John Hersey otrzymał nagrodę Pulitzera w roku 1945 za nowelę ”A Bell for Adano” (informacja z anglojęzycznej Wikipedii). Książka stanowi bezpośrednie, brutalne ukazanie Hiroszimy po roku od zrzucenia na nią bomby. Przedstawienie sytuacji jest niesamowicie realne, żywe, przepełnione przeraźliwym bólem i cierpieniem, które i nam udziela się podczas czytania. Nie można pozostać obojętnym. Lektura przeszywa nas swoją prawdą i realizmem. Czasem jest aż trudno uwierzyć, że to fakty, a nie wymysł ludzkiej fantazji. Tą makabryczną historię otrzymujemy z zapisu słów 6 osób, które do swojego ostatniego dnia życia nie zapomną tych wydarzeń. Gwarantuję, że my także po przeczytaniu tej pozycji nigdy nie zapomnimy. Książka zapada głęboko w pamięć i niejednokrotnie daje o sobie znać - nawet po długim czasie skłania do refleksji, że to przecież my sami, ludzie jesteśmy temu winni. Polecam ją każdemu, niezależnie od wieku czy zainteresowań.
John Hersey otrzymał nagrodę Pulitzera w roku 1945 za nowelę ”A Bell for Adano” (informacja z anglojęzycznej Wikipedii).
Książka stanowi bezpośrednie, brutalne ukazanie Hiroszimy po roku od zrzucenia na nią bomby. Przedstawienie sytuacji jest niesamowicie realne, żywe, przepełnione przeraźliwym bólem i cierpieniem, które i nam udziela się podczas czytania. Nie można pozostać obojętnym. Lektura przeszywa nas swoją prawdą i realizmem. Czasem jest aż trudno uwierzyć, że to fakty, a nie wymysł ludzkiej fantazji. Tą makabryczną historię otrzymujemy z zapisu słów 6 osób, które do swojego ostatniego dnia życia nie zapomną tych wydarzeń. Gwarantuję, że my także po przeczytaniu tej pozycji nigdy nie zapomnimy. Książka zapada głęboko w pamięć i niejednokrotnie daje o sobie znać - nawet po długim czasie skłania do refleksji, że to przecież my sami, ludzie jesteśmy temu winni.
Polecam ją każdemu, niezależnie od wieku czy zainteresowań.