Tytułowa Kamila jest uczennicą renomowanego liceum. Cicha. Skryta. Wycofana. Ciężko odnaleźć jej swoje miejsce wśród rówieśników. Zawsze gdzieś na uboczu, zmuszona sama zmagać się ze swoimi problemami. Nie jest to prosta sprawa. Wyczerpana, decyduje się na desperacki krok - samobójstwo.
Historia opowiedziana jest z perspektywy Diany - jej koleżanki z klasy. Choć z Kamilą nie łączyła ją żadna bliższa relacja, jest głęboko przejęta tym, co się stało. Czuje się współwinna śmierci dziewczyny. Wspominając chwile spędzone ze zmarłą koleżanką, zaczyna dostrzegać, jak wiele błędów ona i jej koledzy z klasy popełniali. Odkrywa, co Kamila próbowała ukryć za maską szarej myszki, jak cierpiała, ile trudności musiała pokonać każdego dnia.
Mimo że książka ta wydana została już dobre dziesięć lat temu, porusza wciąż aktualne problemy. Podobna tragedia może wydarzyć się obok każdego z nas. Historia Kamili uczy nas wrażliwości na los drugiego człowieka, nakłania, byśmy nie pozostali obojętni na bezgłośne wołanie o pomoc.
Kamila jest zwykłą dziewczyną z blokowiska. Szarą bohaterką codzienności. Znajomi traktują ją jak kolejny element szkolnego krajobrazu, nie dostrzegając w niej żywej, czującej istoty. A Kamila czuje - czuje za dużo, za bardzo... Nikt nie spodziewał się, że pewnego pięknego dnia odbierze sobie życie. Diana, która chodziła z Kamilą do jednej klasy, czuje się po części winna śmierci koleżanki. Przywołując w pamięci jej obraz, dostrzega, ile błędów, często zupełnie nieświadomie, popełniła... Ale na refleksję trochę już za późno.
Niesamowicie poruszająca książka. Uświadamia nam, jak wiele zła nas otacza oraz jak wiele siły w nas drzemie. Każe każdemu z nas zastanowić się, co chcemy z tą siłą zrobić. Wykorzystać ją ku dobremu, czy złemu? Mimo że rozmiarami nie grzeszy, książka ta jest aż nazbyt treściwa. A jej treścią jest ból, cierpienie, samotność.
Tytułowa Kamila jest uczennicą renomowanego liceum. Cicha. Skryta. Wycofana. Ciężko odnaleźć jej swoje miejsce wśród rówieśników. Zawsze gdzieś na uboczu, zmuszona sama zmagać się ze swoimi problemami. Nie jest to prosta sprawa. Wyczerpana, decyduje się na desperacki krok - samobójstwo.
Historia opowiedziana jest z perspektywy Diany - jej koleżanki z klasy. Choć z Kamilą nie łączyła ją żadna bliższa relacja, jest głęboko przejęta tym, co się stało. Czuje się współwinna śmierci dziewczyny. Wspominając chwile spędzone ze zmarłą koleżanką, zaczyna dostrzegać, jak wiele błędów ona i jej koledzy z klasy popełniali. Odkrywa, co Kamila próbowała ukryć za maską szarej myszki, jak cierpiała, ile trudności musiała pokonać każdego dnia.
Mimo że książka ta wydana została już dobre dziesięć lat temu, porusza wciąż aktualne problemy. Podobna tragedia może wydarzyć się obok każdego z nas. Historia Kamili uczy nas wrażliwości na los drugiego człowieka, nakłania, byśmy nie pozostali obojętni na bezgłośne wołanie o pomoc.
//Andeś
2. Anonimowy28 lutego 2017 23:18
Kamila jest zwykłą dziewczyną z blokowiska. Szarą bohaterką codzienności. Znajomi traktują ją jak kolejny element szkolnego krajobrazu, nie dostrzegając w niej żywej, czującej istoty. A Kamila czuje - czuje za dużo, za bardzo...
Nikt nie spodziewał się, że pewnego pięknego dnia odbierze sobie życie. Diana, która chodziła z Kamilą do jednej klasy, czuje się po części winna śmierci koleżanki. Przywołując w pamięci jej obraz, dostrzega, ile błędów, często zupełnie nieświadomie, popełniła... Ale na refleksję trochę już za późno.
Niesamowicie poruszająca książka. Uświadamia nam, jak wiele zła nas otacza oraz jak wiele siły w nas drzemie. Każe każdemu z nas zastanowić się, co chcemy z tą siłą zrobić. Wykorzystać ją ku dobremu, czy złemu?
Mimo że rozmiarami nie grzeszy, książka ta jest aż nazbyt treściwa. A jej treścią jest ból, cierpienie, samotność.
//Andeś