"Pokolenie Ikea" to książka o obecnych trzydziestokilkulatkach, którzy pracują, żeby spłacić kredyt (najczęściej zaciągnięty na mieszkanie urządzone w Ikea), którzy większość każdego dnia spędzają w korporacji, a poza nią zdają sobie sprawę, że sprzedają swoje życie za chwile szczęścia, które nie są tego warte. Głównym bohaterem książki i jej narratorem jest Czarny - cyniczny radca prawny z niebanalnym poczuciem humoru, raz po raz rzucający zdania, które wszyscy myślą, ale boją się powiedzieć. Jest i jego żeński odpowiednik. Trzydziestopięciolatka, radca prawny, pracuje w tej samej korporacji i ma na imię Olga. Razem staną na przeciwko wyboru miedzy tym co powinni zrobić, a tym co chcą zrobić.
Książka opisuje w ciekawy sposób wybrane przypadki z życia Czarnego i jego relacje w jak najbardziej realistyczny sposób. Każdy może odnaleźć część siebie w tej historii, dlatego polecam ją każdemu, kto chce zbliżyć się do życia dorosłych, życia, jakie może go czekać.
Daria Okoń
Jest to druga część Pokolenia Ikea, charakteryzuje się podobnym humorem, kontrowersyjnością i świetną sprzedażą. Tym razem możemy poczytać więcej o marzeniach i tęsknocie korporacyjnych lemingów, o tym co bawi autora w obecnym społeczeństwie i jakie rady ma dla mężczyzn, którzy nie rozumieją kobiet. Momentami wydaje nam się, że sami myślimy tak jak główna postać. Z każdym rozdziałem staje nam się bliższa. Przez to nie wiemy czy gratulować talentu pisarskiego, czy współczuć samemu sobie tego, że jesteśmy podobni do nieszczęśliwego trzydziestoparolatka. Sama powieść wywołuje skrajne emocje - jedni jej nienawidzą za cynizm i wulgaryzmy, a drudzy uwielbiają za prawdę i narrację. Myślę, że jest to po prostu dobra książka o życiu i bolączkach młodych, ale dorosłych ludzi.
Daria Okoń
Powieść opowiada historię człowieka takiego jak my. Pan Łaskawy wiele lat temu osiągnął sukces pisząc bestseller, niestety nie napisał później już nic tak dobrego. Stwierdził, że w poszukiwaniu przerwy i inspiracji uda się na tytułowe "wakacje" do wioski. Okazuje się, że może strata z przeszłości nie pozwalała mu pisać. Poznajemy także głębiej jego tożsamość i naturę, a także uczucia samotnego człowieka, który musiał sam znosić swój smutek. Jak się później okazuje, to smutek połączy go z nowymi przyjaciółmi.
Jest to książka na typowy jesienny wieczór kiedy chcemy wprawić się w zadumę i czegoś nam brakuje. Możemy wtedy pomyśleć o Panu Łaskawym i mieć świadomość, że nie jesteśmy z niczym sami, niezależnie czy to sukces, czy porażka.
Daria Okoń
"Zbyt dumna, zbyt krucha" to powieść o Marii Callas napisana na podstawie jej korespondencji. Powieść opisuje życie niezwykłej śpiewaczki od wczesnych lat do śmierci. Trudne dzieciństwo z matką despotką, lepszą siostrą i brakiem akceptacji. Karierę okupioną cierpieniem i samotnością. Związek, który miał być spełnieniem marzenia, a stał się nieszczęściem. Maria Callas zawsze musiała coś udowadniać, że wygląd nie świadczy o jej umiejętnościach, że może być najlepsza w swojej dziedzinie, że może być po prostu szczęśliwa. Jak wiele kobiet, które odniosły sukces zmarła samotnie ze stratą której nie umiała zapomnieć.
Książka zachwyca treścią, zaskakuje i wzrusza, bo każdy z nas jest w pewnym stopniu zbyt kruchy, by pozostać niezranionym, lecz zbyt dumny by się do tego przyznać.
Daria Okoń
Powieść o tym jak można przedstawić 87 lat życia kobiety sukcesu moment przed śmiercią. Opisuje dogłębnie charakter, ambicje, pragnienia i psychikę ikony jaką jest Coco Chanel. Znana wszystkim, ale w życiu samotna. Od zawsze wiedziała, że nigdy nie wyjdzie za mąż. Nie przewidziała jednak, że będzie jej na kimś zależeć, że kogoś pokocha. Niestety. Mówią, że artysta tworzy najlepiej, gdy cierpi, gdy coś się w jego życiu dzieje, a nie wtedy gdy jest szczęśliwy. Miłość jej życia umiera, a ona sama musi żyć dalej i osiągnąć swoje cele. To sprawia, że nie potrafi okazywać uczuć jeszcze bardziej, jest cyniczna i oschła, mierzy każdego swoją miarą i oczekuje więcej niż może jej dać. Otoczona ludźmi przez całe życie pozostaje niezrozumiana i w duszy samotna, a przecież "trzeba kogoś kochać". Obraz idealnego życia kreatorki mody zostaje zburzony w jednej książce. Obnaża jej wady i słabości, które pozostawia do oceny czytelnika.
Daria Okoń
"Mężczyźni bez kobiet" to zbiór siedmiu opowiadań o mężczyznach, którzy stracili, bądź nie mieli kobiety w swoim życiu. W siedmiu perspektywach, siedmiu różnych osób przedstawiają życie w towarzystwie kobiet, bez nich, a także marzenia i tęsknotę za nimi. Jak się okazuje codzienność każdego z nich potrzebuje kobiety, z różnych powodów. Ten kochał kobietę, ale zmarła, tamten chciał pokochać, ale życie potoczyło się inaczej, jeszcze inny zmarł z miłości do niej.
Autor historie w sposób jak najbardziej rzeczywisty, wywołując w ten sposób większe emocje u czytelnika. Opowiada o tym tak jakby sam był na miejscu każdego z bohaterów. Książka porusza tym samym tematy takie jak miłość i samotność, szczęście i smutek, a także stratę. Czyli postawy życia każdego z nas.
Daria Okoń
Historia życia przyjaciół Rosie Dunne i Alexa Stewarta - od lat szkolnych do dorosłego życia i małżeństw. Każdy z nas ma przyjaciela, marzenia, ale nikt nie zna przyszłości. W tej książce autorka przedstawia nam na pozór idealną relację, która psuje się przez przypadek/niedopowiedzenia. Jeden moment zniszczył wiele, a naprawa trwa kilkanaście lat. Czy warto? Przecież nic nie może wiecznie trwać. Jednak oni nie poddają, mimo trudności chcą zobaczyć, co kryje się na końcu tęczy. Takie właśnie jest życie – nie do zaplanowania, ale ciekawe i warte wysiłku. Wszystkiemu uroku dodaje forma listów, emaili, zaproszeń, byśmy mogli odkryć własną historię.
Daria Okoń
„Coco” to powieść oparta na biografii słynnej projektantki mody Gabrielle Bonheur Chanel, znanej jako Coco Chanel. Dziś każda kobieta ma w swojej szafie coś jej projektu, jednak niejednokrotnie nasze wyobrażenie o niej różni się od rzeczywistości. Uważamy ją za symbol niezależności, pomysłowości i bogactwa. Czy w tej książce przeczytamy o tylko jej bajkowym życiu? Nie. Prawie każdy artysta ma jakiś smutek w życiu. Jej nieszczęściem były samotność czy sytuacja rodzinna. Nie obędzie się także bez wad. Skłonność do intryg, wykorzystywania innych, nieumiejętność okazywania uczuć. Autorka w dokładny sposób opisuje także myśli i rozterki tytułowej bohaterki. Książka jest w ten sposób ciekawa i niezwykła. Polecam każdemu, nie tylko miłośnikom mody.
Daria Okoń
Książka opisuje życie fenomenalnej aktorki i ikony stylu Audrey Hepburn oraz złotego chłopca Hollywoodu Williama Holdena. Obydwoje osiągnęli sukces, dostali Oscary, a także związani byli z kimś innym. Plan jednego filmu pt.”Sabrina” zmienia ich życie bardziej niż sobie wyobrażali. Autor opisuje ich losy od samego początku kariery, po ich spotkanie, skończywszy na ich śmierci. Nie jest to jednak tylko ich biografia. Edward Z. Epstein nie omieszkał wspomnieć również o ówczesnym Hollywood – ciekawostki, skandale, a także o środowisku aktorskim – ideały wykreowane przez studia. W ten sposób czytelnik poznaje nowe oblicze zarówno filmowych gwiazd, jak i klimat tamtych czasów. Myślę, że jest to ciekawa książka warta uwagi
Daria Okoń
Grace Kelly – synonim piękna i kobiety idealnej. Początkowo uczennica szkoły zakonnej, modelka, następnie gwiazda filmowa, aż w końcu księżna i matka. W pogoni za marzeniem, wykazała siłę i niezależność. Stała się gwiazdą uhonorowaną Oscarem i ikoną lat 50, godną wyjątkowej biografii. Donald Spoto jako jej wieloletni przyjaciel miał w zanadrzu zarówno wywiady z księżną, jej przyjaciółmi, a także wcześniej niepublikowane dokumenty. Zgodnie z wolą księżnej biografia została napisana 25 lat po jej śmierci. Z tych powodów książka ta ukazuje prawdziwie i wnikliwie życie zawodowe i prywatne Grace Kelly: fascynację aktorstwem, dążenie do celu, podziw innych, mężczyzn, którzy ją otaczali i wszystko co nie było bajką. Uważam, że warto zapoznać się z biografią jednej z bardziej ciekawych postaci kobiecych tamtych lat.
Daria Okoń
Stephanie Bonvicini „Louis Vuitton Francuska saga”
„Louis Vuitton Francuska saga” to nic innego jak opowieść o marce. Nie byle jakiej, bo kojarzącej się z luksusem, jakością i innowacyjnością. Przede wszystkim jednak z wysoką ceną. Czy jest ona uzasadniona? Trudno powiedzieć. Czternastolatek z kilkoma frankami, ale wieloma marzeniami wyruszył Paryża. Po wielu lata ciężkiej pracy otworzył własny sklep. Podjął się wyzwań i zmienił z pakowacza na dworze cesarzowej Eugenii w wizjonera toreb, kufrów itp. Stworzył imperium, markę znaną na całym świecie. Czy jej historia jest wolna od porażek? Oczywiście, że nie. Warto przeczytać jednak o sukcesach i niepowodzeniach tej ekskluzywnej firmy, by przekonać się, że marzenia mogą być realne.
Daria Okoń
Ernest Hemingway – „Stary człowiek i morze”; Nagroda Pulitzera 1953
Co może dać człowiekowi morze? Samotność jako szansę? A może porażkę? O tym przekonuje się rybak Santiago. Czytelnik zaś obserwuje na co stać starego mężczyznę. Książka zwraca uwagę na starszych ludzi, na samotność i walkę jaką każdy z nas podejmuje w swoim życiu. Wszyscy czegoś chcemy i za czymś gonimy. Są to rzeczy bardziej lub mniej dalekie, ale nic nie spada nam z nieba. Książka mówi nam, że zawsze warto marzyć. Nie ważne co by się działo, trzeba pójść za marzeniem, bo „Człowiek nie jest stworzony do klęski. Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać.” i każdy dzień jest dla nas nową szansą.
Daria Okoń
W przypadku tej książki (oprócz autorki) skłonił mnie tytuł. Historia również jest ciekawa. Miał, to być jej debiut, ale nigdy go nie wydano. Aż do 2014 roku, dzięki pierwszemu mężowi Wisławy Szymborskiej. Zbiór polecam szczególnie dla osób chcących dopiero zapoznać się z twórczością noblistki. Uważam, że dobrze jest zacząć od początku, bo może akurat przekonamy się do dalszej lektury. Wiersze z tego tomu są wyjątkowe ze względu na ich temat. Opowiadają o tym jak II wojna światowa wpłynęła na Polaków i co i zrobiła. Smutek, żal, gorycz, ale i nadzieja nie wypowiedziana wprost.
Daria Okoń
„Perełka” to skromna książka o pogubionej bohaterce zwanej niegdyś „Perełką”. W dorosłym życiu pełna lęków i zależna od wspomnień. Pewnego dnia widzi kobietę tak bardzo podobną do jej matki, że myśli, iż to ona. Książka opowiada o poszukiwaniu własnej tożsamości, sensu, radzeniu sobie z przeszłością i brakiem rodziców. Zwraca uwagę na problem samotności, który każdego z nas w pewnym stopniu dotyka. Jest przy tym bardzo poetycka, lekko pesymistyczna i pełna niedopowiedzeń, dzięki temu pozostawia duże pole wyobraźni czytelnikowi. Bo nic nie jest z góry jednoznaczne.
Daria Okoń
Haruki Murakami „Mężczyźni bez kobiet”; 2006 Nagroda Franza Kafki
Siedem opowiadań o relacjach damsko-męskich z perspektywy mężczyzny. Historie siedmiu różnych mężczyzn, na pozór niepodobnych w niczym . Jak się później okazuje łączy ich przeszła miłość, a obecna samotność. Jak mężczyźni to znoszą? I co tak naprawdę znaczy dla nich miłość? Czyli opowieść o tym, co dotyczy prawie wszystkich i z czym większość nie potrafi sobie poradzić. Jedni się alienują, drudzy popełniają samobójstwo, a jeszcze inni wyzbywają się emocji. Książka zachęca do refleksji i zwraca uwagę na otaczających nas mężczyzn.
Daria Okoń
Stieg Larsson – „Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet”; 2006, 2008 Nagroda Szklanego Klucza Powieść jest pierwszą częścią trylogii Millennium, opublikowanej po śmierci autora. Jest to powieść kryminalna. Zadaniem dziennikarza jest spisanie dziejów rodziny Vangerów. Prwadziwym zadaniem jednak jest rozwiązanie zagadki zniknięcia Harriet. Zwykła rodzina kryjąca niezwykłe sekrety. Okazuje się, że Miakael Blomkvist i ekscentryczna Lisbeth Salander nie mogą im ufać, a prawdę muszą odkryć na własną rękę. Książka pełna jest zwrotów akcji, napięcia i krwi. Depresyjna, chłodna, typowa dla skandynawskich kryminałów. Nie pozostawia wątpliwości, że warto sięgnąć po dalsze części. Daria Okoń
"Pokolenie Ikea" to książka o obecnych trzydziestokilkulatkach, którzy pracują, żeby spłacić kredyt (najczęściej zaciągnięty na mieszkanie urządzone w Ikea), którzy większość każdego dnia spędzają w korporacji, a poza nią zdają sobie sprawę, że sprzedają swoje życie za chwile szczęścia, które nie są tego warte. Głównym bohaterem książki i jej narratorem jest Czarny - cyniczny radca prawny z niebanalnym poczuciem humoru, raz po raz rzucający zdania, które wszyscy myślą, ale boją się powiedzieć. Jest i jego żeński odpowiednik. Trzydziestopięciolatka, radca prawny, pracuje w tej samej korporacji i ma na imię Olga. Razem staną na przeciwko wyboru miedzy tym co powinni zrobić, a tym co chcą zrobić.
Książka opisuje w ciekawy sposób wybrane przypadki z życia Czarnego i jego relacje w jak najbardziej realistyczny sposób. Każdy może odnaleźć część siebie w tej historii, dlatego polecam ją każdemu, kto chce zbliżyć się do życia dorosłych, życia, jakie może go czekać.
Daria Okoń
2. Anonimowy14 listopada 2016 18:52
Jest to druga część Pokolenia Ikea, charakteryzuje się podobnym humorem, kontrowersyjnością i świetną sprzedażą. Tym razem możemy poczytać więcej o marzeniach i tęsknocie korporacyjnych lemingów, o tym co bawi autora w obecnym społeczeństwie i jakie rady ma dla mężczyzn, którzy nie rozumieją kobiet. Momentami wydaje nam się, że sami myślimy tak jak główna postać. Z każdym rozdziałem staje nam się bliższa. Przez to nie wiemy czy gratulować talentu pisarskiego, czy współczuć samemu sobie tego, że jesteśmy podobni do nieszczęśliwego trzydziestoparolatka. Sama powieść wywołuje skrajne emocje - jedni jej nienawidzą za cynizm i wulgaryzmy, a drudzy uwielbiają za prawdę i narrację. Myślę, że jest to po prostu dobra książka o życiu i bolączkach młodych, ale dorosłych ludzi.
Daria Okoń
Powieść opowiada historię człowieka takiego jak my. Pan Łaskawy wiele lat temu osiągnął sukces pisząc bestseller, niestety nie napisał później już nic tak dobrego. Stwierdził, że w poszukiwaniu przerwy i inspiracji uda się na tytułowe "wakacje" do wioski. Okazuje się, że może strata z przeszłości nie pozwalała mu pisać. Poznajemy także głębiej jego tożsamość i naturę, a także uczucia samotnego człowieka, który musiał sam znosić swój smutek. Jak się później okazuje, to smutek połączy go z nowymi przyjaciółmi.
Jest to książka na typowy jesienny wieczór kiedy chcemy wprawić się w zadumę i czegoś nam brakuje. Możemy wtedy pomyśleć o Panu Łaskawym i mieć świadomość, że nie jesteśmy z niczym sami, niezależnie czy to sukces, czy porażka.
Daria Okoń
"Zbyt dumna, zbyt krucha" to powieść o Marii Callas napisana na podstawie jej korespondencji. Powieść opisuje życie niezwykłej śpiewaczki od wczesnych lat do śmierci. Trudne dzieciństwo z matką despotką, lepszą siostrą i brakiem akceptacji. Karierę okupioną cierpieniem i samotnością. Związek, który miał być spełnieniem marzenia, a stał się nieszczęściem. Maria Callas zawsze musiała coś udowadniać, że wygląd nie świadczy o jej umiejętnościach, że może być najlepsza w swojej dziedzinie, że może być po prostu szczęśliwa. Jak wiele kobiet, które odniosły sukces zmarła samotnie ze stratą której nie umiała zapomnieć.
Książka zachwyca treścią, zaskakuje i wzrusza, bo każdy z nas jest w pewnym stopniu zbyt kruchy, by pozostać niezranionym, lecz zbyt dumny by się do tego przyznać.
Daria Okoń
Powieść o tym jak można przedstawić 87 lat życia kobiety sukcesu moment przed śmiercią. Opisuje dogłębnie charakter, ambicje, pragnienia i psychikę ikony jaką jest Coco Chanel. Znana wszystkim, ale w życiu samotna. Od zawsze wiedziała, że nigdy nie wyjdzie za mąż. Nie przewidziała jednak, że będzie jej na kimś zależeć, że kogoś pokocha. Niestety. Mówią, że artysta tworzy najlepiej, gdy cierpi, gdy coś się w jego życiu dzieje, a nie wtedy gdy jest szczęśliwy. Miłość jej życia umiera, a ona sama musi żyć dalej i osiągnąć swoje cele. To sprawia, że nie potrafi okazywać uczuć jeszcze bardziej, jest cyniczna i oschła, mierzy każdego swoją miarą i oczekuje więcej niż może jej dać. Otoczona ludźmi przez całe życie pozostaje niezrozumiana i w duszy samotna, a przecież "trzeba kogoś kochać". Obraz idealnego życia kreatorki mody zostaje zburzony w jednej książce. Obnaża jej wady i słabości, które pozostawia do oceny czytelnika.
Daria Okoń
"Mężczyźni bez kobiet" to zbiór siedmiu opowiadań o mężczyznach, którzy stracili, bądź nie mieli kobiety w swoim życiu. W siedmiu perspektywach, siedmiu różnych osób przedstawiają życie w towarzystwie kobiet, bez nich, a także marzenia i tęsknotę za nimi. Jak się okazuje codzienność każdego z nich potrzebuje kobiety, z różnych powodów. Ten kochał kobietę, ale zmarła, tamten chciał pokochać, ale życie potoczyło się inaczej, jeszcze inny zmarł z miłości do niej.
Autor historie w sposób jak najbardziej rzeczywisty, wywołując w ten sposób większe emocje u czytelnika. Opowiada o tym tak jakby sam był na miejscu każdego z bohaterów. Książka porusza tym samym tematy takie jak miłość i samotność, szczęście i smutek, a także stratę. Czyli postawy życia każdego z nas.
Daria Okoń
7. Anonimowy18 lutego 2017 22:55
Daria Okoń
8. Anonimowy28 lutego 2017 17:50
Daria Okoń
9. Anonimowy28 lutego 2017 18:49
Daria Okoń
10. Anonimowy28 lutego 2017 19:32
Daria Okoń
11. Anonimowy28 lutego 2017 19:46
Daria Okoń
12. Anonimowy30 marca 2017 20:40
Daria Okoń
Daria Okoń
Daria Okoń
15. Anonimowy30 marca 2017 22:43
Daria Okoń
16. Anonimowy31 marca 2017 13:06
Powieść jest pierwszą częścią trylogii Millennium, opublikowanej po śmierci autora. Jest to powieść kryminalna. Zadaniem dziennikarza jest spisanie dziejów rodziny Vangerów. Prwadziwym zadaniem jednak jest rozwiązanie zagadki zniknięcia Harriet. Zwykła rodzina kryjąca niezwykłe sekrety. Okazuje się, że Miakael Blomkvist i ekscentryczna Lisbeth Salander nie mogą im ufać, a prawdę muszą odkryć na własną rękę. Książka pełna jest zwrotów akcji, napięcia i krwi. Depresyjna, chłodna, typowa dla skandynawskich kryminałów. Nie pozostawia wątpliwości, że warto sięgnąć po dalsze części.
Daria Okoń