Na lekturę konkursową wybrałam dwie z moich ulubionych książek pt. "Niezgodna" oraz "Zbuntowana", których autorką jest Veronica Roth. Główna bohaterka - Beatrice wywarła na mnie duże wrażenie, ponieważ miała bardzo silną osobowość. Staram się na niej wzorować, być silna, odważna, niezależna, mądra i dojrzała jak ona.
Książki bardzo mi się podobają. Jest w nich zawarte wszystko to, czego może oczekiwać nastoletni czytelnik : pierwsze zauroczenia, wartka akcja a czasem brutalne sceny. Jest to ogromna dawka emocji i psychologii ludzi u progu dojrzałości.
Polecam, bo myślę, że warto przeczytać te książki i przenieść się w precyzyjnie wymyślony świat, który stworzyła autorka.
Podczas czytania tej opowieści musiałam sobie odpowiedzieć na pytanie, o czym tak naprawdę jest ta książka.O patrzeniu? O podróży? O pamiętaniu? O czytaniu? Tak, myślę, że o czytaniu. O czytaniu świata. O rzeczach, które wydają się oczywiste,a mając je przed oczami, nie widzimy ich.
Myślę, że była to najlepsza książka, jaką czytałam. Zawiera głębokie przemyślenia autora dotyczące sensu życia. Uważam, że jest to znakomita opowieśćo splataniu się kultur, kierunków, wyznań oraz znaczeń.
-Sosenka-
3. Anonimowy26 lutego 2016 19:34
Akcja rozgrywa się w Korei Południowej wstrząsanej krwawymi zamieszkami. Autor starannie opisuje w niej walki, które toczą się na pokrytych śniegiem wzgórzach Korei i w głębinach Pacyfiku. Cały świat z przerażeniem patrzy na to, jak lokalny konflikt przeradza się w trzecią wojnę światową. Książka prezentuje scenariusz wojny, która może wybuchnąć w każdej chwili.
Lektura podobała mi się, były w niej momenty smutne, drastyczne jak i przerażające. Jej tematyka była niezwykle poważna. Cieszę się, że zdecydowałam się ją przeczytać. Gorąco polecam.
- Sosenka-
4. Anonymous31 marca 2016 23:08
Z dużą ciekawością czekałam na rozwiązanie całej historii, jakie zaserwuje czytelnikom autorka. Druga część skończyła się w takim momencie, że nie mogłam się doczekać, kiedy w końcu dowiem się czegoś więcej o tym dystopijnym świecie, zasadach jego funkcjonowania, jaki cel miały frakcje. Tymczasem spotkałam się z wyjaśnieniami, które w przypływie cieplejszych uczuć mogłabym nazwać naciąganymi i pozbawionymi większego sensu. Zwyczajnie nie mogłam uwierzyć w to, co czytam, bo tak naiwne rozwiązanie zupełnie nie pasuje do całokształtu.
Podsumowując, „Wierna” nie należy do grona książek, które polecam. Gdyby nie to, że jest ostatnią częścią trylogii, prawdopodobnie darowałabym sobie lekturę i najzwyczajniej w świecie odłożyłabym ją na półkę. Zkończenie nie wynagradza mąk, które trzeba przeżyć, żeby do niego dotrwać, ponieważ jest niesłychanie słabe. Zdecydowanie odradzam, a fanom serii radzę poprzestać na „Zbuntowanej”, by nie rozstawać się z cyklem z poczuciem niesmaku i gorzkiego rozczarowania.
SOSENKA