"Romeo i Julia" William Szekspir
Czy istnieje motyw sławniejszy niż ten stworzony przez Szekspira? Możemy go ujrzeć w kultowym musicalu "West Side Story", wyczytać w wierszu Agnieszki Osieckiej pt. "Kochankowie z ulicy Kamiennej" i usłyszeć w wielu operach, między innymi u Czajkowskiego. Szekspir ma to do siebie, że znajdziemy u niego wszystko: humorystyczne, barwne postaci takie jak Merkucjo, sporą dawkę akcji, intrygi, dość przystępny język i rzecz oczywista: wątek miłosno-tragiczny! Możnaby stwierdzić, że wariacja gatunków zrobi z książki ciężką do czytania i co ważniejsze do zrozumienia. Nic bardziej mylnego! Dramat czyta się jednym tchem, tak też ogląda się film, którego reżyserem jest Baz Luhrmann. Dokonał on czegoś niesamowitego, bo kto inny odważyłby się umieścić postaci szekspirowskie w strzelaninie, na stacji benzynowej? Chyba nikt.
Jest to oczywiście moja opinia i gorąco zachęcam do przeczytania i stworzenia swojej.
Wiliam Szekspir jest najbardziej znanym dramaturgiem i poetą na całym świecie. Jego sztuki często są wystawiane na scenie, lecz również ekranizowane. I na pewno każdy słyszał o tragedii tegoż autora, szczycącej się największą sławą, a mianowicie "Romeo i Julia".
W dramacie poruszana jest głównie sprawa miłości między dwojgiem młodych osób. Jednak zdziwiło mnie przede wszystkim to, jak bardzo życiowa była to opowieść. Może w dzisiejszych czasach nie odbiera się sobie życia z takiego powodu, ale ile znamy historii, gdzie przeciw małżeństwu byli obydwoje rodzice? Jest to bardzo częsta sytuacja jak widać nie tylko w czasach współczesnych Szekspirowi.
W utworze moc miłości jest bardzo wyeksponowana, dzięki czemu nadaje mu charakter uczuciowy, a tym samym niesamowity. Bohaterzy jednak byli zbyt pochopni w swoich decyzjach, dlatego nie możemy powiedzieć, że byli dojrzali. Jedynym ich usprawiedliwieniem była miłość (nieszczęśliwa) i młodość.
Ze względu na samą treść i zawiłą akcję, lekturę bardzo polecam. //Książniczka
Lektura „Romeo i Julia” W. Szekspira opowiada o niezwykłym uczuciu- miłości. Dwoje ludzi, ze skłóconych ze sobą rodów, zakochuje się w sobie. Nie powinni, nie mogą- a mimo to nie przejmują się innymi, bo nic nie jest w stanie zmienić i naruszyć ich miłości. Biorą potajemny ślub. Niestety, utwór kończy się śmiercią obojga bohaterów. Umierają z… miłości do siebie. Niezwykłe jest to, jak można być z kimś tak mocno związanym.
Dramat Szekspira skłania do zastanowienia się nad tym, czy my sami bylibyśmy w stanie poświęcić nawet własne życie w imię miłości do drugiej osoby…Odpowiedź wcale nie jest taka prosta…
Paulina Orzeł
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz