(S jak szpital psychiatryczny – miejsce istotne dla fabuły powieści)
Matthew Quick „Poradnik pozytywnego myślenia”
Pat nie ma łatwo. Lata spędzone w psychiatryku, częściowa utrata pamięci, usilnie ignorujący go ojciec - to wszystko odciska piętno na niestabilnej psychice trzydziestoparolatka o mentalności dziecka. Mimo ciężkich doświadczeń, Pat nie poddaje się - za wszelką cenę pragnie odzyskać ukochaną żonę. Codziennie odbywa intensywny trening, zgłębia amerykańską literaturę i „ćwiczy bycie miłym, a nie stawianie na swoim”. Wszystko komplikuje niespodziewane pojawienie się zwariowanej Tiffany. Happy end staje się zagrożony…
„Poradnik” to historia przedstawiona z perspektywy osoby umysłowo chorej, w której sercu dzień w dzień toczy się wojna, a w głowie kłębią się sprzeczne pragnienia i impulsy. Postać Pata z jego nieskończonym optymizmem w pewien sposób mnie urzekła. Polubiłam także Tiffany, czasem wulgarną, bezpośrednią, ale szczerą kobietę po przejściach.
To opowieść pełna pozytywnego myślenia, udowadniająca, że to właśnie ciężka praca, by stać się lepszym człowiekiem przyciąga szczęśliwe zakończenie i pozwala mu rozkwitnąć. Jeśli bardzo się czegoś pragnie, zawsze jest nadzieja.
Matthew Quick „Poradnik pozytywnego myślenia”
Pat nie ma łatwo. Lata spędzone w psychiatryku, częściowa utrata pamięci, usilnie ignorujący go ojciec - to wszystko odciska piętno na niestabilnej psychice trzydziestoparolatka o mentalności dziecka. Mimo ciężkich doświadczeń, Pat nie poddaje się - za wszelką cenę pragnie odzyskać ukochaną żonę. Codziennie odbywa intensywny trening, zgłębia amerykańską literaturę i „ćwiczy bycie miłym, a nie stawianie na swoim”. Wszystko komplikuje niespodziewane pojawienie się zwariowanej Tiffany. Happy end staje się zagrożony…
„Poradnik” to historia przedstawiona z perspektywy osoby umysłowo chorej, w której sercu dzień w dzień toczy się wojna, a w głowie kłębią się sprzeczne pragnienia i impulsy. Postać Pata z jego nieskończonym optymizmem w pewien sposób mnie urzekła. Polubiłam także Tiffany, czasem wulgarną, bezpośrednią, ale szczerą kobietę po przejściach.
To opowieść pełna pozytywnego myślenia, udowadniająca, że to właśnie ciężka praca, by stać się lepszym człowiekiem przyciąga szczęśliwe zakończenie i pozwala mu rozkwitnąć. Jeśli bardzo się czegoś pragnie, zawsze jest nadzieja.
Anna Krzemień