"Mały Książę" Antoine’a de Saint-Exupéry’ego to poruszająca opowieść o przyjaźni, miłości i tym, co w życiu ważne. Dla dzieci czytanie o barwnych przygodach Małego Księcia to świetna zabawa, a dorosłych książka powinna skłonić do refleksji nad swoim życiem. Mówi o tym, że ważne są nie tylko liczby. Sam Mały Książę wzbudza sympatię swym szczerym, radosnym podejściem do życia.
Wszyscy bohaterowie coś symbolizują: jedni dobro, jak na przykład Lis-przyjaźń, czy Róża-miłość, zaś inni wady. Książka, choć z początku wydawała się kolejną nudną lekturą, zrobiła na mnie ogromne wrażenie...
"Eragon" Christophera Paoliniego to tytuł jednej z najlepszych powieści fantasy przeczytanej przeze mnie w tym roku.
Smoki, magia, potwory i przygoda - to znana od dawna recepta na sukces. A jeśli do tego dodamy ciekawe postaci i dowcipne dialogi mamy bestseller. Jednak popularność "Eragona" może tłumaczyć fakt, że w przeciwieństwie do ciężkostrawnych powieści poważnych pisarzy czuć tu młodego ducha piętnastolatka. Wciągająca, wielowątkowa fabuła sprawia, że czasem dopiero głośne szczekanie psa informuje nas o konieczności wyprowadzenia ukochanego zwierzaka na spacer. Prosty język skłania do czytania nawet najbardziej opornych…
"Bractwo Pierścieni" J. R. R. Tolkiena to klasyka, według której często są oceniane powieści fantasy.
Niestety, mnogość wątków oraz skomplikowane języki utrudniły mi czytanie, ale mimo to książka wzbudziła mój podziw. Wędrówka Opiekuna Pierścienia przez obce krainy da czytelnikowi wiele okazji do wzruszenia i zaniepokojenia. Książka ma nie tylko zabawiać ludzi. Jej znaczenie jest głębsze: chciwość zwykle prowadzi do nieszczęścia. Geniusz Tolkiena objawia się w kwiecistych dialogach i barwnych postaciach. Uważam, iż ta pozycja gorzej przemawia do młodzieży niż jej poprzedniczka - "Hobbit".
"Biały Kieł" Jack'a Londona to świetna powieść przygodowa zekranizowana w 1991 roku.
Autor zachwyca znajomością świata zwierząt i Natury - dzikiej, surowej i nieprzejednanej. Książka opowiada o życiu Białego Kła - w trzech czwartych wilka i w jednej czwartej psa. Pokazuje zasady i realia życia w puszczy widziane przez jej pierwotnych mieszkańców - zwierzęta. London wspaniale opisuje urokliwe krajobrazy. Z tego i innych dzieł można wywnioskować, że znajomość psychiki psów nie jest mu obca: mowa ciała, charakter i zachowania jego bohaterów są idealnym odwzorowaniem tego samego w prawdziwym świecie. Książka opowiada o miłości często okupionej cierpieniem...
"Igrzyska śmierci" Suzanne Collins to wizja brutalnej i przepełnionej strachem przyszłości.
Akcja rozgrywa się w państwie Panem powstałym na zgliszczach Ameryki Północnej, podzielonym na dwanaście dystryktów. Co roku władze Panemu organizują tytułowe igrzyska śmierci. Główna bohaterka nazywa się Katniss Everdeen. Jest ona symbolem buntu: nie zgadza się z Kapitolem, stolicą Panem. Uważa, że zabijanie się dla przyjemności jest głupie i bezsensowne, ale postanawia wygrać igrzyska ze względu na swą młodszą siostrę Prim. Gdy zostaje ona wybrana, Katniss zastępuje ją na arenie, by stoczyć śmiertelny bój z innymi młodymi ludźmi z całego Panem. Autorka pokazuje, że jeśli ludzie będą nadal tak okrutni, sami doprowadzą do stworzenia świata podobnego do Panem...
"W pustyni i w puszczy" Henryka Sienkiewicza to polska powieść przygodowa.
Czternastoletni Stanisław Tarkowski, syn polskiego inżyniera, oraz ośmioletnia Nel Rawlison, córka angielskiego dyrektora zostają porwani przez beduinów dla okupu. Dzieciom udaje się uciec, i przemierzają Afrykę, by odnaleźć ojców.
Staś jest symbolem dojrzałości i jakby starszym bratem dla Nel. Jest pomysłowy, ale nieco sztywny: odpowiedzialność go przytłacza. Nel zaś jest wiecznie radosna i z głową w chmurach. Towarzyszy im ogromny mastiff Saba, słoń King, Murzyni Kali i Mea. Cała opowieść dobrze się kończy: dzieci odnajdują swoich ojców.
"Kamienie na szaniec" Aleksandra Kamińskiego to wspaniała opowieść o harcerzach i nie tylko w czasie II wojny światowej.
Od samego początku wiedziałam, że to strzał w dziesiątkę. Cudowne jest to, że przebija tu duch tych młodych ludzi ginących za naszą Ojczyznę. Rudy, Alek i Zośka - to powinny być wzory dla młodzieży. Gdy czytam tę książkę po raz któryś, znowu czuję to samo: dumę. Bóg, Honor, Ojczyzna przebrzmiewa w każdym czynie tych chłopców. Dzięki prosty język nie stanowi przeszkody nawet dla młodocianych czytelników.
"Chłopiec w pasiastej piżamie" Johna Boyne'a to przesmutna opowieść o Holocauście.
Przyjaźń ośmioletnich Bruna i Szmula nie ma prawa istnieć. Chłopcy jednak nie wiedzą, czemu dzieli ich drut kolczasty. Powieść napisana jest w sposób przystępny dla wszystkich czytelników - nie trzeba znać zagadnień historycznych, aby doskonale orientować się w przedstawionych tu realiach. Ten trudny i bolesny temat wyrażony został niezwykle prostym i czytelnym językiem. Autor przedstawił niezwykle dramatyczny los rodzin, tysięcy ludzi więzionych w obozach koncentracyjnych, jak i dwóch narodów, narodów oprawców i ofiar.
9. laurar15 grudnia 2015 19:38
9. laurar15 grudnia 2015 19:38
"Wieża spadochronowa" Kazimierza Gołby to patriotyczna powieść historyczna. Dowiadujemy się z niej o losach harcerzy katowickich broniących tytułowej Wieży Spadochronowej przed zdobyciem przez Niemców. Młodzi ludzie, którzy zginęli tam, byśmy my mogli być wolni, powinni być wzorem do naśladowania dla wielu młodych Polaków. Wieża mieści się w Parku im. Tadeusza Kościuszki, jej obrona nastąpiła 4 września 1939 roku. Książka kończy się w sposób niepotwierdzony historycznie. Nie ma bowiem pewności, czy hitlerowcy rzeczywiście zrzucali ciała poległych Polaków.
10. laurar17 stycznia 2016 19:04
"Hobbit, czyli tam i z powrotem" J.R.R. Tolkien
Hobbici to zdecydowani domatorzy, więc ich przedstawiciel Bilbo Baggins nie spodziewa się w ciągu najbliższych pięćdziesięciu lat ujrzeć czegoś poza Shire i jego przytulną norką. Jego życie zmienia się diametralnie, gdy spotyka czarodzieja Gandalfa. Wyrusza w niespodziewaną podróż z bandą krasnoludów pod wodzą Thorina Dębowej Tarczy, by odzyskać skarb krasnoludów zagarnięty przez smoka Smauga. Gobliny, olbrzymie orły, ludzie-niedźwiedzie, i oczywiście geniusz literacki Tolkiena sprawiają, że książkę po prostu musi przeczytać każdy fan fantastyki…
11. laurar17 stycznia 2016 19:12
Eragon, zwykły wiejski piętnastolatek, poluje spokojnie w górach, gdy nagle pojawia się coś, co przewraca jego życie do góry nogami: smocze jajo. Chłopiec musi uciekać ze smoczycą Saphirą i bajarzem Bromem, który nie jest tym, czym się wydaje, przed istotami zwanymi Ra’zacami, które zabijają mu wuja. Eragon, jeśli chce przeżyć, musi stać się wojownikiem i pokonać dyktatora Galbatorixa. Pomogą mu w tym nauki Broma, wygłaszane podczas wędrówki do ruchu oporu, Vardenów…
Młody Will bez nazwiska zostaje przyjęty na termin przez tajemniczego członka korpusu zwiadowców, Halta. Uczy się zwiadowczego rzemiosła, gdy do królestwa Araluenu dociera wiadomość, iż złowieszczy były baron Morgarath planuje zamach. Zwiadowcy jednak odkrywają coś o wiele gorszego: Morgarath odnalazł złowieszcze kalkary. Will, Halt i jego były uczeń Gilan wyruszają, by je pokonać, jednak Will domyśla się, że zamierzają one uśmiercić jego mistrza.
13. laurar30 marca 2016 19:46
10. laurar17 stycznia 2016 19:04
"Hobbit, czyli tam i z powrotem" J.R.R. Tolkien
Hobbici to zdecydowani domatorzy, więc ich przedstawiciel Bilbo Baggins nie spodziewa się w ciągu najbliższych pięćdziesięciu lat ujrzeć czegoś poza Shire i jego przytulną norką. Jego życie zmienia się diametralnie, gdy spotyka czarodzieja Gandalfa. Wyrusza w niespodziewaną podróż z bandą krasnoludów pod wodzą Thorina Dębowej Tarczy, by odzyskać skarb krasnoludów zagarnięty przez smoka Smauga. Gobliny, olbrzymie orły, ludzie-niedźwiedzie, i oczywiście geniusz literacki Tolkiena sprawiają, że książkę po prostu musi przeczytać każdy fan fantastyki…
11. laurar17 stycznia 2016 19:12
„Eragon” Christophera Paoliniego
Eragon, zwykły wiejski piętnastolatek, poluje spokojnie w górach, gdy nagle pojawia się coś, co przewraca jego życie do góry nogami: smocze jajo. Chłopiec musi uciekać ze smoczycą Saphirą i bajarzem Bromem, który nie jest tym, czym się wydaje, przed istotami zwanymi Ra’zacami, które zabijają mu wuja. Eragon, jeśli chce przeżyć, musi stać się wojownikiem i pokonać dyktatora Galbatorixa. Pomogą mu w tym nauki Broma, wygłaszane podczas wędrówki do ruchu oporu, Vardenów…
12. laurar17 stycznia 2016 19:20
„Zwiadowcy: Ruiny Gorlanu” Johna Flanagana
Młody Will bez nazwiska zostaje przyjęty na termin przez tajemniczego członka korpusu zwiadowców, Halta. Uczy się zwiadowczego rzemiosła, gdy do królestwa Araluenu dociera wiadomość, iż złowieszczy były baron Morgarath planuje zamach. Zwiadowcy jednak odkrywają coś o wiele gorszego: Morgarath odnalazł złowieszcze kalkary. Will, Halt i jego były uczeń Gilan wyruszają, by je pokonać, jednak Will domyśla się, że zamierzają one uśmiercić jego mistrza.
13. laurar30 marca 2016 19:46
"Winnetou" Karola Maya jest bardzo wciągającą lekturą dla fanów westernów.
Tytułowy bohater, Apacz Winnetou, jest typowym Indianinem. Wraz ze swoim bratem krwi, Old Shatterhandem, oraz innymi postaciami walczy o możliwość godnego życia na ziemi od pokoleń przynależnej rdzennym mieszkańcom Ameryki. Książka świetnie oddaje klimat tamtych czasów. Uważam, że każdy interesujący się historią tego kontynentu i jego mieszkańców powinien ją przeczytać.
Tytułowy bohater, Apacz Winnetou, jest typowym Indianinem. Wraz ze swoim bratem krwi, Old Shatterhandem, oraz innymi postaciami walczy o możliwość godnego życia na ziemi od pokoleń przynależnej rdzennym mieszkańcom Ameryki. Książka świetnie oddaje klimat tamtych czasów. Uważam, że każdy interesujący się historią tego kontynentu i jego mieszkańców powinien ją przeczytać.
14. laurar30 marca 2016 20:01
"Lesio" Joanny Chmielewskiej to powieść na każdą porę roku.
Spóźnialski pracownik próbuje otruć personalną? Spoko. Ten sam upija się niesamowicie i nocuje w pracowni, by zdążyć do roboty? Nie ma sprawy. Grupa architektów planuje wysadzić tory bombą z budzika babci? Jasne. Tytułowy Lesio jest najkomiczniejszym (zaraz po Jakubie Wędrowyczu) bohaterem, jakiego perypetie udało mi się poznać. Książka jest niesamowicie zabawna, powoduje śmiech nawet w najsmutniejszy jesienny wieczór.
Spóźnialski pracownik próbuje otruć personalną? Spoko. Ten sam upija się niesamowicie i nocuje w pracowni, by zdążyć do roboty? Nie ma sprawy. Grupa architektów planuje wysadzić tory bombą z budzika babci? Jasne. Tytułowy Lesio jest najkomiczniejszym (zaraz po Jakubie Wędrowyczu) bohaterem, jakiego perypetie udało mi się poznać. Książka jest niesamowicie zabawna, powoduje śmiech nawet w najsmutniejszy jesienny wieczór.
