Anabele:
Uczucia? Proszę bardzo. Niepokój. Niepewność. Strach. Cierpienie. Bezsilność. Tęsknota. Wściekłość. Wyrzuty sumienia. Ale także miłość. Nadzieja. Wiara w lepsze jutro. Nostalgia. Radość z każdej przeżytej minuty. Zbiór opowiadań „Wiosna 1941” Idy Fink to wszystkie te i wiele więcej uczuć ubranych w słowa. Autorka bezpośrednio nie nazywa żadnego z nich, ale one znajdują się w każdym zdaniu. Ta książka chwyta za serce. Nie sposób nie uronić przy niej łzy. To wielka sztuka, nie pisać o uczuciach dosłownie, ale jednocześnie tak dobitnie przekazać je czytelnikowi. Mogłoby się wydawać, że Ida Fink pisze w sposób chłodny, nic bardziej mylnego. Skupia się na ofiarach Holokaustu i próbuje przekazać to, jak one się wtedy czuły. A czuły się, jakby umarły za życia. I chyba to tak bardzo porusza…
2. Anonimowy30 stycznia 2017 20:32
Uczucia? Proszę bardzo. Niepokój. Niepewność. Strach. Cierpienie. Bezsilność. Tęsknota. Wściekłość. Wyrzuty sumienia. Ale także miłość. Nadzieja. Wiara w lepsze jutro. Nostalgia. Radość z każdej przeżytej minuty. Zbiór opowiadań „Wiosna 1941” Idy Fink to wszystkie te i wiele więcej uczuć ubranych w słowa. Autorka bezpośrednio nie nazywa żadnego z nich, ale one znajdują się w każdym zdaniu. Ta książka chwyta za serce. Nie sposób nie uronić przy niej łzy. To wielka sztuka, nie pisać o uczuciach dosłownie, ale jednocześnie tak dobitnie przekazać je czytelnikowi. Mogłoby się wydawać, że Ida Fink pisze w sposób chłodny, nic bardziej mylnego. Skupia się na ofiarach Holokaustu i próbuje przekazać to, jak one się wtedy czuły. A czuły się, jakby umarły za życia. I chyba to tak bardzo porusza…
2. Anonimowy30 stycznia 2017 20:32
W tym miesiącu zdecydowałam się przeczytać książkę Ewy Nowak „Krzywe 10”. Muszę przyznać, że powieść ta jakoś specjalnie mnie „nie powaliła na kolana”. Akcja rozwijała się wolno, a w niektórych momentach nawet nie miałam ochoty czytać dalej. Fabuła również nie zachwyciła. Uważam, że jest przeciętna i mało oryginalna., lecz trzeba przyznać, iż owszem- niektóre wątki były naprawdę ciekawe. Niestety było ich mało, więc książka „Krzywe 10” mi się nie spodobała. Jednakże jeżeli ktoś poszukuje lekkiej wakacyjnej powieści i nie jest zbyt wymagającym czytelnikiem ta pozycja będzie dla niego idealna.
Anabele
3. Anonimowy27 lutego 2017 18:33
Anabele
3. Anonimowy27 lutego 2017 18:33
Anabele
Książka, którą przeczytałam w tym miesiącu zawiera w tytule aż dwa imiona, jakże oryginalne. „Eleonora i Park” Rainbow Rowell bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Spodziewałam się lekkiej, romantycznej historyjki, a poznałam niesamowitą historię o prawdziwej, szczerej miłości. Związek bohaterów z góry skazany był na niepowodzenie, należeli przecież do dwóch zupełnie różnych światów, jednak oni znaleźli w sobie na tyle odwagi, by spróbować. Z uporem i zawziętością dążyli do pełni szczęścia, nie zważając na nikogo poza sobą, a gdy już to osiągnęli… musieli się rozstać, pomimo tego, że tak bardzo się kochali… Tajemnicze zakończenie zasiało we mnie ziarenko niepewności: Dwa słowa? Jakie? Czy to możliwe, żeby znów byli razem? Ta słodko- gorzka opowieść potrafi wiele nauczyć, jeśli tylko ktoś chce ten morał dostrzec. Bardzo się cieszę, że zrozumiałam prawdziwy sens tej powieści. A czy ty także potrafisz go dostrzec?
4. Anonimowy31 marca 2017 22:57
Książka, którą przeczytałam w tym miesiącu zawiera w tytule aż dwa imiona, jakże oryginalne. „Eleonora i Park” Rainbow Rowell bardzo pozytywnie mnie zaskoczyła. Spodziewałam się lekkiej, romantycznej historyjki, a poznałam niesamowitą historię o prawdziwej, szczerej miłości. Związek bohaterów z góry skazany był na niepowodzenie, należeli przecież do dwóch zupełnie różnych światów, jednak oni znaleźli w sobie na tyle odwagi, by spróbować. Z uporem i zawziętością dążyli do pełni szczęścia, nie zważając na nikogo poza sobą, a gdy już to osiągnęli… musieli się rozstać, pomimo tego, że tak bardzo się kochali… Tajemnicze zakończenie zasiało we mnie ziarenko niepewności: Dwa słowa? Jakie? Czy to możliwe, żeby znów byli razem? Ta słodko- gorzka opowieść potrafi wiele nauczyć, jeśli tylko ktoś chce ten morał dostrzec. Bardzo się cieszę, że zrozumiałam prawdziwy sens tej powieści. A czy ty także potrafisz go dostrzec?
4. Anonimowy31 marca 2017 22:57
Anabele:
Gayle Forman „ Zawsze stanę przy tobie”
Gayle Forman otrzymała nagrodę „Książka roku 2015 w kategorii Literatura młodzieżowa” za powieść „Wróć jeśli pamiętasz”.
W tym miesiącu sięgnęłam po „Zawsze stanę przy tobie” Gayle Forman. Muszę przyznać, że ta książka bardzo mnie zaskoczyła. Umiejscowienie akcji w ośrodku ”terapeutycznym” Red Rock nadaje opowieści niecodzienny charakter, bardzo oryginalny. Wprawdzie fabuła nie zachwyciła mnie jakoś szczególnie, ale czytałam tę książkę z przyjemnością. Bardzo zaciekawił mnie motyw uczucia Brit i Jeda. Uważam, że książka „Zawsze stanę przy tobie” jest lekka i idealna żeby się odprężyć. W dodatku można z tej powieści wysunąć wiele ciekawych wniosków i morałów. Główna bohaterka jest silną i odważną młodą dziewczyną, która pragnie podążać za swoimi marzeniami i nie cofnie się przed niczym, by odzyskać wolność, bardzo zaimponowała mi tym. Podsumowując uważam, że to kolejna pozycja Gayle Forman, którą warto przeczytać.
Gayle Forman „ Zawsze stanę przy tobie”
Gayle Forman otrzymała nagrodę „Książka roku 2015 w kategorii Literatura młodzieżowa” za powieść „Wróć jeśli pamiętasz”.
W tym miesiącu sięgnęłam po „Zawsze stanę przy tobie” Gayle Forman. Muszę przyznać, że ta książka bardzo mnie zaskoczyła. Umiejscowienie akcji w ośrodku ”terapeutycznym” Red Rock nadaje opowieści niecodzienny charakter, bardzo oryginalny. Wprawdzie fabuła nie zachwyciła mnie jakoś szczególnie, ale czytałam tę książkę z przyjemnością. Bardzo zaciekawił mnie motyw uczucia Brit i Jeda. Uważam, że książka „Zawsze stanę przy tobie” jest lekka i idealna żeby się odprężyć. W dodatku można z tej powieści wysunąć wiele ciekawych wniosków i morałów. Główna bohaterka jest silną i odważną młodą dziewczyną, która pragnie podążać za swoimi marzeniami i nie cofnie się przed niczym, by odzyskać wolność, bardzo zaimponowała mi tym. Podsumowując uważam, że to kolejna pozycja Gayle Forman, którą warto przeczytać.
