„ Pegaz. Ogień życia.” – KATE O’HEARN
Mieszanka Nowego Jorku, Emily niedawno straciła matkę, kłębią się w niej smutek, żal i tęsknota za ukochaną osobą. Na szczęście mama Emily zostawiła po sobie… ogród. Dziewczynka codziennie po szkole pielęgnuje ukochane przez matkę rośliny. Podczas burzy Emily siedząc samotnie w domu i czekając na tatę, który jest policjantem, słyszy dźwięk dobiegający z dachu. Okazuje się, że na jednym z nowojorskich wieżowców wylądował… Pegaz! Em jest w stanie ofiarować życie za ukochanego ojca, przyjaciół i skrzydlatego wierzchowca. Książka jest pełna emocji i uczuć, przedstawia wielkie poświęcenie dziewczyny, która może mieć na sumieniu nie tylko ukochane osoby, ale także całe miasto, a nawet świat zarówno ten nasz jak i olimpijskich bogów. Czytając tę powieść czasami nie wiedziałam jak ukryć wzruszenie, przyłapywałam się nawet na tym, że siedzę nad nią z otwartymi ustami. Dziewczyna, która dokonała najwyższego aktu heroizmu: „ By uratować olimpijski ogień, zanim zgaśnie na wieki. By uratować Olimp, nim przepadnie na zawsze…”
Paulina Pawlik
