Ever to siedemnastoletnia dziewczyna. Żyła jak zwyczajna nastolatka, aż do wypadku, w którym zginęła jej najbliższa rodzina. Jako jedyna nie zginęła i dlatego obwinia siebie za ten wypadek. Podczas gdy stała na pograniczu życia i śmierci, zyskała moce i stała się medium – m.in. czytała w myślach i widziała czyjeś aury. To czyniło ją „inną”. Dalej byłaby „bezsensownie” medium, gdyby los nie stawiłby jej „Nieśmiertelnego” Damena. On uświadomił jej, że miłość pokonuje i żal, i czas.
Książka zawiera wiele romantycznych oraz trudnych scenek związanych z Ever i Damenem. Z całą pewnością polecam tę powieść osobom lubiącym i trochę dreszczyku, i romantyzmu.
"Organizowałyśmy uroczyste podwieczorki, życie towarzyskie naszych lalek, bawiłyśmy się w szkołę [...]. Pewnego dnia przestałyśmy się bawić. Przez parę miesięcy obywałyśmy się bez naszych ulubionych zabaw, a potem, na początku wakacji, wyjęłam lalki i próbowałam zacząć od nowa. Okazało się to niemożliwe. Czar prysł. [...] Dorosłyśmy. [...]”
Ellie i Corrie myślały, że dorastając przestały być niewinne. Ale los bywa przewrotny.
„Nadal byłyśmy niewinne. Aż do wczoraj. Nie wierzyłyśmy w Świętego Mikołaja, ale miałyśmy inne złudzenia. [...] Wierzyłyśmy, że jesteśmy bezpieczne. [...]”
No właśnie. Myślały, że są bezpieczne. Ale tak nie było. W czasie, gdy wyjechały wraz z przyjaciółmi na wycieczkę, rozpoczęła się wojna. W kilka chwil musieli nauczyć się zasad wojskowych. Pod naciskiem sytuacji zaczęli myśleć szybciej i bardziej racjonalnie, łączyć fakty oraz planować strategie. Ale przede wszystkim musieli zachować zimną krew. Bez względu na wszystko... Bez względu na strach. Bez względu na cierpienie. Bez względu na straty. Wczoraj – zwykli nastolatkowie, dzisiaj – młodzi żołnierze.
Czytając jakąkolwiek bajkę, możemy zaobserwować, że dwoje zakochanych ludzi pod koniec historii „żyje długo i szczęśliwie”. Ale w „Błękitnej godzinie” niestety tak nie jest.
W momencie, gdy życie Ever już prawie się ułożyło, nagle coś idzie nie tak. Zjawia się Roman i „wywraca całe życie Ever do góry nogami”: ukochany dziewczyny – Damen – nagle znika, a gdy się pojawia – nie jest sobą i staje się śmiertelny, o czym świadczy m.in. starzenie się, a jej koledzy i przyjaciele bez powodu odwracają się od niej. Dziewczyna pod presją cofa się w czasie, co jej jednak nic nie daje. Wraca do teraźniejszości, gdzie czeka ją podjęcie decyzji. Komu zaufać? Złemu Romanowi, który miał trudną przeszłość i być może się zmienił czy tajemniczej dwunastolatce, której przeszłości nie zna? Niestety Ever pod wpływem stresu wybiera Romana – ratuje Damena, ale – jak się później okazuje – odbiera sobie i Damenowi możliwość bycia razem – gdy połączą swoje DNA, Damen zginie.
„Dziennik cwaniaczka : trzeci do pary” autorstwa Kinney Jeff
Książka Kinney Jeff na pozór wydaje się bardzo obszerna i w domyśle – nudna. Ale jak mówię: „Nie oceniaj książki po grubości”. Książka jest napisana w formie dziennika udekorowanego licznymi, zabawnymi obrazkami. Przyjemnie i szybko się ją czyta.
W „Dzienniku cwaniaczka: trzeci do pary” głównym bohaterem jest chłopiec, którym jest Greg Heffley. Opisuje swoje życie, od kiedy uważa, że pamięta... Pisze o swoim pobycie w brzuchu mamy, o tym, co robił w żłobku i przedszkolu... Opisuje swoje życie bardzo szczegółowo, ale szczególnie pamięta epizod dotyczący szkolnych Walentynek. Przedstawia m.in., jak chciał pewnym podstępem przyciągnąć do siebie partnerkę na szkolny bal, historię z papierem „Miękkim jak Podusia” oraz niezwykłą historię o swoim dosyć dziwnym wujku Gary’m.
Osobiście polecam książkę i tym dużym, i tym całkiem małym.
“Romeo i Julia” to tragedia, w której Szekspir przeciwstawił na scenie dwa potężne uczucia: miłość i nienawiść. Dzieło ukazuje kolejne losy Romea Monteki i Julii Kapuleti, którym na drodze do szczęścia staje wrogość między ich rodami. Młodzi zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia, co w konsekwencji doprowadza do ich potajemnego ślubu. Na skutek zbiegu okoliczności Romeo zabija bliskiego krewnego swej żony, za co zostaje wygnany z Werony. Podczas wygnania Romea, rodzice Julii chcą ją wydać za mąż, za bogatego hrabię – Parysa. By uniknąć ponownego małżeństwa, Julia pozoruje własną śmierć. Romantyczna historia kończy się tragicznie: Romeo błędnie poinformowany o tym, że jego wybranka zmarła, dokonuje zamachu samobójczego wypijając truciznę. Julia ujrzawszy swego ukochanego martwego, bierze jego sztylet i przebija się. Historia zakochanych mogłaby się zupełnie inaczej potoczyć, gdyby nie nienawiść i chęć zemsty... Polecam tą książkę każdemu - i małemu, i dużemu, by wiedział, że nienawiść zawsze prowadzi do cierpienia.
Ever to siedemnastoletnia dziewczyna. Żyła jak zwyczajna nastolatka, aż do wypadku, w którym zginęła jej najbliższa rodzina. Jako jedyna nie zginęła i dlatego obwinia siebie za ten wypadek. Podczas gdy stała na pograniczu życia i śmierci, zyskała moce i stała się medium – m.in. czytała w myślach i widziała czyjeś aury. To czyniło ją „inną”. Dalej byłaby „bezsensownie” medium, gdyby los nie stawiłby jej „Nieśmiertelnego” Damena. On uświadomił jej, że miłość pokonuje i żal, i czas.
Książka zawiera wiele romantycznych oraz trudnych scenek związanych z Ever i Damenem. Z całą pewnością polecam tę powieść osobom lubiącym i trochę dreszczyku, i romantyzmu.
~ Ewa Śrutek
2. Anonimowy31 grudnia 2016 21:35
"Organizowałyśmy uroczyste podwieczorki, życie towarzyskie naszych lalek, bawiłyśmy się w szkołę [...]. Pewnego dnia przestałyśmy się bawić. Przez parę miesięcy obywałyśmy się bez naszych ulubionych zabaw, a potem, na początku wakacji, wyjęłam lalki i próbowałam zacząć od nowa. Okazało się to niemożliwe. Czar prysł. [...] Dorosłyśmy. [...]”
Ellie i Corrie myślały, że dorastając przestały być niewinne. Ale los bywa przewrotny.
„Nadal byłyśmy niewinne. Aż do wczoraj. Nie wierzyłyśmy w Świętego Mikołaja, ale miałyśmy inne złudzenia. [...] Wierzyłyśmy, że jesteśmy bezpieczne. [...]”
No właśnie. Myślały, że są bezpieczne. Ale tak nie było. W czasie, gdy wyjechały wraz z przyjaciółmi na wycieczkę, rozpoczęła się wojna. W kilka chwil musieli nauczyć się zasad wojskowych. Pod naciskiem sytuacji zaczęli myśleć szybciej i bardziej racjonalnie, łączyć fakty oraz planować strategie. Ale przede wszystkim musieli zachować zimną krew. Bez względu na wszystko... Bez względu na strach. Bez względu na cierpienie. Bez względu na straty. Wczoraj – zwykli nastolatkowie, dzisiaj – młodzi żołnierze.
Ewa Śrutek
3. Anonimowy31 grudnia 2016 23:44
Czytając jakąkolwiek bajkę, możemy zaobserwować, że dwoje zakochanych ludzi pod koniec historii „żyje długo i szczęśliwie”. Ale w „Błękitnej godzinie” niestety tak nie jest.
W momencie, gdy życie Ever już prawie się ułożyło, nagle coś idzie nie tak. Zjawia się Roman i „wywraca całe życie Ever do góry nogami”: ukochany dziewczyny – Damen – nagle znika, a gdy się pojawia – nie jest sobą i staje się śmiertelny, o czym świadczy m.in. starzenie się, a jej koledzy i przyjaciele bez powodu odwracają się od niej. Dziewczyna pod presją cofa się w czasie, co jej jednak nic nie daje. Wraca do teraźniejszości, gdzie czeka ją podjęcie decyzji. Komu zaufać? Złemu Romanowi, który miał trudną przeszłość i być może się zmienił czy tajemniczej dwunastolatce, której przeszłości nie zna? Niestety Ever pod wpływem stresu wybiera Romana – ratuje Damena, ale – jak się później okazuje – odbiera sobie i Damenowi możliwość bycia razem – gdy połączą swoje DNA, Damen zginie.
Ewa Śrutek
4. Anonimowy31 stycznia 2017 20:59
„Dziennik cwaniaczka : trzeci do pary” autorstwa Kinney Jeff
Książka Kinney Jeff na pozór wydaje się bardzo obszerna i w domyśle – nudna. Ale jak mówię: „Nie oceniaj książki po grubości”. Książka jest napisana w formie dziennika udekorowanego licznymi, zabawnymi obrazkami. Przyjemnie i szybko się ją czyta.
W „Dzienniku cwaniaczka: trzeci do pary” głównym bohaterem jest chłopiec, którym jest Greg Heffley. Opisuje swoje życie, od kiedy uważa, że pamięta... Pisze o swoim pobycie w brzuchu mamy, o tym, co robił w żłobku i przedszkolu... Opisuje swoje życie bardzo szczegółowo, ale szczególnie pamięta epizod dotyczący szkolnych Walentynek. Przedstawia m.in., jak chciał pewnym podstępem przyciągnąć do siebie partnerkę na szkolny bal, historię z papierem „Miękkim jak Podusia” oraz niezwykłą historię o swoim dosyć dziwnym wujku Gary’m.
Osobiście polecam książkę i tym dużym, i tym całkiem małym.
~ Ewa Śrutek
5. Anonimowy28 lutego 2017 23:57
“Romeo i Julia” to tragedia, w której Szekspir przeciwstawił na scenie dwa potężne uczucia: miłość i nienawiść.
Dzieło ukazuje kolejne losy Romea Monteki i Julii Kapuleti, którym na drodze do szczęścia staje wrogość między ich rodami.
Młodzi zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia, co w konsekwencji doprowadza do ich potajemnego ślubu. Na skutek zbiegu okoliczności Romeo zabija bliskiego krewnego swej żony, za co zostaje wygnany z Werony. Podczas wygnania Romea, rodzice Julii chcą ją wydać za mąż, za bogatego hrabię – Parysa. By uniknąć ponownego małżeństwa, Julia pozoruje własną śmierć.
Romantyczna historia kończy się tragicznie: Romeo błędnie poinformowany o tym, że jego wybranka zmarła, dokonuje zamachu samobójczego wypijając truciznę. Julia ujrzawszy swego ukochanego martwego, bierze jego sztylet i przebija się. Historia zakochanych mogłaby się zupełnie inaczej potoczyć, gdyby nie nienawiść i chęć zemsty...
Polecam tą książkę każdemu - i małemu, i dużemu, by wiedział, że nienawiść zawsze prowadzi do cierpienia.
Ewa Śrutek