Polecam tą książkę wszystkim ludziom. Według mnie, każdy z nas powinien ją przeczytać. Gorąco polecam! /// Dominika Koczorek
My, dzieci z dworca ZOO- Christiane Felscherinow
OdpowiedzUsuńTo książka dokumentalna, będąca tekstem spisanym z zapisu magnetofonowego z rozmów z Christiane ,młodą narkomanką z Berlina Zachodniego. Była to jedna z pierwszych książek opisująca problem narastającej narkomanii w latach 70-stych .Jest tu przedstawiony nie tylko problem narkomanii , ale również prostytucji i odrzucenia.
Opowieść dziewczyny przeplatają relacje jej matki, kierownika klubu spotkań dla młodzieży, policjantki z wydziału antynarkotykowego oraz pracowników socjalnych zajmujących się sprawami narkomanii. Możemy poznać problem narkomanii z punktu widzenia różnych osób.
Po przeczytaniu tej książki jestem przerażona sposobami za pomocą których uzależnieni ludzie zdobywają pieniądze na kolejną działkę. Christiane wielokrotnie przechodziła odwyk i wracała do nałogu, nie widząc dróg wyjścia ze świata narkomanów.
Uważam , że książka powinna być obowiązkową lekturą dla młodych jak i starszych czytelników. Dla młodych jako przestroga, a dla starszych jako nauka , aby zawsze mieli czas dla swoich pociech .
Medaliony – Zofia Nałkowska
OdpowiedzUsuńTo krótkie opowiadania , które poruszają wstrząsającą problematykę drugiej wojny światowej, okrucieństwo okupanta i masowe zbrodnie popełnione na ludziach w obozach koncentracyjnych.
Największym zaskoczeniem dla mnie był sposób w jaki autorka mówi o metodach stosowanych w obozach. Jest to przekaz bardzo oszczędny , nie zawierający emocji, ale jednocześnie przekazujący niezwykle rzeczowo i wprost wstrząsające fakty w okresu II wojny światowej. Uważam , że prawda o tragedii milionów ludzi opowiedziana przez świadków tych wydarzeń jest bardzo istotna dla następnych pokoleń, żeby uwierzyć , że „Ludzie ludziom zgotowali ten los” warto sięgnąć po tę książkę.
EatYourHeart XX
OdpowiedzUsuń,,Wszystko za życie" to dzieło autorstwa Jona Krakauera oparte na historii życia młodego Amerykanina- Chrisa McCandless. Opowiada ono historię jego wielomiesięcznej wędrówki po Ameryce Północnej. Chris był typem samotnika, a także człowiekiem sympatycznym, inteligentnym, odważnym. Do wędrówki skłoniły go powieści pisarza Jacka Londona,z których czerpał inspiracje. Porzucił swoje dotychczasowe życie, zerwał wszelkie więzi, rozdał pieniądze i wyruszył aby szukać jego prawdziwego marzenia- WOLNOŚCI. Chris poznaje świat wokół siebie, poznaje smak wolności ciała i duszy. Jednak wynikiem zbyt słabego przygotowania do tak niebezpiecznej podróży- Chrisa spotyka śmierć głodowa na Alasce. Do owej książki nie można podjeść obojętnie. Aby wczuć się w fabułę ( opartą na listach i dziennikach Chrisa, zeznaniach świadków i jego przyjaciół) i zrozumieć fakt iż wszystko co zostało opisane w książce zdarzyło się naprawdę, należy w 100% skupiać się i wyobrażać każde przeczytane słowo- przekładać je na obrazy w głowie. Jak każda książka, która oparta jest na faktach tak i ta uświadamia człowiekowi, iż to co czytamy nie jest fikcją- a historią prawdziwego człowieka.
Dodane ponownie ze względu na ilość słów w poprzednim wpisie
Usuń„Dziennik Anne Frank”- Anne pochodziła z żydowskiej rodziny. Jej rodzicami byli Otto i Edith Frank. Gdy do władzy w Niemczech doszedł Hitler, rodzina Franków przeniosła się do Holandii. Niestety również i tam pojawiły się prześladowania Żydów. Ojciec Anne przeczuwał, że aby przeżyć wojnę, muszą się ukryć. Z pomocą swoich współpracowników przygotował kryjówkę w starej oficynie biura, w którym pracował, wkrótce rodzina Franków znalazła tam schronienie. Przebywali w kryjówce do 4 sierpnia 1944 roku, kiedy ktoś doniósł o nich władzom. Wszyscy zostali aresztowani i przewiezieni do obozu koncentracyjnego. Niestety wojnę przeżył tylko Otto Frank.W tej książce możemy zaobserwować, jak Anne, mimo tylu trudności, ciągle wierzy w wewnętrzne dobro człowieka. Dziennik" Anne Frank to poruszająca lektura. Porusza tym bardziej, iż wiemy, że Annie nie dane było zrealizować swoich marzeń. Nie traciła nadziei na koniec wojny, na powrót do normalnego życia, a nadzieja ta została tak brutalnie odebrana i zdeptana.
OdpowiedzUsuńMartyna Nowak
Norek
OdpowiedzUsuńPo przeczytaniu książki „Einstein. Jego życie, jego wszechświat” autorstwa Waltera Isaacsona zauważyłem jak mało wiem o osobie samego Einsteina. Dowiedziałem się wiele o początkach jego „kariery”, wyborach jakie podejmował, oraz jego poglądach. Isaacson skupił się też na jego naukowej działalności, tworzeniu teorii, podkreśla również to, co było ważne w jego osobowości.
Nie żałuję ani jednej minuty poświęconej na czytaniu tej genialnej biografii. Każde zdanie skrywało w sobie kolejne fakty o osobie wielkiego fizyka. Polecam tą książkę każdemu.
Po przeczytaniu książki „Einstein. Jego życie, jego wszechświat” autorstwa Waltera Isaacsona zauważyłem jak mało wiem o osobie samego Einsteina. Dowiedziałem się wiele o początkach jego „kariery”, wyborach jakie podejmował, oraz jego poglądach. Isaacson skupił się też na jego naukowej działalności, tworzeniu teorii, podkreśla również to, co było ważne w jego osobowości.
Nie żałuję ani jednej minuty poświęconej na czytaniu tej genialnej biografii. Każde zdanie skrywało w sobie kolejne fakty o osobie wielkiego fizyka. Polecam tą książkę każdemu.
Na tematach „Niezłomnego” Laury Hillenbrand mogłabym pisać długo. To naprawdę wspaniała książka o życiu Louisa Zamperini, włoskiego biegacza olimpijskiego. W dzieciństwie był dzieciakiem ciągle przyprowadzanym do domu przez władze. Dopiero jego starszy brat pchnął go na dobrą drogę, zachęcając do biegu, niepoddawania się. Życie młodego Włocha zostało jednak przerwane kiedy wybuchła II Wojna Światowa. Ruszając do walki wraz z resztą Amerykanów, zaprzyjaźnił się z Philem, który pozostał jego przyjacielem do końca życia, oraz z innymi mężczyznami. Tutaj zaczyna się historia, która jest niezwykła i warto ją pamiętać. Przeżywając katastrofę lotniczą, mężczyzna stawia czoło wielu nieprzyjemnościom, które spotkały go po drodze. Louis dzięki swojej sile nie tylko mięśni, ale i umysłu oraz determinacji, przechodzi długą drogę do domu. Jest wiele niezapomnianych momentów, które sprawiają, że cała książka jest niezwykła i na zawsze zapisana w naszej pamięci.
OdpowiedzUsuńLodovica Comello "Cała reszta nie ma znaczenia"
OdpowiedzUsuńLodovica Comello mimo swojego wielkiego talentu, pracy na planie serialu oraz nagrywania płyty jest zwykła dziewczyną. Jest jak każda kobieta. Ma swoje upodobania i humorki. Jaka jeszcze jest Lodovica? Jak wiara w marzenia i chęć ich spełnienia zmieniła jej życie? Dzięki tej książce (która jest w formie pamiętnika) możemy poznać życie Lodo od kuchni!
"Cała reszta nie ma znaczenia" to świetna książka dla każdej lodofanaticas! Piosenkarka opisuje w niej swoje życie i to co się u niej działo. Jak wygląda jej dzień i jak zmieniało się jej życie od zwykłej dziewczyny do znanej gwiazdy. W każdym "rozdziale" są kolorowe strony gdzie Dudu opisuje dokładnie jakąś czynność np. nagrywanie płyty. Wszystko jest bardzo ciekawie opisane i szybko się czyta.
Książka jest mega motywacyjna. Sam tytuł jest bardzo ciekawy. Po jej przeczytaniu miałam taką wewnętrzną siłę i świadomość, że marzenia się spełniają, że jeżeli czegoś się pragnie to można to osiągnąć! Polecam!
Ojej *o* też ją mam, ale jeszcze nie zaczęłam czytać��. Kocham Lodo ��
UsuńNawet z oryginalnym autografem:)
Usuń"Ostatni wykład" Randy Pausch
OdpowiedzUsuńDługo mi zajęło zanim sięgnęłam po leżącą na półce książkę. Być może los chciał, bym dojrzała do niej, ale dziś z dumą mogę powiedzieć, że jest rewelacyjna, szczególnie dla osób takich jak ja - młodych ludzi startujących w życie. Czasami mam potrzebę, by wysłuchać życiowych lekcji, jakich postarał się przekazać amerykański profesor informatyki prestiżowego uniwersytetu Carnegie Mellon w Pitsburghu.
Ta książka poruszyła moje serce i nakłoniła do myślenia. Chory na raka autor (który ma maksymalnie 6 miesięcy życia), dostaje propozycję opowiedzenia o swoim życiu w formie wykładu, jako ostatnią podróż, którą może się posłużyć, by pozostawić kawałek swojej historii. Wielu profesorów wyższych uczelni w USA wygłasza mowy zatytułowane "Ostatni wykład". Prosi się ich, by wobec nieuchronnego końca rozważyli wszystko, co uważają za istotne w swoim życiu. Bogate i przydatne rady opiera na swoich historiach. Uważam, iż są one przydatne szczególnie podczas realizacji marzeń. Pausch przypomina: "czas jest wszystkim co masz... i pewnego dnia może się okazać, że masz go mniej, niż sądzisz". Jest autentyczny, używa humoru oraz inteligencji w przekazaniu swojej wiedzy. Chce, by jego słowa towarzyszyły jego dzieciom, podczas gdy go zabraknie. Sam sposób, w jaki "bierze" na siebie wieść o nieuleczalnej chorobie jest świetny. W trakcie ostatniego wykładu "Prawdziwe spełnienie dziecięcych marzeń" żartuje, że cieszy się lepszą kondycją niż większość siedzących tam osób, po czym zaczyna robić pompki.
Muszę się przyznać - popłakałam się po ostatnim zdaniu: "Kres mojemu życiu położy rak trzustki". Nie umiałam pogodzić się, że tego człowieka już nie ma (umarł w 2008 roku). Z pewnością to książka, z którą będę spać. Polecam.
Laura Wolny
Jej historia jest równie wielka jak jej legenda.
OdpowiedzUsuńPrzyznaję, że czytając, wolę całkiem oderwać się od rzeczywistości i zapomnieć o świecie, który mnie otacza. Czasami jednak zdarzają się historie tak bardzo niesamowite właśnie przez swoją ,,prawdę”, iż niewykonalnym jest przejść obok nich obojętnie.
Jedną z takich książek jest właśnie ,,Prawdziwa historia Ireny Sendlerowej” autorstwa Anny Mieszkowskiej, która była naocznym świadkiem tworzenia się jej legendy.
Jest to pierwsza i jedyna biografia siostry Jolanty. Przedstawia życie Matki dzieci Holocaustu (także z jej własnej perspektywy), zdjęcia i wiele kopii autentycznych dokumentów. Publikacja zyskuje w oczach czytelnika także dlatego, iż zawiera wspomnienia Janiny Zgrzembskiej – córki Ireny Sendlerowej.
Książka uzmysłowiła, w jak niewielkim stopniu znam historię II wojny światowej i Holocaustu. Byłam w szoku, gdyż poprzez lekturę tego tomu przeżyłam razem z samą bohaterką – jedną z najwybitniejszych postaci XXw. wszystkie opisane tragedie w tak ludzki sposób, jakiego nigdy się nie spodziewałam.
~Demeter :)
,,Dywizjon 303”, Arkadego Fiedlera, to książka, której akcja rozgrywa się podczas II wojny, zaś jej bohaterami są polscy lotnicy walczący o wolność Wielkiej Brytanii.
OdpowiedzUsuńW tej opowieści czytamy o wielkich korkociągach w przestworzach, o zbawiennych, a zarazem strasznych chmurach, o strachu bohaterów, który uważny czytelnik sam odczuwa. Poznajemy doświadczonych „myśliwców” i świetne wzory męstwa do naśladowania. Znajdujemy w niej także, rozdział z opisem mechaników, bez których nie byłoby żadnej sprawnej maszyny. To niesamowite, że nasi piloci, latając tam wysoko nad angielską ziemią, potrafili zrobić coś tak wielkiego i bohaterskiego w obronie obcej ziemi. A jak za to Wielka Brytania miała im zapłacić? Dowiecie się czytając tę książkę.
Po przeczytaniu tego utworu, Fiedlera, jestem pewna, że prawda o polskich lotnikach walczących za Wielką Brytanię, za wolność „naszą i waszą”, była i jest ważna. Była - dla świata ogarniętego wojną i jest - dla nas następnych pokoleń, które muszą zrobić wszystko, aby heroiczna walka lotników, nie poszła na marne – aby już na zawsze trwał pokój.
Lubię czytak ksiązki o życiu ludzi i o ich przygodach ,nawet banalnych."Życie mimo wszystko " jest biografią Christiane V. Felscherinow bohaterki książki "My dzieci z dworca Zoo".Zosatła ona naznaczona przez wielu ludzi mianem "Ćpunki ktorej niewarto znać".Ksiażka przedstawia jej prawdziwe zycie, opowiada o dzieciństwie,wiezieniu, pobycie w Szwajacrii i Grecji, o szczęśliwym macierzyństwie,mimo że nie jest emocjonująca,to niezwykle prawdziwa.Można dzięki niej nauczyć się potrzegać życie we własciwy sposób.
OdpowiedzUsuńmilena korbut
Czytając książke pt. "Kwiat pustyni" Waris Dirie znalazłam to czego od dawna szukałam w książkach. Wreszcie wczułam się w to co czytam. Odczuwałam zakłopotanie związane z opisanymi sytuacjami, strach,ból i ogromną radość. Kiedy główna bohaterka Waris opisywała gwałty,obrzezanie miałam natychmiast ochote przestać czytać. Bardzo mną to poruszyło. Wydawało mi się, że stoje zupełnie obok i przyglądam się wszystkiemu. Znalazłam więź z Waris,kibicowałam jej z rozdziału na rozdział.
OdpowiedzUsuńEliza Hładowska
Gimnazjum nr 8 w Sosnowcu
Paul Herriot zawsze marzył o jednym : że będzie grał w piłkę nożną . Tak było do feralnego wypadku samochodowego. Teraz utyka na jedna nogę i ma żal do całego świata . Przedewszystkim do Abby, która ciągle zamęcza go opowieściami o swym hobby - zbieraniu kamieni. W tym górskim miasteczku , gdzie Paul trafił na rekonwalescencję, niewiele się dzieje. Dopóki dziwne zachowanie tajemniczego przybysza nie skłoni Paula i Abby do zjednania sił. Bo szyfr ukryty w porzuconym cygarze na pewno coś znaczy. A i wiedza Abby na temat kamieni bardzo szybko im się przyda. Na uwagę zasługuje kreacja głównych bohaterów, których przemiana wewnętrzna jest jednym z ciekawszych wątków w tej opowieści. Książka ta pokazuje nam , że nie należy załamywać się tylko szukać wypełnienia czasu w inny sposób. Naszemu bohaterowi udało się to i w ten sposób zyskał nowych przyjaiół (Abby).
OdpowiedzUsuńtytuł książki :,,Tajemniczy szyfr"- Nancy Faulkner
Czy na pewno nie jest to tylko fikcja literacka? Prosimy o podanie gdzie znajduje się informacja, że książka jest oparta na faktach. Na odpowiedź czekamy do 7 stycznia.
UsuńNiedawno udałam się w "Podróż". Niesamowitą, pełną niebezpieczeństw i przygód, a jednocześnie poruszającą do głębi. Podróż, które odmieniła moje życie i spojrzenie na świat.
OdpowiedzUsuńCzas spędzałam razem z dwiema siostrami, które były mi, już po kilku stronach książki, bardzo bliskie. Nie do końca znam ich imiona, ponieważ miały trzy różne, w zależności od potrzeby. Ja ze swoim się nie ujawniałam.
Spędziłam trzy miesiące w fabryce, ciężko pracując, i odnosząc rany nie tylko fizyczne. Później czekały mnie straszne i pełne lęku o własne życie, noce pod gołym niebem w lesie. Niespodziewanie, nagle znalazłam się na wsi i... doiłam krowy! Żadna z nas, nie umiała ciężko harować, a jednak przetrwałyśmy
Jednak w końcu skończyła się moja przygoda, moja podróż. Skończyła się wraz z końcem wojny.
„Podroż” Idy Fink przeżywałam, jakbym była wraz z głównymi bohaterkami. Na końcu, przytoczę zdanie, które mówi samo za siebie: „NIGDY WIĘCEJ WOJNY”.
// Książniczka
Zadaję sobie czasami takie pytanie, jak zachowałaby się polska młodzież, gdyby dzisiaj wybuchła wojna? Czy broniliby z zacięciem swojej ojczyzny, czy byliby wpatrzeni w ekrany swoich komórek?
OdpowiedzUsuńDlatego tak niezwykle czytało mi się książkę Kazimierza Gołby, która pokazuje, jak piękni byli ludzie, jak bardzo chcieli pokoju i miłości. „Wieża spadochronowa” idealnie obrazuje, jak wyglądała sytuacja. Harcerze wiedzieli, że już nie wrócą. Że jest to ich ostatni dzień, ostatnia decyzja. A jednak walczyli. Do końca.
Wzrusza mnie patriotyzm pokazany w lekturze. W szczególności dlatego, że nie są to tylko czcze słowa, ale godna postawa i postępowanie. Chciałabym brać z nich przykład.
Polecam książkę wszystkim, bez wyjątku. Dzięki niej, patrzenie na dzisiejszy świat stanie się inne, w zależności od „kąta”. Myślę, że jest to obowiązkowa lektura, jednak za nim się po nią sięgnie, trzeba się odpowiednio ustosunkować i mieć nastrój na tego typu książki.
//Książniczka
Książka Beaty Rosiek bardzo mnie się spodobała. Czytając książkę uświadomiłam sobie, że dzisiejszych czasach jest jeszcze więcej ćpunów niż w czasach pani Basi. Basia do główna bohaterka "Pamiętnik narkomanki". Cała akcja dzieje się wokół niej. Jako 20-latka poszła do aresztu śledczego. W areszcie nie wierzyła już w siebie i mówiła, że to koniec. Jedyną osobą która w nią wierzyła była pani psycholog Anna. Basia przeszła piekło uzależnienia od narkotyków, które na początku były zabawą. Była z nielicznych osób, które zwyciężyły nałóg. Rodzice Basi dużo przeszli, przez jej narkomanię, lecz się nie poddawała. Wciąż pamiętała swój pierwszy zastrzyk majki.
OdpowiedzUsuńPersefona
OdpowiedzUsuń"Ucieczka z raju" autorstwa Leah Chishugi.
Leah Chishugi to dziewczyna, która wiodła idealne i bogate życie. Każdy jej błąd był akceptowany, nawet ciąża. Jednak kiedy myślała, że wszystko się ułożyło, było odwrotnie. Nastała wojna. Rodzina głównej bohaterki zostaje zabita, o jej mężu znikają słuchy, a ona razem z grupą kobiet, synem i wujkiem ucieka.
Książka może być dużym szokiem dla osób, które nigdy nie przeżyły wojny. Gdy czytałam tą lekturę zastanawiałam się jak to możliwe, że ludzie ignorują oznaki katastrofy. Pomimo brutalnej fabuły pełnej drastycznych scen powieść jest warta przeczytania.
Książka pana Nicka Vujicica bardzo mnie wzruszyła jak taki człowiek radzi sobie będąc niepełnosprawnym. Dla Nicka stereotypy są nie ważne. Napisał wspaniałą książkę o swoim życiu, które przeszedł w młodości. Smuci go jak i mnie, że ludzie nie umieli go zaakceptować ze względu na jego niepełnosprawność. Nick jest osobą radosną, pełną energii i optymizmu. Po mimo trudności wie, że nie powinien się poddawać i żyć pełnią siebie. Nick próbuje udowodnić innym, że ludzie z niepełnosprawnością nie powinni się poddawać i zamieniać się w dobro dla innych. Polecam
OdpowiedzUsuń„GABI Gabriela Kownacka” Roman Dziewoński
OdpowiedzUsuńBiografie znanych ludzi w ostatnich czasach powstają często. W mojej opinii nie wszystkim należy się książka. Wielu z wynoszonych na piedestał ludzi nie wsławiło się niczym. Pojawiają się jedynie na pseudoistotnych imprezach. A przede wszystkim nie są ludźmi godnymi naśladowania. W przypadku Gabrieli Kownackiej było inaczej…
Aktorzy utalentowani, znający istotę swojego zawodu odchodzą. Rozumienie przez społeczeństwo słowa aktor, zmienia się, niestety. Gabriela Kownacka rzetelnie podchodziła do swojej pracy. Potrafiła budować role na wysokim poziomie, należeć do elity. Przy tym zachowywała skromność. I to bynajmniej nie była kokieteria…
Można wymieniać postaci wykreowane przez nią, te filmowe, teatralne, serialowe. Liczy się jednak –w mojej opinii- to, jakim była człowiekiem. Pomagała domom dziecka, nie rozgłaszając wszem wobec tego (jakże to dziś rzadkie!), w każdym człowieku upatrywała się cech dodatnich, ale także była kobietą mądrą. Starała się być lepszą. Pomagała, rozmawiała, uczyła. Warto przeczytać tę książkę choćby dla poznania osoby ciepłej, inteligentnej.
Mateusz Gaweł, II LO w Tychach
P.S. Sądzę, że ograniczenie długości recenzji jest złą idea. W 150 słowach nie można napisać dobrego tekstu, oddając jego wszystko walory. To jest jedynie taka próbka, wstęp. Jak można zachęcać młodzież do literatury i pisania o niej, stosując jednocześnie ograniczenia? Szkoda, bo naprawdę można byłoby się rozpisać, rozwinąć wypowiedź.
To prawda, że 150 słów to niewiele jeśli chce się napisać recenzję. Idea konkursu jest jednak trochę inna - prosimy o wrażenia z lektury, o uchwycenie tego, co szczególnie dobre lub złe w książce, o wyrażenie nastroju w jakim nas pozostawiła. Jest to na pewno trudne ćwiczenie. Dla wszystkich, którzy lubią nie tylko czytać, ale i pisać postaramy się przygotować konkurs na inną, dłuższą formę wypowiedzi.
Usuń„Żal” Hanna Krall
OdpowiedzUsuńSzafa, za szafą mała żydówka, esesmani, karabin, gaz. Każdy zna ten scenariusz. Choć minęło tak niewiele czasu od tamtych wydarzeń, historie te zostały opowiedziane tysiące razy na tysiąc różnych sposobów. Jednak, kiedy czytamy je u Hanny Krall, wydają się być inne, jakby całkiem nowe. Nie ma w nich łez, rozpaczy, czy wymuszonego śmiechu. Jest tylko żal. Wyważony, spokojny żal. Historie opowiedziane przez autorkę są tragiczne, ale czy zwykłe ludzkie życie nie jest właśnie takie?
„Żal” można nazwać biografią ludzkości. Nieważne jak wiele potwornych czy wspaniałych zdarzeń przeżyjemy, scenariusz jest zawsze ten sam; rodzimy się i umieramy, bez względu na ilość przeżytych tragedii i szczęśliwych chwil.
Hanna Krall nie opowiada tylko o wojnie, opowiada o ludziach, wielkich artystach, ale i o maluczkich .Jednak o wszystkich opowiada w takim sam sposób. Jak o marionetkach w wielkim teatrze życia.
Eliza Solarz
„Dywizjon 303” Arkady Fiedler
OdpowiedzUsuńKsiążka „Dywizjon 303” w stu procentach oddaję odwagę naszych rodaków. Bliższe zapoznanie się z książka dało mi wiele do myślenia mogłam przemyśleć wszystko co wtedy musiało się dziać. Ich odwaga była i jest wielkim dla mnie autorytetem. Autor napisał tę powieść w tym samym czasie kiedy to się działo dlatego każdy wątek jak i przemyślenie jej idealnie dobrane do sytuacji która się wtedy toczyła. Lotnicy dywizjonu 303 zdobyli szacunek nie tylko wśród Polaków lecz także innych narodów. Dali nadzieje ludziom że hitlerowskie działania są do pokonania a on sam wcale nie jest aż tak dobrym dowódcą. Słowa Winstona Churchila „Nigdy w ludzkich konfliktach tak wielu nie zawdzięczało tak wiele tak nie wielu” wywierają jeszcze większą dumę. Książka jedna z ciekawszych jakie czytałam.
Nadi136
"Przygody na Pustyniach" Gilla Harveya jest książką o przygodach ludzi którzy udali się na pustynie, takimi ludźmi są na przykład Ibn Battuta, Henno Matrin i Hermann Korn.
OdpowiedzUsuńKsiążka ukazuje problemy związane z podróżą lub życiem na pustyni i jak je rozwiązać. Ukazuje że nawet na takim nieprzyjaznym miejscu jak pustynia człowiek jest w stanie przeżyć, że dla takiego piękna i sekretów jest warto przetrwać, ale trzeba przy tym wykazać sporo determinacji ale także odwagi. Przygoda każdego z bohaterów jest ciekawa a przy okazji uczy wielu przydatnych rzeczy.
Moim zdaniem „Przygody na Pustyniach” jest to bardzo dobrą książka, inspirująca, wciągająca ale przede wszystkim prosta do czytania, bez żadnych zawiłości. Jestem bardzo szczęśliwy że ją zakupiłem.
Książka , którą chcę polecić to "Pamiętnik narkomanki" Barbary Rosiek. Autorka jest główną bohaterką. Jako 14 dziewczyna (z dobrego domu) sięgła po narkotyki za sprawą nowych kolegów. Wiele przeszła, była nawet w psychiatryku. Wiele jej przyjaciół zmarło przez owy nałóg. Miała wzloty i upadki. Chciała to rzucić, ale nie umiała. COŚ było w jej duszy, to COŚ zniszczyło ją. Lecz podniosła się, wygrała. Książkę doskonale zroumie osoba uzależniona (która być może odnajdzie tam pomoc , którą potrzebuje) jak i osoba nieuzależniona. Zobaczy to wszystko "trzeźwym okiem" i na przyszłość gdy życie postawi ją przed taką sytuacją jak 14-letnią Basię, będzie wiedzieć , co ją czeka.
OdpowiedzUsuńPaulina Orzeł
Książka oparta na faktach, którą zdecydowałem się przeczytać to ,, Pamiętnik Narkomanki " Barbary Rosiek.
OdpowiedzUsuńKsiążka porusza aktualny temat narkomanii i związanych z tym problemem konsekwencjami. Napisana jest w formie pamiętnika, gdzie dzień po dniu dowiadujemy się jak to jest być narkomanem na głodzie, jak trudne i ciężkie chwile przeżywa człowiek uzależniony podczas odwyku , jak łatwo wpaść w nałóg.
Czytając utwór z jednej strony czułem smutek, ponieważ Baśka opisywana w początkowej fazie książki jako fajna, wesoła dziewczyna, pod koniec zmienia się w samotną, przegraną kobietę. Czułem złość, ponieważ poddała się, nie walczyła o siebie i swoje życie. Nie mogłem uwierzyć, że człowiek zdolny jest do kradzieży, kłamstwa, oszustwa, kiedy potrzebuje marihuany lub kokainy. Z drugiej strony były momenty w jej życiu, kiedy czułem nadzieje, że jednak wyjdzie z nałogu, kiedy dostała się do Monar-u Marka Kotańskiego i kiedy wyszła z niego jako pierwsza wyleczona.
Polecam przeczytać tą książkę wszystkim znudzonym, młodym ludziom, którzy dla zabawy i chwili zapomnienia mogą wpaść w nałóg lub umrzeć, biorąc dopalacze.
MarcinS
Władysław Szpilman "Pianista"
OdpowiedzUsuńZastanawialiście się, jak to jest, gdy śmierć czeka na was z KAŻDEJ strony? Jeden niewłaściwy krok, i można stracić życie? Dowiecie się, czytając powieść "Pianista".
Wszystko dzieje się podczas II wojny światowej.
Pan Szpilman postanawia zabrać nas w podróż ze sobą. Razem z nim słuchamy spikerów radiowych, czekając na najgorsze. Razem z nim błąkamy się po zgliszczach getta, patrząc na zwłoki niewinnych ludzi. Razem z nim szukamy pomocy. Razem głodujemy. Razem marzniemy w klaustrofobicznej kryjówce. Razem po długim czasie dotykamy zakurzone klawisze fortepianu. Razem przeżywamy piekło.
Szpilman przetrwał wojnę i holocaust dzięki trzem rzeczom: cierpliwości, szczęściu, oraz... byciu pianistą.
Książka zdecydowanie nie nadaje się na milutki wieczorek przy kominku. Wrażliwym ludziom poruszy, a może nawet złamie serce, innym da do myślenia. Idealna lektura nie tylko dla tych, którzy interesują się historią czasów II wojny światowej. Wiarygodna i budząca współczucie historia.
OdpowiedzUsuńWśród książek wartych przeczytania są nie tylko powieści. "Barbarzyńska Europa" Karola Modzelewskiego.
Czym jest Europa? Gdzie zaczyna się cywilizacja? I kto jest prawdziwym barbarzyńcą?
Najnowsza książka Modzelewskiego z pewnością nie jest dla każdego. Choć mieści się w kategorii popularnonaukowej, wymagana wiedza i użyty język sprawiają, że z radością sięgną po nią pasjonaci lub dyplomowani historycy. Ci, którzy się odważą, spojrzą zupełnie inaczej na rodowód Europy. Zamiast kierować się samym dziedzictwem Rzymu, autor szuka wpływów tych, których zwano pogardliwie Barbaros-Barbarzyńcami.
Dostaniemy dostęp do źródeł historycznych, starannie wyjaśnionych i opisanych przez autora. Na każde zagadnienie spojrzymy z wielu stron, poznamy przyczyny rozwoju wypadków. Nieraz ustalenie jednego wymaga szukania w wielu źródłach na raz, a autor pomoże nam przesiać wiadomości.
Nowe spojrzenie na dzieje świata, dzięki któremu dowiemy się, kim byli, jak myśleli i wreszcie co po sobie pozostawili Barbarzyńcy. Gorąco polecam.
Wasylek
„Hera, moja miłość” Anna Onichimowska
OdpowiedzUsuńPozornie idealna rodzina: dobrze zarabiający małżonkowie, mający dwóch synów. Małego, pociesznego Michałka i lubianego Jacka. Pozory jednak mylą, a rodzina Jacka jest tego najlepszym przykładem. Ojca coraz częściej nie ma w domu, a jego żona zaczyna popadać w nałóg alkoholizmu, oboje nie zdają sobie jednak sprawy, że w największe problemy wpada ich starszy syn, sięgając po nielegalne używki.
Cała historia jest przedstawiona „od kuchni”. Dopiero na późniejszych stronach opisywane są dokładniej relacje Jacka ze znajomymi. Autorka zainspirowana rozmową z wieloletnim narkomanem, postanawia odsłonić przed nami sekretne życie uzależnionych, od początku. Od rodzinnego domu, który jest zupełnie inny, niż życie na ulicy. Uważam, że Onichimowska bardzo dobrze przedstawiła relacje domowników. Styl pisania może pozostawiać wiele do życzenia, bo język jest raczej ubogi i prosty. Mimo wszystko nie zniechęca to do zagłębienia się w lekturę i polecam tą historię ku przestrodze nieletnim i ich rodzicom.
ŻagwiK
Czy na pewno nie jest to tylko fikcja literacka? Prosimy o podanie gdzie znajduje się informacja, że książka jest oparta na faktach. Na odpowiedź czekamy do 7 stycznia.
Usuń,,Taylor Swift. Taka jak ty” Chas Newkey-Burden
OdpowiedzUsuńBiografia ta znaczy dla mnie naprawdę dużo. Poza tym, że wygrałam tą książkę w konkursie pisarskim, jest dla mnie ważna z powodu Taylor.
Znajdziemy w niej doskonale i szczegółowo opisane życie, z początku zwyklej dziewczyny, która później staje się znana i wielbiona na całym świecie. Ukazuje, że Taylor Swift nie zachowuje się jak niektóre gwiazdy, ale jest zawsze sobą. Nawet jeśli ktoś jej nie lubi, a jednak przeczyta tę biografię i zobaczy jak wiele pracy Taylor włożyła w to, by znaleźć się tam, gdzie obecnie się znajduje, z pewnością zmieni o niej zdanie.
Odkryjcie kim tak naprawdę jest światowej sławy gwiazda!
Polecam!
„My dzieci, z dworca ZOO” Christiane Felscherinow
OdpowiedzUsuńKsiążka opowiada o życiu pełnym kłamstw, nielegalnej prostytucji, kilogramów używek i znajomości, których autorka wstydzi się zapewne do dnia dzisiejszego.
Na początku czyta się ją z niedowierzaniem, że tak młoda osoba wpada w tak duże kłopoty. Na późniejszych stronach udziela nam się rozgoryczenie osób, które próbują od nałogu Christiane odciągnąć. Zaczyna nas irytować to, jak szybko dziewczyna po odwyku, na nowo sięga do narkotyków. Jednak nie jest to tożsame z tym, że próbujemy książkę odłożyć i nie czytać.
Nie jest poradnikiem, jak się uzależnić i ukrywać to przed światem, ani przepisem, na szybkie wyjście z nałogu – nie, jest przestrogą dla wszystkich tych, którzy myślą, że gdy sięgną po miękkie narkotyki, nic im się nie stanie. Christiene też tak myślała, a fakt, że powstała ta książka jest skutkiem tego, jak bardzo się myliła.
ŻagwiK
Książka jaką chciałabym polecić to "Dywizjon 303" autorstwa Arkady Fiedlera.
OdpowiedzUsuńOpowiada o odwadze i poświęceniu polskich żołnierzy w czasie bitwy powietrznej o Anglię. Autor zaczął pisać tą księżkę w formie reportarzu w czasie bitwy, czyli pisał wszystko "na bierząco" a to sprawia iż czytając czułam się jakbym była tuż obok opisywanych bohaterów. Książka posiada też wielką zaletę jaką jest album z niezwykłymi, wyjątkowymi fotografiami, przez co możemy lepiej poznać polskich Asów lotnictwa polskiego. Jest pełna wzorowych postaw i prawdziwych patriotów. Bardzo spodobało mi się przesłanie tej książki, zrozumiałam że być może, to dzięki załodze dywizjonu 303, dzięki tym zwykłym ludziom mieszkamy teraz w wolnym kraju, dlatego każdy potriota powinien ją przeczytać. Bardzo polecam tą książkę, jest ona ciekawa i wciągająca. Napisana jest językiem prostym, dlatego łatwo i szybko sie ją czyta. Jeszcze raz polecam zapoznać się z tą książką.
Emi136
Helga Weissova "Dziennik Helgi"
OdpowiedzUsuńJest to książka jedna z niewielu,gdzie autorka zebrała całe swe życie w czasie drugiej wojny światowej jako mała dziewczynka wypisywała przeżycia ołówkiem na kartkach szkolnego zeszytu oraz własnoręcznie ilustrowała. Należy do nielicznej grupy praskich dzieci, które przetrwały Auschwitz Czy jesteśmy wstanie wyobrazić sobie piekło tamtych lat, ona w młodym wieku przeżyła najgorsze oblicze wojny. Jako ośmiolatka w 1938 roku zaczyna pisać pamiętnik opasuje początek wojny w ukochanej Pradze, pochodzi z żydowskiej rodziny, kocha szkołę ale zaczynają się restrykcje wobec żydów, szkoły i uniwersytety zostają zamknięte trzeba dalej żyć. Ludzie boją się rozsyłanych wezwań które oznaczają transport w nieznane, nie uniknęło też rodziny Helgi zostali zabrani do obozu w Terezinie.Po trzyletnim pobycie jej ojciec zastaje wysłany do Auschwitz a po niedługim czasie ona wraz z matką zostają wysłane w te samo miejsce oddaje dziennik wujowi który zamurowuje go w ścianie ukrywając przed Niemcami. W oborze koncentracyjnym razem przeżywają koszmar. Po wojnie wraca do Pragi, gdzie uzupełnia dziennik.
Polecam wszystkim osobą którzy poszukują prawdy o prawdziwym życiu, przyjaźni, miłości i cierpieniu podczas Holokaustu który dotknął każdego człowieka. Książka chwyta za serce i wzrusza.
„Wieża spadochronowa” Kazimierz Gołba
OdpowiedzUsuńKsiążka przedstawia obronę Wieży Spadochronowej 4 września 1939 roku. Choć to wydarzenie zakończyło się klęska Polaków, dla katowickich harcerzy był, jest i zawsze będzie to symbol bohaterstwa, poświęcenia i całkowitego oddania dla ojczyzny. Była to jedna z pierwszych tego typu sytuacji na ziemiach śląskich, która zaowocowała kolejnymi aktami sprzeciwu przeciwko Niemcom. Niektórzy uważają, że wydarzenia opisywane w książce, nie są faktami i nigdy się nie wydarzyły. Uważam, że nie mają racji. Jest wiele świadków, którzy pamiętają, a swoje wspomnienia przekazują innym. Nigdy nie przestaną ich prześladować obrazy nienaturalnie wygiętych ciał, które spadają z góry, wprost na „bezkresne morze śmierci”, jakim stała się Polska po wybuchu wojny.
ŻagwiK
"Chustka" Joanna Sałyga
OdpowiedzUsuńTa książka, to zbiór wpisów na bloga przedstawiających codzienne życie Joasi z rakiem w tle.
Chustka mimo diagnozy raka złośliwego stara się żyć normalnie- śmieje się, żartuje, pracuje, spędza czas z najbliższymi. Uparcie walczy z chorobą i skutkami chemioterapii. Mimo, że wypadły jej wszystkie włosy nie wstydzi się wyjść na spacer po mieście. Joanna przygotowuje swojego syna Giancarla na najgorszy scenariusz- jej śmierć. Podziwiam odwagę i determinację chorej na raka. Czytając książkę pani Sałygi płakałam, śmiałam się, wzruszałam i uczyłam nowych rzeczy. A oto co się nauczyłam:
-należy czerpać radość z każdego przeżytego dnia
-walczyć z przeciwnościami losu.
/Przeborka
„Krzyżacy” Henryk Sienkiewicz
OdpowiedzUsuńKsiążka oparta jest na wydarzeniach, poprzedzających historyczną bitwę pod Grunwaldem.
Czymże by jednak była nasza historia, gdyby nie opowieść o miłości Zbyszka do Danusi, o poświęceniu Juranda oraz tęsknocie Jagieńki? To wszystko pomaga nam odnaleźć się w latach przed 1410 rokiem. Pokazuje okrucieństwo Krzyżaków, oddanie młodzieńców do swych dam oraz prawa, które liczyły się w średniowieczu.
Książka jest napisana starodawnym językiem, ale czyta się ją z przejęciem i tęsknotą za całkowitą wolnością i niezależnością Państwa Polskiego. Jest naszym dziedzictwem i tym co nas tworzy. Polecam ją każdemu, by przypomnieć sobie, że nie zawsze było tak kolorowo.
ŻagwiK
„Odlot na samo dno“ Jana Fray
OdpowiedzUsuńKsiążka opowiada o młodej dziewczynie, ktora uważa, że jej życie to jeden wielki syf. Twierdzi, że jej życie nie odznacza sie niczym specjalnym, że jest po prostu przeciętnie przeciętne. W pewnym momencie żeby oderwać sie od tej monotonii dziewczyna zaczyna zażywać tzw. Party drugs. Dziewczyna popada w nałóg nie zdając sobie z tego sprawy, aż któregoś dnia orientuje sie, że nie umi normalnie funkcjonować bez zażycia kolorowej tabletki. Historia opowiada o popadania i zmaganiu sie z nałogiem. Przerażajace jest to, że w dzisiejszych czasach coraz młodsze osoby sięgają po rożnego rozdaje używki nie zdając sobie sprawy z tego konsekwencji.
Polecam przeczytanie tej ksiazki każdej młodej osobie, ponieważ historia Marie daje bardzo dużo do myślenia.
Elli
„Kamienia na Szaniec” Aleksander Kamiński
OdpowiedzUsuńOpowieść straszna, przejmująca i niestety prawdziwa. Opowiada o poświęceniu, patriotyzmie i oddaniu. Przedstawia losy trójki przyjaciół podczas drugiej wojny światowej i chwilę przed jej wybuchem. Nie są to zwykli, przeciętni obywatele. Każdy ma swoją historię, którą poświęca, by innym żyło się lepiej. Takich jak oni było wielu, jednak autor właśnie ich zobaczył i docenił podczas tych szarych i smutnych dni. Alek, Rudy i Zośka – tak ich zapamiętaliśmy. Jan Bytnar, Tadeusz Zawadzki i Aleksy Dawidowski, żaden nie przeżył. Dają przykład poświęcenia największej wagi, bo poświęcenia życia za Boga, honor i ojczyznę. Ale czy wszyscy o tym pamiętają i stawiają ich sobie za wzór? Ja pamiętam, to moi bohaterowie.
ŻagwiK
,,Chuda"-Judith Fathallah
OdpowiedzUsuńAnoreksja to choroba psychiczna, która coraz częściej dotyka młodych ludzi, m.in. nastolatkę Jessikę. Napisała ona na podstawie swojej choroby książkę pt. ,,Chuda".
Jess opowiada jak łatwo wpada się w sidła anoreksji i jak się z nią walczy. Opisuje, że razem z chorobą zmienia się również jej zachowanie. Wszystko rozpoczyna się od paru ćwiczeń, jednak odchudzanie przeradza się w anoreksję.
Powieść napisana przez Jess pokazuje, że anoreksja nie jest niezwyciężona i można ją pokonać. Serdecznie polecam przeczytać tą książkę.
Dominess
"My, dzieci z dworca Zoo" - Christiane Felscherinow
OdpowiedzUsuńZachodni Berlin, Niemcy. W rodzinie dwunastoletniej Christiane nie ma miłości. Dziewczyna jest często bita przez ojca. Zdeterminowana, zaczyna chodzić do klubów. Spotyka narkomanów, którzy zaczynają jej imponować. Poznaje też chłopaka, Detlefa, który staje się miłością jej życia. Niestety, razem z nim wchodzi na mroczną ścieżkę. Uzależnia się od heroiny. Czy w trudnym świecie, ukrytym w cieniu dworca Zoo, Christiane zdoła uratować siebie i upragnioną miłość?
Książka ta mocno mną wstrząsnęła. Pokazuje, jak ciężkie jest życie i jak trzeba o nie walczyć. W sytuacji Christiane najgorsze było to, że ludzie nie robili nic, by zapobiec narkomanii wśród młodzieży. Ciągłe zakazy i nakazy sprawiały, że dzieci nie miały się gdzie wyszaleć, a swoją energię i złość rozładowywały przez narkotyki. Chciały w ten sposób wyrazić swój sprzeciw wobec panujących zasad i porządku. Jeżeli ktoś chce zgłębić bardziej ciemniejszą stronę świata, ta książka będzie idealnym rozwiązaniem.
„Pamiętnik z Powstania Warszawskiego” Miron Białoszewski
OdpowiedzUsuńPowstanie Warszawskie… Przez niektórych uważane za heroiczną walkę o wolność, przez innych zaś za głupią i bezsensowną potyczkę przegranych. Miron Białoszewski po 23 latach przypomina sobie, wydarzenia, które powodują u ludzi tak skrajne opinie. Opisując je w swój krótki i zwięzły sposób, przedstawia nam je z perspektywy cywila, która na żadne powstanie się nie godził, a mówiąc krótko, jak większość Warszawy miał go zwyczajnie dość. Choć nie można powiedzieć, że nic nie robił. Pomagał jak mógł, ale tak jak większość ludzi nie miał wpływu na rozwój wypadków.
Opisana historia jest przykrą opowieścią o bezsilności i nikłej nadziei na lepsze jutro, które może nigdy nie nadejdzie.
ŻagwiK
"Autobiografia" Agatha Christie
OdpowiedzUsuńSto dwadzieścia sześć napisanych dzieł, dziesiątki kryminałów, mrocznych opowieści, pokrętnych zagadek, wszystko zwieńczone oparami trucizn i krwi. Nie mogłam uwierzyć, by jeden człowiek był w stanie napisać to wszystko, a jednak. Agatha Christie żyła naprawdę i pozwoliła nam siebie poznać, tworząc kolejne niesamowite dzieło - autobiografię, zupełnie inną od tych, które dotąd czytałam. To nie jest mieszanka suchych, ułożonych chronologicznie wydarzeń, ale opowieść pełna refleksji i ciepła. Gdyby każdy z nas potrafił dostrzec w swej codzienności tyle czaru i niezwykłości, świat utonąłby w morzu wspaniałych historii, niestety, nieliczni obdarzeni są ową umiejętnością, a wśród nich znajdywała się właśnie nasza Królowa Kryminałów. Potrafiła niezwykle celnie, a także żartobliwie przedstawić znany sobie świat, pełna była skromności, klasy i geniuszu! Czuję do niej naprawdę ogromny szacunek i cieszę się, że mogłam poznać ją, jeśli nie osobiście, to za pośrednictwem stron. "Autobiografia" Agathy Christie to istny majstersztyk!
Stanisława Pająk
"Zwykły bohater" - Książka to opowieść członka elitarnego oddziału amerykańskich sił specjalnych Navy Seals. Opisuje w niej swoją nietypową pracę, która pomimo ogromnego zagrożenia śmiercią niosła wielką satysfakcję nie tyle z czynionego dobra, co służbie w obronie kraju. Wiele sytuacji, które przeżył bohater wpłynęły na jego charakter, ukształtowały go i wyszlifowały jego osobowość. Nauczył się jak ogromne znaczenie ma zaufanie, i to nie tylko na polu bitwy. Poznał wartość współpracy a także udowodnił, że czasem trzeba postawić na szali wszystko co się ma, aby tylko osiągnąć cel i spełnić swoje największe marzenie.
OdpowiedzUsuńRyszard Wapiński
"Stare rachunki" - Wanda Półtawska
OdpowiedzUsuń"Stare rachunki" to poruszająca książka wybitnej autorki, dobrze znanej z napisanych wcześniej wspomnień obozu koncentracyjnego dla kobiet w Ravensbruck, pod tytułem "I boję się snów". Recenzowana przeze mnie powieść jest zbiorem doświadczeń pani Wandy Półtawskiej, która pracowała z osobami nękanymi koszmarami wynikającymi z tragicznych przeżyć obozowych. Miała styczność z pacjentami poradni oraz szpitali psychiatrycznych. Niektóre przypadki spisała w tejże książce. Ujmująco szczera, przejmująca, a przede wszystkim prawdziwa. Są to słowa, które najlepiej prezentują dobitność słów zawartych na jej stronach. Jak dowiadujemy się zagłębiając w lekturę, byli to w większości niewinni ludzie. Niektórzy u schyłku sił i psychicznej wytrzymałości znajdywali schronienie i opiekę, choć wciąż nękani koszmarami byli niezmiernie smutni. Tęskno im było za utracona ojczyzną i bliskimi, za normalnym życiem. Pozostali jak mogło by się wydawać przeszli przez najgorsze, a jednak los nadal nie oszczędzał im cierpienia. Serdecznie polecam tą trzymającą w napięciu książkę, ludziom o mocnych nerwach.
KROPKA
Pozdrowienia z Korei. Uczyłam dzieci północnokoreańskich elit - Suki Kim
OdpowiedzUsuńAutorka tej książki (Amerykanka pochodząca z Korei Południowej) otrzymała możliwość bycia nauczycielką języka angielskiego na prestiżowej północnokoreańskiej uczelni. Dzięki temu mamy okazję poznać ten niezwykle hermetyczny kraj z nieco innej strony niż dotąd. Większość tej relacji opowiada o życiu codziennym studentów i nauczycieli. Ze szkoły nie można wyjść w czasie semestru, chyba, że na zorganizowane wycieczki. Na każdym kroku wpajana jest ideologia dżucze, oparta przede wszystkim na bezgranicznym posłuszeństwie wobec Wielkiego Generała. Zagraniczni nauczyciele nie mogą powiedzieć prawdy o życiu poza granicami Korei Północnej, a życie każdego mieszkańca jest obserwowane przez władze. Przypomina to fabułę "1984" George’a Orwella, tyle że zdarzenia opisywane w tej książce są prawdą. Jednak to nie jest tylko opowieść o nieludzkim systemie. Podczas czytania zaczynamy współczuć nastoletnim studentom, którzy z jednej strony wciąż są niewinnymi, dobrodusznymi dziećmi, a z drugiej strony po ukończeniu studiów nieświadomie odziedziczą rolę podtrzymywania jednego z najokrutniejszych reżimów na świecie.
"Niebo istnieje... Naprawdę!
OdpowiedzUsuńO chłopcu który odwiedził niebo.
Prawdziwa historia." Todd Burpo
Gdy czytałam tę książkę myślałam, że to opowieść fantasy, lecz w miarę jak się zagłębiałam w lekturę, odkrywała ona przede mną nowe tajemnice. Dzięki niej inaczej teraz patrzę na Niebo.
Historia zaczyna się od poważnej operacji pękniętego wyrostka małego chłopca. Cała jego rodzina przeżywała wtedy koszmar – nawet ojciec, który jest pastorem, miał załamanie wiary.
Kilka miesięcy po udanej operacji mama zapytała synka: "- Colton, pamiętasz szpital? (...)
- Tak, pamiętam – odpowiedział – To tam śpiewały mi anioły."
Jak czteroletni chłopiec mógł opowiadać o aniołach? To był szok dla jego krewnych, jednak wszystko co Colton powiedział było napisane w Biblii. Kolejnym wstrząsem dla jego rodziców była opowieść o zmarłej siostrze. Todd i Sonja nigdy o niej nie wspominali, a jednak ich syn spotkał ją w Niebie. Książka jest pełna takich opowieści.
Polecam ją wszystkim którzy mają wątpliwości i szukają potwierdzenia na istnienie Nieba.
Niebo istnieję na prawdę. To książka pokazująca nam, że cuda się zdarzają oraz dająca nam nadzieję na szczęście.
OdpowiedzUsuńKażdy człowiek często rozmyśla nad sensem życia oraz próbuje sobie wyobrazić co się z nim stanie po śmierci. Bo każdy kiedyś wyda ostatnie tchnienie.
Czy dopiero po śmierci znajdziemy odpowiedzi na te pytania, które nas usatysfakcjonują?
Mały Colin nie umarł, jednak Bóg ukazał mu niebo.
Nikt mu z początku nie wierzył. W końcu to małe dziecko. One małą bardzo wybujałą wyobraźnie. Takie podejście dorosłych jest normalne. Wraz z wiekiem traci się wiarę.
Dlatego właśnie mały chłopiec ujawnia nam Boże cuda.
Czytając książkę pragnie się tak jak Colin dostąpić wizji nieba. Chociaż chwile porozmawiać
z nieżyjącymi już bliskimi nam osobami. Poznać sens życie.
Książka jest warta przeczytania, dlatego polecam ją wszystkim. Daje dużo do myślenia.
Barbara Rosiek "Pamiętnik Narkomanki"
OdpowiedzUsuńJest to książka, a właściwie pamiętnik, gdzie autorka opisuje swoje życie. Opisuje jak odkryła narkotyki, które powoli zaczynały uzależniać, jak doprowadziły do zrujnowania jej życia, jak bardzo zmieniły jej życie. Poznajemy również ludzi, którzy pomogli Basi otrząsnąć się z tego narkotykowego nałogu. Książka ta, momentami potrafi zszokować,lecz doskonale ukazuje szarą rzeczywistość narkomanów. Autorka nie ukrywa, że nie każdemu udaje się wyjść z nałogu. Książka ta jest idealną lekturą dla każdego nastolatka. Zmusza ona do refleksji, czy naprawdę warto poświęcić swoje zdrowie, a nawet życie, tylko po to aby zaimponować rówieśnikom? jest to też idealna lektura dla osób walczących z nałogiem, gdyż daje nadzieję, że przy odrobinie samozaparcia, silnej woli i szczęścia, jest się w stanie pokonać nałóg.
Ewelina Bujny
Edward Michael "bear" Grylls -> Urodzony, by przetrwać
OdpowiedzUsuńCzłowiek, który włożył całe swoje serce w coś w co prawie każdy odrzuciłby na starcie bo sam nie dałby rady. Pokazuje, że da przetrwać się w niesamowicie wymagających warunkach, takich w jakich wielu by poległo. Ta Książka opisująca po części życie Bear'a Grylls'a. Jest on brytyjskim podróżnikiem, oraz alpinistą.
Dzięki jego wierze i umiejętności wczucia się w przyrodę, "świat" roślin i zwierząt udało mu się dokonać przeprawić przez rzekę pełną piranii, odpędzić groźnego niedźwiedzia czy zdobyć wodę i pożywienie na suchej jak pieprz pustyni.
Książkę tą polecam przede wszystkim osobom zainteresowanym survivalem jak i każdemu innemu, który chciałby dowiedzieć się czegoś na ten temat.
/Damian Perczuk
"Z pokorą i uniżeniem" Amelie Nothomb
OdpowiedzUsuńAmelie Nothomb jak jeszcze nikt do tej pory uświadomiła mi, że jestem Europejką i że myślę, choć często nie zdaję sobie z tego sprawy, jak Europejka - słowem, ukształtowała mnie kultura tego kontynentu i nie mam na to wpływu. Ta sama autorka pokazała mi również, jak wielka jest przepaść między nami a Azjatami i do czego może ona doprowadzić. Wszystko za sprawą krótkiej autobiograficznej powieści "Z pokorą i uniżeniem", której główna bohaterka, Dunka, zaślepiona miłością do Japonii wyjeżdża na wschód i pada pod naporem panujących tam obyczajów. Każda strona była dla mnie niezwykle wstrząsająca! Zawsze wychodziłam z założenia, że moralność pojmowana może być tylko w jeden sposób, okazało się jednak, że to, co dla mnie jest szczytem szlachetności, dla Japończyka będzie utratą honoru. Myślę, że ta książka powinna być niezbędnikiem każdego, kto tylko myśli o zamieszkaniu na Wschodzie, gdyż to, co tak go fascynuje, może obrócić się przeciwko niemu.
Stanisława pająk
PIERRE LA MURE - „MOULIN-ROGUE”
OdpowiedzUsuńPowieść o życiu Henryka de Toulouse-Lautrec, artysty który w swoich obrazach pokazywał źródło uciech wielu mężczyzn w XIX w. Lektura ukazuje nam ciężkie życie człowieka który przez kalectwo nie zasnął ani szczęścia ani miłości. Autor przedstawił życie malarza, jego początek kariery, jego wzloty a także upadki wciągu jego jakże krótkiego losu ,i tragiczny koniec jego kariery w taki sposób iż miałam ochotę bardziej zgłębić się bardziej w twórczość a także biografie Lautrec'ego. Widzę także w jego obrazach ucieczkę przed odmienności i samotnością. Czytając ostatnie zdania poczułam wszechogarniające wzruszenie i smutek. Mogę stwierdzić że ta powieść przenosi nas w zupełnie inny świat. Świat artystów. Czytelnik widzi Paryż w XIX w. w niektórych momentach może nawet poczuć zapach alkoholu.
Weronika Wrzeszczyńska
"My dzieci z dworca ZOO" Christiane F.
OdpowiedzUsuń„My, dzieci z dworca ZOO” to książka mówiąca o problemie w dalszym ciągu aktualnym. O zabójczym działaniu narkotyków, zabójczym nie tylko ze względu na wyniszczanie organizmu często prowadzącego do śmierci, ale zabijającym moralność, godność, honor i szczęście. Historia dzieci zażywających twarde narkotyki, śpiących na ulicach i zdolnych do wszystkiego, aby zdobyć choćby jedną działkę, jest przerażająca i poruszająca. Najbardziej jednak szokujący jest fakt, że nie jest to fikcja literacka, ale brutalna prawda. Christiane F. będąca narratorką powieści opisuje swoją bolesną przeszłość, przedstawia czytelnikowi każdy szczegół życia młodego narkomana – oddającego nawet własne ciało dla zabójczego nałogu. Opowieść snuta z dworca w Berlinie Zachodnim staje się przestrogą dla młodzieży lekkomyślnie sięgającej po środki mające przynieść im „rozrywkę”. Pokazuje też, dokąd może zaprowadzić człowieka nieodpowiednie otoczenie.
Stanisława Pająk
"Między światami" Roxana Saberi
OdpowiedzUsuńRoxana Saberi, amerykańska dziennikarka o irańsko-japońskich korzeniach pracująca od kilku lat w Iranie, zostaje brutalnie zatrzymana pod zarzutem szpiegostwa i działania na rzecz CIA. Brzmi jak kiepski żart, a jednak niepoparte żadnymi dowodami zarzuty skazują kobietę na pobyt w Evin – więzieniu słynącym z okrucieństwa i tortur. Śledczy wymuszają na niej fałszywe zeznania, strasząc długoletnim więzieniem a nawet karą śmierci. Dziennikarka zdobywa jednak poparcie licznych instytucji na całym świecie. Roxana Saberi jest zmuszona do walki o swoją wolność, którą chciano jej odebrać tylko dlatego, że pisała o Iranie. Autorka powieści „Między światami” i równocześnie jej główna bohaterka przedstawia jasne i ciemne strony życia w Iranie. Ilustruje kulturę, politykę i kontrasty rządzące tym państwem, a także wzbudza podziw swoją brawurową walką o wolność i godność człowieka.
Stanisława Pająk
,, My, dzieci z dworca ZOO" Christiane Felscherinow
OdpowiedzUsuńJedno uderzenie, potem drugie...
Nie jest to jednak komentarz z ringu, bądź pola walki. Te cztery słowa opisują relacje między wymagającym ojcem i przestraszoną córką. Matka broniąc własne dziecko gotowa jest zrobić wszystko.
Ma też nadzieję na lepszy byt. Ale jak to mówią ,,nadzieja matką głupich"...
Trudne dzieciństwo wywarło duży wpływ na psychikę kilkunastoletniej Christiane.
Jedyną ucieczką od problemu okazały się narkotyki...
Autobiografia Christiane daje dużo do myślenia... Przede wszystkim tym, którzy mieli kontakt z dopalaczami. Uświadomi ona młodym ludziom jak ciężko wyjść z nałogu.
Bo mało kto potrafi zapalić ,,jeden raz"...
W książce „Okaleczona” Cathy Glass opowiada o swoich przeżyciach z Dawn. Cathy i jej mąż są rodzicami zastępczymi, a na dokładkę niedawno urodziło im się pierwsze dziecko. Trafia do nich Dawn Jennings, stwarzająca pozory grzecznej dziewczynki, ale niedługo wychodzi szydło z worka. Ten „aniołek” notorycznie wagaruje, zadaje się z typkami spod ciemnej gwiazdy, oszukuje i dokonuje samookaleczenia, by w końcu podjąć się dwóch prób samobójczych.
OdpowiedzUsuńOpowieść teoretycznie powinna wywrzeć na mnie wrażenie, ale się to nie sprawdziło. Znacznie częściej byłam wściekła na Dawn oraz jej opiekunów, niż wzruszona historią skrzywdzonego przez los dziecka. Sprawy nie polepszały relacje z wydarzeń, przez które miałam wrażenie, że normalnym jest wychodzenie trzynastolatki wieczorami i wracanie pijanej po dziesiątej – lub wcale. Nawet po włamaniu do domu państwa Glass, które nastąpiło z powodu Dawn, Cathy i John stosowali tę samą wymówkę: „nie chcemy pogarszać naszej relacji”, „zostawimy to policji”. Podsumowując: książka była nudna. Lub może mi brakuje odpowiedniej wrażliwości, by ją zrozumieć?
,,Pianista" Władysław Szpilman
OdpowiedzUsuńII wojna światowa. Na ulicach krew zmieszana ze łzami matek, które straciły synów. Mężów, zmuszonych do porzucenia swych żon.
Ludzie ginęli od kul, głodu, wyczerpania...
Bohater (i autor) powieści ,,Pianista" był...Żydem. Być może niektórym nie jest obcy termin ,,Zagłada Żydów". Dlatego też możemy zastanawiać się jak to możliwe, że Władysław Szpilman przeżył.
Czytając tę książkę możemy odwiedzić różne zakamarki getta, skulić się ze strachu w małej kryjówce i walczyć o przeżycie.
Temat II wojny światowej nie jest łatwy. Mimo to, polecam tę książkę każdemu. Poważnie daje do myślenia. Może dzięki niej jakiś rozkapryszony czytelnik doceni to co ma i w jakich warunkach przyszło mu żyć .
"Życie Charlotte Bronte" Elizabeth Gaskell
OdpowiedzUsuńPo przeczytaniu jednej z powieści Charlotte Bronte czułam do niej wręcz nabożny podziw. Jej styl, inteligencja, lekkie pióro i aura tajemniczości zachwycały, musiałam więc sięgnąć po biografię „Życie Charlotte Bronte”, by poznać ją lepiej, tym bardziej, że jest to biografia pisana przez jej przyjaciółkę. Nie zawiodłam się - pani Elizabeth Gaskell nakreśliła nam niezwykle wyraźny obraz autorki „Jane Eyre” i jest to obraz bliźniaczy z tym, który tworzył się w mojej głowie, gdy czytałam dzieła pani Bronte. Ta drobna, skromna osóbka miała w sobie tyle siły i mądrości, że zawstydziłaby nie jednego myśliciela, a nam pozostaje tylko brać z niej przykład. Prawdę mówiąc, biografia napisana przez Elizabeth Gaskell ma w sobie coś z baśni i nastroju rodem z „Wichrowych Wzgórz”, szkoda tylko, że nie przyniosła odpowiedzi na pytanie: czy siostry Charlotte naprawdę napisały znane nam powieści, czy może wszystkie były autorstwa Charlotte?
Stanisława Pająk
"Mama kazała mi chorować" Julie Gregory
OdpowiedzUsuńMoje spotkanie z powieścią Julie Gregory nie należało do najprzyjemniejszych, powiem wprost – było potworne. Przesiąknięte zapachem śmierci, szaleństwa, upośledzenia. Poznałam historię dziecka, które stało się niewolnikiem szpitalnych sal, mimo że tak naprawdę nigdy ciężko nie zachorowało. Dziecka „faszerowanego” przeróżnymi tabletkami, lekarstwami na serce i antybiotykami, tylko dlatego, że jego matka nie chciała, by było zdrowe . Wielokrotnie odkładałam książkę niezdolna przeczytać choćby słowa. Świadomość, że ktoś naprawdę przeszedł przez takie „piekło”, mroziła krew w żyłach. Rodziła się ponura myśl, że przecież i ja mogłam urodzić się w takiej rodzinie i przeżyć ten koszmar. Powieść „Mama kazała mi chorować” nie rzuca na kolana wspaniałą formą, wartką akcją czy barwnymi bohaterami, ale prawdą. Bo, jak to powiedział Mark Twain „Prawda jest dziwniejsza od fikcji, a to dlatego, że fikcja musi być prawdopodobna. Prawda – nie”.
Stanisława Pająk
,,Chłopiec w pasiastej piżamie" John Boyne
OdpowiedzUsuńDwóch chłopców, dwa światy. Dwa różne poglądy na wojnę.
Co się stanie gdy syn niemieckiego oficera pozna młodego Żyda?
Mały Niemiec Bruno nie jest świadom czym tak naprawdę jest wojna. Syn żydowskiego zegarmistrza Szmul zna ją doskonale od tej najgorszej strony.
Bruno żyje w dostatku, a Szmul czeka na zagładę. Co może połączyć dóch chłopców z dwóch odmiennych światów? Czym jest pasiasta piżama? I jakie będą skutki tej nietypowej przyjaźni?
Powieść Johna Boyna jest niesamowita. Zachęcam do przeczytania. Warto głęboko przeanalizować tę historię.
Mija Kobat "Kontrakt panny Brandt"
OdpowiedzUsuńKsiazka opisuje romans Anny i Franza w czasie II wojny. Na co dzień nie czytam ksiazek wojennych, historycznych. W bibliotece pani bardzo mi poleciła tą powieść chociaż byłam przekonana, że nie zaciekawi mnie. Po przeczytaniu paru stron już wiedziałam, że musze ją do końca przeczytać. Książka dała mi dużo do myślenia i pokazała z jakimi trudnościami zmagała się bohaterka. Anna byla przetrzymywana przez Niemca Franza, na koniec okazało się, że mieli razem dziecko o imieniu Andzej i musieli uciekać do Berlina. Kobieta z jednej strony czuła nienawiść a z drugiej miłość do niego. I choć wyrządził jej duzo krzywd i tak byla z nim. Bardzo polecam.
Wika15
"Balsam dla duszy dziecka" Jack Canfield, Mark Victor Hansen, Patty Hansen, Irene Dunlap
OdpowiedzUsuń"Balsam dla duszy dziecka" to książka zawierająca zbiór listów pisanych przez dzieci i młodzież w różnym wieku. Autorzy tekstów opisują pojedyncze historie ze swojego życia, albo dzielą się swoimi przemyśleniami. Niejeden raz zbierało mi się na łzy, kiedy czytałam kolejne rozdziały. Zdarzały się również listy lekkie i zabawne, jednak sporo było też tych smutnych i skłaniających do przemyśleń. Uważam, że to bardzo dobra książka dla wszystkich, nie tylko dzieci, bo pomaga poradzić sobie z rozmaitymi sytuacjami, w których możemy się kiedyś znaleźć. Pokazuje również, że nigdy nie jesteśmy sami, kiedy spotykają nas różne nieszczęścia. Moim zdaniem "Balsam dla duszy dziecka" to obowiązkowa lektura dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Polecam z całego serca i mam nadzieję, że kiedyś po nią sięgniecie.
Marbienna
Czy na pewno nie jest to tylko fikcja literacka? Prosimy o podanie gdzie znajduje się informacja, że książka jest oparta na faktach. Na odpowiedź czekamy do 7 stycznia.
Usuń"Księżniczka" Jean Sasson
OdpowiedzUsuńRozpoczynając lekturę "Księżniczki" byłam bardzo sceptycznie nastawiona. Uważałam, że wiem dostatecznie dużo na temat Saudyjczyków, ich kultury i tego, jak traktują kobiety. Ta książka zupełnie zmieniła mój pogląd na to. Poznajemy tutaj historię Sułtany, księżniczki z rodu Sa'udów, zniewolonej przez ojca, brata, męża i własny kraj. Kraj, w którym kobiety są pomiotami mężczyzn, ich własnością. I właśnie w tym kraju, Sułtana jest bojowniczką o prawa kobiet. Z każdą stroną coraz bardziej przeraża wygląd jej życia. Im dłużej czytamy, tym bardziej się z nią utożsamiamy. Jej drobne zwycięstwa są naszymi, jej porażki i tragedie odczuwamy niczym własne. To właśnie jest całe piękno tej książki. Właśnie dzięki historii tej niezwykle odważnej kobiety, poznajemy okrucieństwo wschodniej kultury. W mojej opinii, książka ta powinna być obowiązkową lekturą szkolną. Uczy nas jak nie postępować. Dodatkowo, zaczynamy doceniać wolność, którą możemy się cieszyć. Dzięki tej lekturze, właśnie wolność i możliwość decydowania o własnym życiu uznaję za najważniejsze wartości.
Marbienna
Cała reszta nie ma znaczenia- Lodovica Comello
OdpowiedzUsuńKsiążka w formie pamiętnika, w którym Lodovica ukazuje skrawek swoich tajemnic. Życie prywatne, podróże, związki, zespół, rodzina, przyjaciele to między innymi znajdziemy w jej biografii. Od jej dzieciństwa, nauki w szkole, udziale w musicalu, zagraniu w serialu aż po wydanie dwóch płyt, koncerty i wydanie książki. Osobiście bardzo lubię książki dzięki, którym bliżej poznaję swoich idoli i także je polecam. Natalia Suchanek
Emily Wu, Larry Engelman „Piórko na wietrze”
OdpowiedzUsuńWiększości ludzi dzieciństwo kojarzy się z zabawą, beztroską. Często w dorosłym życiu chcieliby się cofnąć w czasie, by do niego powrócić.
Jednak książka „Piórko na wietrze” opowiada o zupełnie innym dzieciństwie. Dzieciństwie odebranym przez chińską rewolucję kulturalną i brutalne rządy Mao Zedonga w latach 1960-70.
Główną bohaterką jest Yimao. Pochodzi ona z „czarnej” rodziny oskarżanej o „skrzywienie prawicowe”. Poznajemy ją jako 3 i pół letnią dziewczynkę i towarzyszymy w dalszych latach dorastania, które obfitowało w głód, terror, poświęcenia, upokorzenia i ciągłe walki o przetrwanie.
Yimao to tytułowe piórko pozostawione na wietrze, bez żadnego wsparcia, niemające wpływu na swój los.
Książka szczera do bólu i niebywale wzruszająca. Historie w niej opisane na długo pozostaną w mojej pamięci.
Polecam
KASSIC
,,Uwięziona w Teheranie", Mariny Nemat to książka wzbudzająca wiele emocji. Autorka, w formie pamiętnika opowiada przejmującą i pełną dramatyzmu historię swojego życia. Marina w styczniu 1982 roku, mając szesnaście lat zostaje aresztowana, torturowana i skazana na śmierć za rzekome przestępstwa polityczne. Przed śmiercią uratował ją jeden ze strażników, w zamian za co zmusił ją do małżeństwa. Dziewczyna spędziła dwa lata w cieszący się najgorszą sławą więzieniu w Iranie-Evin. Książka jest godna polecenia, czyta się ją jednym tchem chcą poznać koleje losu bohaterki. Chwyta za serce, wzrusza.
OdpowiedzUsuńSurykatka
Książka pt. ,,Pamiętnik narkomanki'' autor : Barbara Rosiek
OdpowiedzUsuńSmutna, niepowtarzalna, ucząca... Tak właśnie można określić książkę pt. ,,Pamiętnik narkomanki'' autorstwa Barbary Rosiek. Przedstawiona w niej historia jest prawdziwa. Sama autorka, pisząc swoje dzieło, chciała podzielić się swoimi przeżyciami i przestrzec innych przed konsekwencjami pewnych czynów, które ona w młodości popełniła. Książka pokazuje, że jeden niewielki błąd jak, chociażby pójście na wagary, może zmienić nasze życie i zniszczyć plany, które do tej pory mieliśmy. W jej przypadku doprowadziło to, do wzięcia pierwszej ilości narkotyków, co w późniejszym czasie spowodowało uzależnienie się od nich. W ten sposób, zamiast cieszyć się swoim czternastoletnim życiem, to została zamknięta w ośrodku dla narkomanów. Lekturę tą polecam wszystkim nastolatkom, ponieważ dzieło to ostrzega przed sięganiem po używki.
Kinga Juszczyk
"Pamiętnik Narkomanki"-Barbara Rosiek
OdpowiedzUsuńNic dodać, nic ująć... Książka została napisana w postaci pamiętnika, są tam zawarte różne problemy związane z narkomanią. Dziewczyna opowiada swoje sekrety, tajemnice i przeżycia w piekle jakim jest uzależnienie. Jest to bardzo poruszająca opowieść, łapiąca za serce i smutna. Możemy poznać bardzo dobrze zachowania osób zażywających różnego rodzaju używki. Wnioski z tej lektury są bardzo ważne dla mnie i na pewno pomogą mi w przyszłości, w powiedzeniu "nie" na narkotyki lub inne wspomagacze. Jestem zadowolona, że przeczytałam tą książkę, i że tak dużo się z niej dowiedziałam. Nauczyłam się, że trzeba szanować życie, i że narkotyki są bardzo krótką drogą do śmierci. Proszę Boga bym nigdy nie zeszła na zła drogę.
@Vartyxa
"Queen.Królewska historia" autorstwa Marka Blake'a to biografia, opowiadająca o jednym z najsłynniejszych zespołów rockowych - Queen. Autor zabrał się do książki w naprawdę solidny sposób i nie skupił się jedynie na życiu zespołu pod względem lat największej świetności, ale porusza również sfery, na temat których można było odnaleźć bardzo mało źródeł - początki Freddiego Mercurego i Briana Maya jeszcze w szkołach średnich, gdy dopiero raczkowali w świecie muzycznym, przez humorki Freddiego przed koncertami, a kończąc na życiu prywatnym artystów, które tak skrzętnie ukrywali przed wścibskim okiem dziennikarzy. Na początku lektury jest bardzo trudno się wgryźć w jej treść, jednak wraz z rozwojem ich kariery, opisanym na stronach, rozwija się nasze zainteresowanie i chęć poznania dalszych szczegółów. Jako wielka fanka tego zespołu szczerze polecam tę książkę, zarówno tym, którzy dopiero poznają ten zespół lub wiedzą o nim bardzo niewiele, jak i tym, którzy na punkcie ich twórczości szaleją. Ciężko o tak dobrą biografię jakiegokolwiek zespołu na rynku.
OdpowiedzUsuń- Mavi
"Pianista" - Władysław Szpilman.
OdpowiedzUsuńTę książkę potraktowałam raczej jako uzupełnienie dosyć popularnego filmu reżyserii Romana Polańskiego. Jest to bardzo szczegółowy pamiętnik kompozytora, który miał nieszczęście znaleźć się w najczarniejszych czasach historii świata i Polski. Szpilman dzieli się z czytelnikiem swoimi bardzo bolesnymi wspomnieniami - początkiem wojny, życiem w getcie, w końcu wywózką jego rodziny do obozu koncentracyjnego. Takie historie poruszają niemal zawsze, jednak ta jest wyjątkowa. Historia artysty udowadnia nam, że nawet pośród zepsucia, mordów i prześladowań może znaleźć się człowiek, który pomoże nam z tego wyjść, nieraz człowiek, który przyszedłby nam do głowy jako ostatni. W przypadku Szpilmana jest to kapitan Wehrmachtu, Wilm Hosenfield. Tytuł "kapitana Wehrmachtu" powinien już mocno w nas uderzyć i wszyscy powinniśmy zdać sobie sprawę, że nigdy nie zdarzy się, by wszyscy ludzie byli źli. Tę pozytywną myśl wyniosłam po lekturze książki jak i po obejrzeniu filmu, a od tego czasu za każdym razem, gdy popadam w kłopoty, staram się znaleźć ten jeden, jasny promyczek nadziei i szczęścia pośród panującego zła.
- Mavi
Catherine de la Glétais "Selena Gomez Księżycowa dziewczyna"
OdpowiedzUsuńKsiążka pt. " Selena Gomez Księżycowa dziewczyna" pokazuje nam nie tylko wspaniałą historie księżniczki Disneya, ale też plusy i minusy bycia osobą publiczną. Autorka wspaniale przedstawia nam historie życia tej młodej, dojrzałej duchem dziewczyny, która została gwiazdą.
Czytając tą pozycje dowiadujemy się wiele faktów o Selenie. Bardzo podoba mi się to, że nie są to typowe suche ciekawostki. Wszystko jest bardo ciekawie opisane w formie opowieści. Możemy naszego "kopciuszka" poznać od zupełnie innej strony.
Do pewnego momentu życie Sel przypominało istną bajkę lecz kiedy dorasta wszystko nabiera nowych barw. Dlaczego nie jest już tak idealnie jak kiedyś? Wszystkiego dowiecie się czytając książkę!
Uważam, że nie tylko fani tej genialnej aktorki powinni sie zapoznać z tą lekturą, ale i ludzie, którzy interesują się tym jak działa show biznes. Powieść jest ciekawa i czyta się ją szybko. Polecam!
Nick jest świetnym człowiekiem i słabym pisarzem. „Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń!” to ciągłe powtarzanie tej samej sentencji przez blisko 300 stron oraz wszechobecne wychwalanie Pana Boga. Książka zawiera zaledwie kilka historii z życia Vujcica, dzięki którym dobrnęłam do końca.
OdpowiedzUsuńRozumiem niepełnosprawność z jaką zmaga się Nick każdego dnia, lecz jego książka emanuje pychą i arogancją. Bardzo irytowało mnie traktowanie odbiorcy jak nieradzącego sobie z życiem i problemami człowieka, który powinien zwrócić się do chrześcijańskiego Boga. Trudności w odbiorze nastręczało mi ciągłe wrażenie, że czytam to samo – „nie poddawaj się! znajdź przyjaciół! pozytywne nastawienie to podstawa!”. Niestety „Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń!” nie motywuje do działania, a wręcz odpycha swoją sztucznością.
Uważam, że książka Jany Frey jest bardzo ciekawą historia, która opowiada o życiu nastolatki o imieniu Marie. Autorka ukazała w niej problemy współczesnej młodzieży, popadającej w nałóg narkotykowy. Główna bohaterka przez swoją nierozwagę oraz lekkomyślność otarła się o śmierć. Myślę, że ta książka jest pouczeniem dla młodych ludzi, nieświadomych zagrożeń związanych ze światem narkotyków. Sądzę, że książki oparte na faktach są bardzo wartościowe, ponieważ czytelnik ma świadomość, że historia, którą czyta wydarzyła się w rzeczywistości. Zakończenie zaskoczyło mnie. Liczyłam na to, że nastolatka pogodzi się ze swoją przyjaciółką.
OdpowiedzUsuńPodsumowując, myślę, że książka jest ciekawa i warta przeczytania.
-Sosenka-
Czy na pewno nie jest to tylko fikcja literacka? Prosimy o podanie tytułu książki i wskazanie, gdzie znajduje się informacja, że jest ona oparta na faktach. Na odpowiedź czekamy do 7 stycznia.
UsuńMarek Edelman. Wybitny kardiochirurg, który niechcianą sławę zawdzięcza dokonaniu wręcz niezwykłych operacji na sercach pacjentów, za czasów II Wojny Światowej. Na podstawie wywiadu z tym intrygującym polakiem, Hanna Krall napisała książkę "Zdążyć przed Panem Bogiem". Zebrała w niej najjaskrawsze, znaczone bólem i krwią wspomnienia chirurga.
OdpowiedzUsuńKsiążka dla złudzenia przypomina mi rachunek sumienia. Jednak w tym przypadku nie ma księdza, konfesjonału. Jest tylko Bóg. Słowa, które są ukryte w treści pod postacią spójnej opowieści mają charakter żalu za wszystkie grzechy wojny.
Poleciłabym tą książkę szczególnie starszym czytelnikom. Zawiera ona w sobie przykre i bardzo obrazowe oblicze krzywd, które człowiek może wyrządzić drugiemu człowiekowi. Jednak tom skłonił mnie do refleksji nad kruchością życia i nad pamięcią.
~Monika Cupiał
„Dziennik” Anne Frank
OdpowiedzUsuńAnne to Żydówka mieszkająca w Amsterdamie. Dostaje na urodziny dziennik, który postanawia regularnie prowadzić. Wybucha Druga Wojna Światowa i rodzina Franków wraz z rodziną van Daanów, ukrywa się na stałe w Oficynie. Anne opisuje życie codzienne, swoje odczucia i pierwszą miłość, w formie listów do wymyślonej przyjaciółki - Kitty. Pokazuje nam życie ukrywających się Żydów z niezwykłej perspektywy czternastolatki.
„Dziennik” wywarł na mnie naprawdę duże wrażenie. Miałam możliwość zapoznania się z życiem codziennym ludzi, będących w ciągłym strach przed złapaniem. Oficyna przez ponad dwa lata była dla nich całym światem – zarówno schronieniem jak i więzieniem. Czytając zapiski Anne, czułam się tak, jakby te listy były napisane specjalnie dla mnie. Polecam przeczytać, ponieważ ten dziennik prezentuje nam kawałek historii oraz stwarza możliwość poznania niezwykłej dziewczynki.
„Pamiętniki” Rutka Laskier
OdpowiedzUsuńRutka była Żydówką z Będzina, która prowadziła pamiętnik. Właściwie jest podobna do Anne Frank. Opisuje życie swoje i swojej rodziny w będzińskim getcie. Pokazuje nam zupełnie inną stronę wojny, codzienną, dość przeciętną, mimo ograniczeń nałożonych na Żydów.
„Pamiętniki” Rutki Laskier uświadomiły mi i pokazały, że mimo wojny oraz wielu utrudnień ludzie starali się prowadzić jak najlepsze życie i dostrzegali małe radości. Myślę, że te pamiętniki są warte przeczytania, zwłaszcza dla ludzi mieszkających na Śląsku i w Zagłębiu, ponieważ pokazują nam kawałek historii, która działa się naprawdę blisko nas.
„Zdążyć przed Panem Bogiem” Hanna Krall
OdpowiedzUsuńJest to reportaż, a właściwie wywiad, autorki z uczestnikiem Powstania w Getcie warszawskim, Markiem Edelmanem, jednym z przywódców powstania. Dzięki jego wspomnieniom możemy ujrzeć losy uczestników oraz przebieg z zupełnie innej perspektywy. Przedstawił te wydarzenia wyłącznie w formie faktów, nawet drastycznych, które wtedy były codziennością. Ukazał różne postawy powstańców, bohaterstwo, strach i zwyczajne pogodzenie się z tym co się dzieje i czego prawdopodobnie nie dało się uniknąć.
Uważam, że każdy Polak powinien przekonać się jak te wydarzenia wyglądały naprawdę, bez upiększania i niepotrzebnego patosu. Nie starajmy się omijać tej lektury szkolnej, bo naprawdę daje do myślenia.
Święty Franciszek z Asyżu
OdpowiedzUsuńZ pewnością mało kto czyta biografię, a przede wszystkim świętych. Mimo to, chcę was zainteresować życiem Świętego Franciszka z Asyżu. Posiadał pieniądze bo był synem kupca. Jak każdy lubił dobrze się bawić. Franciszek w jednej ze swoich podróży miał wizję przez, którą zrozumiał swoje powołanie. Zrezygnował ze swojego dotychczasowego stylu życia. Stał się osobą duchowną, kochającą ludzi ze wszystkimi ich ułomnościami i zwierzęta. Jako pierwszy urządził pierwszą w historii bożonarodzeniową szopkę. Rok później podczas modlitwy ujrzał ukrzyżowanego archanioła o siedmiu skrzydłach ,wtedy poczuł straszny ból .Po otwarciu oczu jego stopy i nadgarstki były przebite gwoźdźmi , a bok był otwarty.
Piszę o Świętym Franciszku dlatego, że to jeden z wielu świętych, ale który swoim życiem jest najbardziej do nas podobny. Pragnął nam pokazać, że Bóg czuwa nad naszym życiem.
A.A.
,,Kamienie na szaniec- to kisiążka oparta na faktach, która została przeze mnie
OdpowiedzUsuńprzeczytana jako jedna z lektur szkolnych, co niektórych ludzi w moim wieku mogłoby
odrzucać, bo przecież ,,jak lektura może być ciekawa?, aczkolwiek mnie bardzo urzekła.
Jako książka już jest bardzo wzruszająca i pouczająca, ale to, że jest zapisem
prawdziwych wydarzeń zachwyca mnie jeszcze bardziej. Godne naśladowania jest w niej to
nastawienie i poświęcenie młodych bohaterów, a także ich wierność ojczyźnie.
Z czasem jak mijają lata na świecie jest coraz to mniej takich ludzi, co za tym idzie, nasz kraj jest nam obojętny. Chciałabym aby młodzi
ludzie dali sznasę tej książce ponieważ uwarzam, iż mogłaby być dla nich przykładem.
CookieMonster
,Kamienie na szaniec Aleksandra Kamińskiego to książka opowiadająca o losach grupy członków Szarych Szeregów podczas II wojny światowej.
OdpowiedzUsuńAlek (Maciej Aleksy Dawidowski) to szczupły, wysoki, blondyn. Jest pełen energii, nieco roztrzepany, ale w trudnych sytuacjach potrafi zachować zimną krew. Rudy (Jan Bytnar)- niesamowicie inteligentny, wszechstronnie uzdolniony chłopiec. Zośka (Tadeusz Zawadzki)-nieśmiały, o delikatnej dziewczęcej urodzie, zamknięty w sobie.
W czerwcu 1939 roku kończą maturą Państwowe Gimnazjum im Stefana Batorego. Mają młodzieńcze plany, które zostają
przekreślone przez wojenną rzeczywistość.
Harcerze pokazują prawdziwe znaczenie patriotyzmu. Honor, bohaterstwo, oddanie życia za ojczyznę. ,,Kamienie na szaniec to przywołując słowa autora:opowieść o ludziach, którzy potrafią PIĘKNIE umierać i PIĘKNIE ŻYĆ.
Alek, Rudy, Zośka oraz tysiące młodych ludzi walczyli o Polskę. Tak i my dziś, walczmy o taką Polskę za jaką Oni oddali życie, by była mądra, dobra, sprawiedliwa. Bądźmy dumni z tego, że jesteśmy Polakami!
Julka
Abdel Sellou, Philippe Pozzo di Borgo: Odmieniłeś moje życie...
OdpowiedzUsuńCzytając tę książkę przeżywałam zmienne nastroje i emocje. Historia ta opowiada o bezgranicznej przyjaźni i zaufaniu. Pokazuje, że człowiek niepełnosprawny może wieść normalne życie, posiadać przyjaciół i być szczęśliwym.
Wszystko zaczyna się kiedy młody Abdel Sellou idzie do biura pośrednictwa pracy i trafia do domu sparaliżowanego człowieka, Philippea Pozzo di Borgio. Nie spodziewał się, że dostanie pracę, która wymaga specjalnych kwalifikacji i doświadczenia. Philippe przeżył wypadek na paralotni, w wyniku którego jego ciało obezwładnił paraliż. Abdel był Arabem, który wychowywał się w ubogiej rodzinie, w blokowisku marginesu społecznego. Edukację zakończył w wieku szesnastu lat. Nie wierzył, że z tak małym wykształceniem może pracować jako opiekun chorego Francuza. Przed otrzymaniem pracy utrzymywał się z kradzieży; między odsiadkami w więzieniu powracał do działalności. W końcu zaprzestał i udał się w poszukiwaniu pracy, aby utrzymać rodzinę. Los zesłał go do Francuza. Dzieliło ich wszystko. Abdel w swoim fachu okazał się niezastąpiony i pokazała Philippeowi nowe spojrzenie na świat. Połączyła ich więź przyjaźni, która przetrwała do końca życia.
Natalia Okieńczuk
Bez mojej zgody, Jodi Picoult
OdpowiedzUsuńKsiążka opowiada o dziewczynie, zwanej Anna Fitzgerald. Pozostała poczęta nie dlatego, że jej rodzice chcieli mieć dużą rodzinę, ani nie była też wpadką. Została urodzona po to, by uratować swoją starszą siostrę Kate.
Comiesięczne transfuzję krwi, operacje, ciągłe wizyty w szpitalu. Miała tego dość, ale co mogła zrobić mała dziewczynka? Nic nie mogła poradzić, nikt jej nie słuchał. Postanowiła porozmawiać z kimś, kto jej pomoże. Udaje się do adwokata - Campbella Alexander - i zakłada sprawę o prawo decydowania o własnym ciele.
Doskonale wie, iż walka nie będzie łatwa, że jej wygrana jest równoznaczna ze śmiercią swojej ukochanej siostry oraz, że bardzo zrani swoich rodziców, ale jednocześnie zdaje sobie sprawę, iż jest to jedyny sposób, by odzyskać godność osobistą i położyć kres nieustającym zabiegom. Anna chce, żeby rodzice dostrzeli w niej kogoś więcej niż tylko dawce narządów, aby ujrzeli w niej ich córeczkę, która myśli, czuje, decyduje sama za siebie.
Do siego roku!
littlepenguin
Czy na pewno nie jest to tylko fikcja literacka? Prosimy o wskazanie, gdzie znajduje się informacja, że jest ona oparta na faktach. Na odpowiedź czekamy do 7 stycznia.
UsuńSPALONA ŻYWCEM
OdpowiedzUsuńSouad miała ona siedemnaście lat gdy się zakochała mieszkała on w małej wiosce Cisjordanii. Kobiety były tam traktowane oraz warte mniej niż zwierzęta domowe. W tym miasteczku miłość przed ślubem to największa zbrodnia, dlatego jej krewny szwagier oblał ją benzyną i podpalił. Jednak na szczęście kobieta przeżyła.
Dlatego zgodziła się napisać o jej brutalnym życiu, i postanowiła ostrzec wszystkie narażone kobiety.
Sandra