Bezbarwny Tsukuru Tazaki i lata jego pielgrzymstwa ~ Haruki Murakami (m.in. nagroda Tanizaki Prize w 1985 roku)
Wszystkie powieści tego japońskiego pisarza mają jedną cechę wspólną – ucieczka i dystansowanie się od problemów jako magiczne antidotum na problemy życia. Postawa na wskroś japońska, mimo zauważalnej amerykanizacji i „popowości” jego książek. Nie inaczej jest z Bezbarwnym… Główny bohater – Tsukuru – w latach swojej młodości przyjaźnił się z Czerwonym, Niebieskim, Białą i Czarną. Ludźmi, którzy pseudonimy sami zaczerpnęli od swoich nazwisk. Tylko Tazaki „nie miał koloru w nazwisku”. Był bezbarwny – dosłownie i w przenośni. Pewnego dnia wszystko upada jak domek z kart, a Tsu wyjeżdża do odległego dla niego Tokio. Książka dająca do myślenia, traktująca o tym rodzaju uczucia, który doświadcza czasami każdy z nas; o ucieczce od niego poprzez dystansowanie się od społeczeństwa, czy też „zmianę powietrza” - wyjazd w zupełnie obce nam rejony świata. Dla fanów prozy Murakamiego pozycja obowiązkowa.
Wszystkie powieści tego japońskiego pisarza mają jedną cechę wspólną – ucieczka i dystansowanie się od problemów jako magiczne antidotum na problemy życia. Postawa na wskroś japońska, mimo zauważalnej amerykanizacji i „popowości” jego książek. Nie inaczej jest z Bezbarwnym… Główny bohater – Tsukuru – w latach swojej młodości przyjaźnił się z Czerwonym, Niebieskim, Białą i Czarną. Ludźmi, którzy pseudonimy sami zaczerpnęli od swoich nazwisk. Tylko Tazaki „nie miał koloru w nazwisku”. Był bezbarwny – dosłownie i w przenośni. Pewnego dnia wszystko upada jak domek z kart, a Tsu wyjeżdża do odległego dla niego Tokio.
Książka dająca do myślenia, traktująca o tym rodzaju uczucia, który doświadcza czasami każdy z nas; o ucieczce od niego poprzez dystansowanie się od społeczeństwa, czy też „zmianę powietrza” - wyjazd w zupełnie obce nam rejony świata. Dla fanów prozy Murakamiego pozycja obowiązkowa.
Martyna Bujok