Eleonora i Park to z pozoru kolejna opowieść o płytkiej miłości nastolatków, którzy tak naprawdę nie mają o niej pojęcia. Lecz tak naprawdę, jest to książka o dwójce dojrzałych, pomimo wieku, kochających się ludzi. Eleonora gdy tylko zobaczyła Parka, nie umiała przestać myśleć o nim i o tym, czy znowu zobaczy go w autobusie do szkoły. Park za to, zauważył, że czyta przez ramię jego komiksy i postanowił się z nią nimi podzielić. Według mnie, ta powieść pokazuje, że nawet młode osoby mogą osiągnąć apogeum prawdziwej miłości. Napisana prostym i zrozumiałym językiem, wciąga fabułą, oraz utożsamia z bohaterami.
Kusiciel, to typowy hiperseksualista, którego życiem są imprezy, używki i płeć piękna. Miał w życiu wiele kobiet, jednak tylko ona zawróciła mu w głowie. Poznali się oczywiście na dość zakrapianej imprezie, co skończyło się... łóżkiem. Ona nie chciała dalszej znajomości, on wręcz przeciwnie, przychodził pod jej dom i obserwował, starając się zapamiętać każdy szczegół z jej życia osobistego. Zaczęła się spotykać z innymi mężczyznami, jednak w każdym jej czegoś brakowało. Brakowało jej Kusiciela.
Książka przejmująca oraz wciągająca, z mnóstwem opisów przeżyć wewnętrznych i myśli bohaterów. Czytana jednym tchem i skończywszy o czwartej nad ranem.
Szpital Druga Szansa nie pomaga, nie leczy. Po prostu zabiera ludziom ich dotychczasowe życie. Tak było w przypadku Julii, która obudziwszy się w sali szpitalnej z kratami w oknach, kompletnie nie wiedziała gdzie jest. Mało tego, patrząc w lustro pierwszy raz widziała siebie na oczy. Po spotkaniach z terapeutką, Julia dowiaduje się że jej cała rodzina zginęła w pożarze, jednakże pierwszy raz słyszy nazwę swojego byłego miejsca zamieszkania. Razem z Adamem, jej rówieśnikiem, którego poznała w ośrodku, próbują dowiedzieć się, co jest nie tak. Czy pracownicy Drugiej Szansy ukrywają coś przed swoimi pacjentami?
W trakcie czytania tej książki, musiałam co jakiś czas się od niej oderwać, aby do mnie doszło, co się właśnie wydarzyło. Z każdym rozdziałem, lekki dreszczyk na plecach i ciarki towarzyszyły mi w coraz większym stopniu, a zakończenie tej powieści zupełnie mnie zaskoczyło i rozkleiło jednocześnie. Polecam ten utwór, jak i całą twórczość Katarzyny Bereniki Miszczuk.
Eleonora i Park to z pozoru kolejna opowieść o płytkiej miłości nastolatków, którzy tak naprawdę nie mają o niej pojęcia. Lecz tak naprawdę, jest to książka o dwójce dojrzałych, pomimo wieku, kochających się ludzi. Eleonora gdy tylko zobaczyła Parka, nie umiała przestać myśleć o nim i o tym, czy znowu zobaczy go w autobusie do szkoły. Park za to, zauważył, że czyta przez ramię jego komiksy i postanowił się z nią nimi podzielić. Według mnie, ta powieść pokazuje, że nawet młode osoby mogą osiągnąć apogeum prawdziwej miłości. Napisana prostym i zrozumiałym językiem, wciąga fabułą, oraz utożsamia z bohaterami.
Natalia Zielińska
2. Natalia Zielińska29 listopada 2016 17:32
Kusiciel, to typowy hiperseksualista, którego życiem są imprezy, używki i płeć piękna. Miał w życiu wiele kobiet, jednak tylko ona zawróciła mu w głowie. Poznali się oczywiście na dość zakrapianej imprezie, co skończyło się... łóżkiem. Ona nie chciała dalszej znajomości, on wręcz przeciwnie, przychodził pod jej dom i obserwował, starając się zapamiętać każdy szczegół z jej życia osobistego. Zaczęła się spotykać z innymi mężczyznami, jednak w każdym jej czegoś brakowało. Brakowało jej Kusiciela.
Książka przejmująca oraz wciągająca, z mnóstwem opisów przeżyć wewnętrznych i myśli bohaterów. Czytana jednym tchem i skończywszy o czwartej nad ranem.
Natalia Zielińska
3. Natalia Zielińska30 grudnia 2016 02:45
Szpital Druga Szansa nie pomaga, nie leczy. Po prostu zabiera ludziom ich dotychczasowe życie.
Tak było w przypadku Julii, która obudziwszy się w sali szpitalnej z kratami w oknach, kompletnie nie wiedziała gdzie jest. Mało tego, patrząc w lustro pierwszy raz widziała siebie na oczy. Po spotkaniach z terapeutką, Julia dowiaduje się że jej cała rodzina zginęła w pożarze, jednakże pierwszy raz słyszy nazwę swojego byłego miejsca zamieszkania. Razem z Adamem, jej rówieśnikiem, którego poznała w ośrodku, próbują dowiedzieć się, co jest nie tak. Czy pracownicy Drugiej Szansy ukrywają coś przed swoimi pacjentami?
W trakcie czytania tej książki, musiałam co jakiś czas się od niej oderwać, aby do mnie doszło, co się właśnie wydarzyło. Z każdym rozdziałem, lekki dreszczyk na plecach i ciarki towarzyszyły mi w coraz większym stopniu, a zakończenie tej powieści zupełnie mnie zaskoczyło i rozkleiło jednocześnie. Polecam ten utwór, jak i całą twórczość Katarzyny Bereniki Miszczuk.