Jest to druga część Pokolenia Ikea, charakteryzuje się podobnym humorem, kontrowersyjnością i świetną sprzedażą. Tym razem możemy poczytać więcej o marzeniach i tęsknocie korporacyjnych lemingów, o tym co bawi autora w obecnym społeczeństwie i jakie rady ma dla mężczyzn, którzy nie rozumieją kobiet. Momentami wydaje nam się, że sami myślimy tak jak główna postać. Z każdym rozdziałem staje nam się bliższa. Przez to nie wiemy czy gratulować talentu pisarskiego, czy współczuć samemu sobie tego, że jesteśmy podobni do nieszczęśliwego trzydziestoparolatka. Sama powieść wywołuje skrajne emocje - jedni jej nienawidzą za cynizm i wulgaryzmy, a drudzy uwielbiają za prawdę i narrację. Myślę, że jest to po prostu dobra książka o życiu i bolączkach młodych, ale dorosłych ludzi.
Daria Okoń
Jest to druga część Pokolenia Ikea, charakteryzuje się podobnym humorem, kontrowersyjnością i świetną sprzedażą. Tym razem możemy poczytać więcej o marzeniach i tęsknocie korporacyjnych lemingów, o tym co bawi autora w obecnym społeczeństwie i jakie rady ma dla mężczyzn, którzy nie rozumieją kobiet. Momentami wydaje nam się, że sami myślimy tak jak główna postać. Z każdym rozdziałem staje nam się bliższa. Przez to nie wiemy czy gratulować talentu pisarskiego, czy współczuć samemu sobie tego, że jesteśmy podobni do nieszczęśliwego trzydziestoparolatka. Sama powieść wywołuje skrajne emocje - jedni jej nienawidzą za cynizm i wulgaryzmy, a drudzy uwielbiają za prawdę i narrację. Myślę, że jest to po prostu dobra książka o życiu i bolączkach młodych, ale dorosłych ludzi.
Daria Okoń